Persoonlijk met een koffer naar een authentiek Italiaans stadje afreizen om wijn en olijfolie te halen, Pierluigi Parente doet het. Hij verkoopt de producten via zijn webshop en laat in filmpjes en vlogs zien waar en hoe alles gemaakt wordt. “Mensen willen geen Bertolli-reclames, maar authentieke verhalen.”

Hij geeft instructies. Een nipje olijfolie nemen, de nekspieren aanspannen, tanden op elkaar klemmen en hard inademen. Met twee vingers wijst Pierluigi Parente op de plek waar zijn keel begint: “Voel je het? Voel je het?” Een scherpe smaak achterin in de mond volgt. Dit proef je niet bij de standaard Albert Heijn-olijfolie.

Parente moet geregeld uitleggen wat er zo bijzonder is aan echte olijfolie. “In Nederland heb je geen olijfoliecultuur”, legt Parente uit in een mooie mix van een Engelse, Nederlandse en Italiaanse tongval. “Als ik tegen jou zeg dat dit goede olijfolie is, zeg je: ‘ja’, maar je denkt: ‘het zal wel’.” De echt goede olijfolie, zegt Parente, komt van kleine boerderijen uit Italië. Die brengt hij dan weer naar Utrecht.

Olijfolie moet fruitig, pittig en bitter zijn. Hoe verser het product, hoe meer de kwaliteit naar voren komt. Olijven worden eerst geperst, waar de olie uit komt. “Dit is pure gold en extra virgin.” Dan wordt het restproduct verkocht aan grote organisaties en nog een keer geperst voor extra olie en daarna wordt het ‘afval’ opgekookt en nog eens geperst. Bij elke persing wordt de smaak minder. Pierluigi verkoopt alleen het ‘pure goud’. “In Italië doen mensen dit soms zelfs in hun haar.”

Verhalen vertellen

Een paar jaar geleden is Parente in Utrecht komen wonen. Hij groeide op in Milaan bij zijn ouders, maar was elke zomer drie maanden te vinden op de boerderijen van zijn grootouders in het zuiden van het land. Ten grondslag aan zijn webshop lagen zijn heimwee naar Italië en de drang om mensen uit ‘zijn’ wijn- en olijfoliestadje Trinitapoli te helpen. “Ik begon de mooie dingen van mijn thuisland te missen en zag niet meer helemaal waarom ik was weggegaan. Ik miste de connectie met het zuiden van Italië.”

Een achterneef van Parente maakt olijfolie op een boerderij die ook fungeert als sociale werkplaats. “Als ik daarvandaan kwam, had ik altijd wijn en olijfolie maar ook verhalen. Ik merkte dat Nederlanders de anekdotes te gek vonden. Ze willen geen Bertolli-reclames, maar authentieke verhalen. Zo ontstond het idee voor een webshop en ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel. Deels als excuus om weer in contact te kunnen komen met Italië, maar ook omdat ik het vanuit mijn opleiding communicatie leuk vond om wat met storytelling te doen.”

Eerst wilde Parente zijn shop ‘The Suitcase’ noemen omdat hij alles met de koffer deed, maar zijn schoonvader raadde hem dat af. ‘Jij, met je verhalen, bent zélf het product.’ De naam werd Pierluigi.nl. Het gaat de bevlogen Italiaan om achtergrondverhalen. Toen hij dus een keer wat flessen wijn aan een slijterij had verkocht, had hij spijt. “Ik wil iets brengen wat exclusief is en authentiek. Mensen kopen in zo’n winkel ‘gewoon’ een fles wijn. Ik wil dat ze weten waarom de wijn bijzonder is, wie hem gemaakt heeft en wat ervoor gedaan moet worden.”

‘Als ik Trinitapoli maar een beetje kan helpen, ben ik al tevreden’

Hetzelfde geldt voor de olijfolie, waar hij zich tegenwoordig voornamelijk op richt. “Het maakt niet uit hoeveel mensen het product kopen, maar wel dat ze weten wat er allemaal bij het maakproces komt kijken.” Dat laat hij zien op de Facebook-pagina van zijn webshop, onder andere via vlogs op de Italiaanse boerderij: filmpjes waarin hij ook zelf verschijnt en vertelt wat er gebeurt.

Olijfboom-adoptie

‘Parentes’ Trinitapoli is een klein stadje waar geen toeristen komen en niemand Engels spreekt. Omdat er geen toerisme is en niemand Engels spreekt, is het voor de mensen daar onmogelijk om hun producten aan het buitenland te verkopen. Dus dat doet Parente voor ze. “Als ik met mijn webshop maar een klein beetje kan helpen, ben ik al tevreden.”

Sinds mei 2015 laat Pierluigi.nl de delicatessen meer links liggen en speelt olijfolie de hoofdrol. Parente is zelfs een olijfboom-adoptieprogramma gestart; mensen kunnen hun eigen boom adopteren, zodat ze precies weten waar hun olie vandaan komt. De olijfolie is wel iets duurder, maar dat extra geld gaat direct naar de boeren. “Die hebben zware tijden gehad”, legt Parente uit. “Er is nog een groot fraudeschandaal aan de gang in Italië. Grote bedrijven hebben restproducten uit Griekenland en Portugal naar Italië geïmporteerd en daar olijfolie van gemaakt. Vervolgens werd dat overal verkocht als extra virgin olijfolie.” Dat zorgde voor oneerlijke concurrentie die de kleine boeren in Italië niet aankonden. Daarnaast heerst er een hardnekkige ziekte onder olijfbomen die een groot deel onbruikbaar heeft gemaakt.

Via het adoptieprogramma heeft Parente vorig jaar zeshonderd liter olijfolie verkocht. “Het zijn geen bizarre aantallen, maar die ene boer bij wie ik het inkoop, kan er net wat beter van leven.” Het programma wekte grote interesse en Parente nam als gevolg daarvan afgelopen november vijftien mensen mee op een speciale tour langs verschillende boeren in Italië. Ook nam hij de groep mee uit eten bij zijn oma. Dit alles om te laten zien waar zijn producten vandaan kwamen.

“Dat was een schok in Trinitapoli, bewoners vroegen zich af wat die toeristen daar deden.”  Het duurde niet lang voordat de lokale pers een kijkje kwam nemen en zelfs de burgemeester kwam hoogstpersoonlijk opdagen om Parente te ontmoeten. “Er stonden meer locals naar de rondleiding te kijken dan er deelnemers waren. Er is veel werkloosheid daar; na die tour drong het bij de mensen door dat er misschien wel een oplossing voor ze in zat. Nu ben ik dus met een aantal jongeren daar bezig nieuwe tours te organiseren en te bekijken hoe we toeristen naar die regio kunnen halen. Zodat zij dat in de toekomst ook zelf kunnen doen. Het levert werkgelegenheid op. Mijn droom is om een stabiele culturele uitwisseling te creëren tussen Utrecht en de regio daar.”