De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal, DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Annabel van Heesbeen ging deze week op bezoek bij Hans Rijkhof (77) en Frederike de Boer (50) van Drogisterij Woortman aan de Neude 3.
Wanneer je drogisterij Woortman binnenstapt, waan je je honderd jaar terug in de tijd. De winkel staat aardig vol: overal potjes, flesjes, kruiden, kasten volgeplakt met etiketten. Van boenwas volgens oud recept tot citroenzuur en haarborstels: “Alles wat een normale drogisterij niet heeft, verkopen wij”, vertelt Hans Rijkhof met gepaste trots.
Woortman: ‘nog steeds zoals het was’
Sinds 1980 bezit Hans Rijkhof (“Noem me maar gewoon Hans Woortman, zo kent iedereen me tenminste”) de drogisterij aan de Neude. In 1851 begon de échte meneer Woortman er de drogisterij. Later nam familie Plantinga de zaak over: “Die hebben alles gelaten zoals het was”, vertelt Hans. Doordat Hans al in de farmacie werkte, kwam hij vaak bij de familie Plantinga langs. Zodoende vroegen ze aan hem of hij de zaak wilde overnemen: “Ik dacht, ja waarom ook niet? Ik vond het wel een leuke oude zaak.” En dat oude karakter moet ook altijd zo blijven: “Ze zeiden tegen mij: ‘Hans, zodra je gaat moderniseren, snijd je je eigen hals door.’ Ook mocht de naam niet veranderd worden, het moest gewoon Woortman blijven.” En die naam wil Hans ook nooit meer veranderen: “Ik denk dat 50 procent van de Utrechters de naam Woortman ook wel ergens in z’n achterhoofd heeft zitten.”
In de drogisterij helpen verschillende vrijwilligers mee de boel draaiende te houden. Zo hielp ‘Corrie’ tot haar 81ste mee in de winkel. Ze is nu overleden, maar haar foto hangt nog altijd boven het bureau van Hans. Sinds 26 jaar is Frederike de Boer, oftewel ‘Freek’, de rechterhand van Hans. “We zijn eigenlijk twee tegenovergestelde types”, vertelt Frederike. “Hij is meer van de klanten, gezellig een praatje maken. Ik ben meer van de vakkennis, de inhoudelijke kant zeg maar. Hans doet trouwens ook het zakelijke gedeelte, de boekhouding. Hij schrijft bijvoorbeeld alle bestellingen van klanten op briefjes op. Ik vind het niet overzichtelijk, maar hij weet precies wat van wie waar hangt. Zo vullen we elkaar goed aan”.
Bijzonder assortiment
Drogisterij Woortman verkoopt zoals ze zelf omschrijven alles wat ‘gespecialiseerd’ is. Populair zijn hun zelfgemaakte meubelwas, steenwas en vloeibare was: “Die maken we nog steeds zelf. Op het recept dat Plantinga aan mij heeft doorgegeven”, vertelt Hans trots. “Maar ook de recepten op kruiden, zoals onze zelfgemaakte ontbijtthee of slaapthee willen klanten graag hebben”, zegt Frederike. Bijzonder is ook dat de drogisterij veel losse producten verkoopt: “Wij verkopen als een van de weinigen nog producten als paraffine, bijenwas, ongeparfumeerde talk en citroenzuur. Van citroenzuur kan je lekker goedkoop limonade van maken, moet je maar eens proberen”, zegt Hans. De klanten komen ook voor het assortiment kruiden en specerijen: “Wij hebben alles in huis, dat weten de mensen ook”, vertelt Hans.
Klant is koning, Hans de keizer
Met ongeveer 80 klanten per dag is er de hele dag een gezellige drukte in de winkel. “Er komt hier echt van alles binnen, van chirurgen tot stratenmakers”, zegt Hans. “Maar iedereen is net zo belangrijk en gelijk voor mij. Ik zeg altijd tegen mijn klanten: jullie zijn de koning of koningin in de winkel, maar ik ben de keizer achter mijn toonbank”, vertelt Hans lachend. Maar de klanten komen niet alleen om iets te kopen: “Ze kunnen hier van alles doen. Vaste klanten komen hier ook gewoon even gezellig een kopje koffie of thee drinken.” Zo hebben Hans en Frederike elke week vaste aanloop van een man uit een bekende familie uit Suriname: “Hij komt hier iedere zaterdag met een broodje kroket om even een gezellig praatje te maken. Dat vind ik gewoon leuk”, zegt Hans. Op de deur van zijn kantoortje prijken dan ook talloze kaarten uit Suriname, “die stuurt hij altijd als hij op pad is, aardig toch!”
Woortman blijft bestaan
Hans staat nog steeds zes dagen per week in de winkel. Maar door zijn leeftijd is hij nu wel begonnen met nadenken over de toekomst van drogisterij Woortman. “Als alles volgens de planning verloopt, zal mijn zoon de zaak overnemen”, vertelt Hans vol trots. Frederike zal dan de assistent in de winkel blijven: “Zo kan ik me meer bezighouden met de inhoudelijke kennis”, zegt ze. Dat drogisterij Woortman blijft bestaan is een ding dat zeker is. “Ik bepaal uiteindelijk wat er gaat gebeuren”, zegt Hans. “Als het uiteindelijk niet doorgaat met mijn zoon, dan gaat ‘Freek’ met iemand anders verder. Potentiële kandidaten genoeg.” Rouwig zal Hans er niet om zijn wanneer hij zijn zaak verlaat: “Wat is afgehandeld, sluit ik af. Je moet altijd naar voren denken. Ik ga alleen maar zeggen: ‘jongens, doe het goed.’ De winkel gaat door, Woortman gaat door.” En zo is het.
9 Reacties
ReagerenPrachtige man, prachtzaak. Geweldig!
Mijn vader kwam er vroeger met mij. Mijn man komt er ook al jaren. Prachtige winkel. heerlijke kruiden enz.
geweldige winkel! Mee eens dat die moet blijven.
Ik kom er altijd blij vandaan.
Schitterend assortiment en
geweldige persoonlijke bediening, zowel van Hans als
Frederike! Gaat zo door!
In de jaren 60 kocht ik er al chemicaliën voor mijn scheikundehobbie, nu ga ik er langs voor prachtige pigmenten voor het schilderen met olieverf en de bijzondere theesoorten. Een verademing om in deze leuke winkel te zijn met vriendelijke mensen achter de toonbank.
Rob
Hans
Je heb de traditie voortgezet hopelijk blijft je zoon naar je luisteren het is haast een museum waar je de nostalgie van vroeger nog altijd kan kopen Houden zo Hans Groetjes
Ik mis in de opvolging de heer Nijhuis. Ik heb als oud-drogist jarenlang met hem te maken gehad als eigenaar van Drogisterij WOORTMAN. Hoe zit dit ?
Een geweldig bijzondere winkel met een enorm assortiment aan drogisterijwaren, die bijna nergens te vinden zijn. Hier kocht ik in 1980 bolus alba om bij mijn emailleerproces te gebruiken. Helaas heb ik toen geen foto’s van deze winkel en het uitzicht gemaakt. Ik herinner mij enkel, dat de hele Neude vol geparkeerd stond met auto’s.
Mijn overgrootouders kwamen er al ……. rond 1900 ……………. een begrip mag nooit weggaan zou beschermd moeten worden door unesco.