De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal, DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Evi Guldemeester ging deze week op bezoek bij Marinus van Uden (64) van Marinus Licht aan de Lange Nieuwstraat 75.

Zijn opa had de oudste supermarkt ‘Van Uden’ in de mijnstreek en zijn andere opa had een pantoffelfabriek. Hierdoor zou je denken dat het drijven van handel in de genen van de uit Limburg afkomstige Marinus zit. “Ik had een belangstelling voor historie en ging vaak op pad met mijn buurman die archeoloog was”, aldus Marinus. Die belangstelling voor historie is zichtbaar in zijn zaak waar lampen uit de periode 1860-1940 worden verkocht die qua stijl de eclectische periode, Art Nouveau en Art Deco vertegenwoordigen.

Geen winkel

Als student is Marinus een andere koers ingeslagen. Vanuit het Limburgse Herkenbosch vertrok hij naar Utrecht om geografie te studeren. Utrecht heeft hij nooit verlaten: “Ik ben geen chauvinist en oorspronkelijk geen Utrechter, maar deze stad is de mooiste stad van de wereld!” Tijdens zijn studie deed hij studentenverhuizingen en zo rolde hij de antiekhandel in. Vanuit Utrecht nam hij goederen mee naar Limburg en andersom: “In Limburg was de antiek rustiek en in Utrecht chiquer. Ik ging nooit leeg op en neer.” Direct na zijn studie in 1979 is hij de zaak aan de Lange Nieuwstraat gestart. Hij begon ooit met één winkel in antiek en verlichting. Inmiddels is Marinus uitsluitend gespecialiseerd in verlichting en bestaat het bedrijf uit twee lampenwinkels en een pakhuis. Momenteel verkoopt De Groot Antiquiteiten spiegels in een van de panden.

Een winkel noemt Marinus het niet: “Ik weet niet wat ik op voorraad heb en niets is geprijsd.” Hij heeft in 1979 bewust voor dit pand gekozen, zodat het in de periferie van het centrum was gevestigd. “Toentertijd was deze straat absoluut niet geliefd, maar ik wilde mijn zaak niet in het winkelgebied hebben. Ik ben geen winkelier, want in al die 36 jaar ben ik hooguit op zaterdag open.”

Verlichtingsogen

Marinus verzorgt verschillende projecten: “Ik heb verlichtingsogen.” Zo heeft hij de verlichting gedaan voor restaurant Vis en Meer, Speck, Kasteel de Haar, het Spoorwegmuseum enzovoorts. “Een lamp is een meerwaarde voor een gebouw. Voor het Spoorwegmuseum mocht ik 247 lichtpunten zelf invullen. 247! Kun je het je voorstellen?!” Hij vervolgt: “Elke ruimte heeft een andere sfeer. De wachtkamer gaat van de 3^e naar de 1^e klas en die rangen versterk ik door middel van licht.” Voor zijn projecten gebruikt hij meestal Franse lampen: “Dat zijn de mooiste lampen. Fransozen hebben een hoge norm.” Als klanten niet tevreden zijn, kunnen ze dit tot op het laatste moment aangeven. “De klant is koning en ondanks dat ik hooguit op zaterdag open ben, kunnen mensen altijd even aanbellen.”

Het liefst zou Marinus alle mooie gebouwen willen voorzien van verlichting: “Soms heb ik wel eens de drang om bij een gebouw naar binnen te gaan en iets te veranderen, maar dat doe ik niet. Dat is mijn Limburgse mentaliteit.” Marinus is nooit op opdrachtgevers afgestapt. Zijn zaak heeft altijd al op de automatische piloot gestaan en zijn klantenkring is vanzelf opgebouwd.

“Een goede klantenkring is ontzettend belangrijk voor bedrijven om te overleven. Vooral tegenwoordig.” Dat de zaak van Marinus nog bestaat komt ook, omdat hij twintig jaar geleden voor een niche in lampen heeft gekozen en zich niet meer alleen op de stad Utrecht richt. “Als handelaar is het belangrijk dat je niet geremd wordt door je eigen smaak.” Daarnaast heeft hij een goed oog voor trends: ”Ik was de eerste in Nederland die grenen meubels verkocht.” Als geograaf heeft Marinus zo’n 250 reizen gemaakt: “Door al dat reizen, ben ik alert op trends en gevoelig voor veranderingen. Naast de grenen meubels heb ik ook in jukeboxen gehandeld. Mijn top-collectie in Emaille reclameborden heb ik verkocht aan voormalig voetballer Marc Overmars.”

Het grote geld is nooit een drijfveer van Marinus geweest: “Hebzucht mag niet je geluk bepalen. De drive is niet het geld verdienen, maar het plezier in mijn werk.” En dat heeft hij. Totdat hij het niet meer leuk vindt, zal hij blijven doorgaan met dit beroep: “In deze branche ben je nooit uitgeleerd.”