De Kappers aan de Nobelstraat, van Vince (46) en Cor, bestaat 25 jaar. Het jubileumfeest vond plaats in hotel-restaurant Badhu – zelfs de burgemeester kwam langs. In De Kappers wordt veel gelachen. Vince ziet zich er op zijn tachtigste nog steeds werken.
“Goedemorgen! Wil je thee of een lekkere borrel?”, vraagt Vince met een stalen gezicht. Dan lachend: “Kom binnen.” Hij gaat met zijn handen door het haar van een jongen. Een schaar steekt uit zijn kontzak. De telefoon gaat af. Het is Cor, die verkeerd verbonden is. In de hoek van de zaak wordt gegniffeld. Vince hangt op en pakt z’n schaar. “Waar waren we gebleven?” Vince staat in zijn kapperszaak aan de Nobelstraat. Door de grote ramen heeft hij goed zicht op de straat en de straat op hem. “Hier is geen ‘achter de schermen’: what you see is what you get.”
Vince ontmoette Cor 28 jaar geleden bij Haar van Boven, toen een bekende kapperszaak aan de Zadelstraat. Cor opende drie jaar later met een andere compagnon de huidige zaak aan de Nobelstraat. Vince “Ik heb altijd gezegd dat ik erbij zou komen, maar drie kapiteins aan het stuur was me te veel.” Hij deed twee jaar freelancewerk. Onder andere was hij kapper op Schiphol, waar hij Prins Maurits knipte. “Hij is net zoals alle anderen. Ik heb ook Herman Brood en Maarten van Rossem geknipt – dat ze bekend zijn, boeit me niet.” Toen Cors partner De Kappers verliet, kwam Vince erbij. “Hier kan ik mezelf zijn. Ik hoef me niet te gedragen als een artiest, zoals veel kappers doen. We zijn natuurlijk serieus als het om haar gaat, onze vakbekwaamheid staat bovenaan, maar het moet wel gezellig blijven.” Wanneer hij een leuke dag heeft? “Als mijn oogappel Anne er is”, zegt hij grappend en hij wijst naar een meisje met roze haar achter de kassa. “Serieus, ik heb altijd een leuke dag.” Alleen als Ajax verloren heeft niet, dan is hij chagrijnig, vertelt Maartje. Zij werkt al 25 jaar bij De Kappers en kent Vince en Cor maar al te goed. “Chagrijnigheid is bij Vince maar relatief hoor, hier wordt elk uur gelachen.” Vince: “Maartje houdt ons in toom hier. Is wel nodig.”
‘Ik volg altijd mijn eigen visie’
Toen Vince acht was, wist hij dat het kappersvak zijn roeping was. Hij keek het af van zijn tante, die een eigen kapsalon had. “Je wordt geboren met een doel in je leven.” Hij vindt zichzelf meer een trendsetter dan een trendvolger. Hij heeft veel shows ‘gedaan’, onder meer voor L’Oréal in Londen. Voorbereiden deed hij amper, of laat. Zo liep hij op een ochtend door Soho met een camera om de beelden later op de dag op groot scherm af te spelen. Eenmaal op het podium ‘ramde’ hij een cd van Rammstein ‘erin’ en zag hij de modellen voor het eerst. “Door mijn fantasie wist ik in een paar seconden welk kapsel het ging worden. Op het podium begon ik live met knippen.” Tegenwoordig werkt Vince minder bij shows, maar is hij nog wel een graag geziene gast die zijn mening niet onbesproken laat. “Toen ik laatst bij een show van L’Oréal was, heb kritisch gezegd dat ze niet meer vernieuwend zijn.”
Vince noemt de mensen in de zaak niet klanten, maar vrienden en vriendinnen. “En ik knip geen haar, maar mensen. Het belangrijkste is dat je ze blij naar buiten ziet gaan.” Daarbij is het van groot belang om het type mens direct goed te kunnen inschatten, vertelt hij. “Hoe je overkomt is al een stijl op zich. En je ontwikkelt jezelf natuurlijk ook. Bij sommige kappers loop je tien jaar met dezelfde haarkleur rond, dat gebeurt hier niet.”
Het team van De Kappers is hecht. Zowel zakelijk als privé ondernemen ze veel met elkaar. “Privé loopt het altijd volledig uit de hand”, aldus Vince. Relaties zijn er nog niet ontstaan, al probeert hij het wel. Vooral bij klanten. “Maar dat loopt altijd uit op een fiasco”, laat Maartje weten. Vince is 46 (“Had je me niet gegeven, hè?”) en wil doorgaan tot hij erbij neervalt. “Als ik tachtig ben, lijkt het me top om hier twee middagen per week mijn vaste klanten te knippen. Als ze nog leven, natuurlijk.” Hij wil dan ook tijd vrijmaken om ‘het’ boek over zijn leven te schrijven. De titel heeft hij al: ‘Stijl achterover’. Maartje: “Daar heeft Vince het al twintig jaar over, maar hij heeft nog steeds maar dertig pagina’s.” Vince: “Dat is al heel wat!” Nog snel een foto maken en dan is het bezoek voorbij. “Mag ik m’n tong uitsteken?”
geen Reacties
ReagerenEr zijn nog geen reacties geplaatst.