Ooit was hier tearoom Nooteboom gevestigd. Ouderen onder ons kennen het ongetwijfeld. Samen met van Angeren, die andere tearoom in de stad, waar je bij feestelijke gelegenheid met moeder een taartje mocht eten. Beide zaken hadden wat ons betreft op de lijst van culturele erfgoeden mogen staan. Dat is niet gebeurd, dus zijn ze ten onder gegaan in de moderne tijd.

Nooteboom maakte plaats voor San Siro, een restaurant/bar met een duidelijke verwijzing naar de Italiaanse keuken.  Toen we er er vlak na de opening in 2008 op bezoek waren, wisten we dat Utrecht een heerlijke zaak rijker was. Onze euforie nam flink af na een tweede bezoek. Het eten was matig, de bediening ongeïnteresseerd en gejaagd, de keuken onvoorstelbaar traag. Dat een van ons de mond brandde aan de in de magnetron tot aan het kookpunt opgewarmde koffie verkeerd, was een afsluiting in stijl. San Siro kwam even op de zwarte lijst. Omdat wij van nature niet lang boos blijven, gingen we deze week weer eens langs. Tot genoegen.

Eerste indruk

Dat we bij het reserveren worden getutoyeerd, vinden we raar. En dat de dame van de bediening ons tijdens het eten eveneens tutoyeert, hoeft voor ons ook niet. (Voor zover we weten hebben we niet met elkaar geknikkerd)

Maar verder is de ontvangst zeker hartelijk en correct. Als we twijfelen of het weer een hele avond eten op het terras toestaat, is de reactie van de gastheer goed: begin gerust op het terras en als het koud wordt, dek ik direct een tafel binnen.

Rood is de overheersende kleur in San Siro. Mijn tafelgenoot heeft  associaties met Moulin Rouge, ik vind dat dit het restaurant vooral een warme uitstraling geeft. Bij binnenkomst rechts een bar, links een aantal hoge tafels met stoelen. Dat is de plek voor de borrel en kleine hapjes. Naar achteren doorlopend, het restaurantgedeelte. Het is op deze koopavond gezellig druk binnen. We bestellen een biertje.

Er worden lekkere broodjes, kaasstengels, mayonaise en olijfolie bij geserveerd.

De kaart

Zoals gezegd, wordt deze gedomineerd door Italiaanse gerechten. Een schotel Italiaanse vleeswaren als voorafje, drie pasta’s, huisgemaakte ravioli en een risotto. Maar er zijn ook “gewone” gerechten.

Wij kiezen voor de tartaar van ossenhaas en gevulde vissoep (op de kaart een tussengerecht). De steak tartaar wordt tegenwoordig in diverse varianten opgediend. Ook deze versie wijkt sterk af van de klassieker. Het vlees ligt in een krokant soort schelp, daarboven op bitterbal met parmaham en een gepocheerd kwarteleitje. Het gerecht wordt afgemaakt met truffeldressing. Het blijkt een voortreffelijke start van deze avond.

Vlees is goed gesneden en prima op smaak. Parmaballetje een heerlijk pluspunt. De smakelijk geurende vissoep heeft als vulling zes mosselen. Niet spectaculair verder en naar onze mening iets te zout. Bij de soep weer een nieuw schaaltje brood en stengels.

Als hoofdgerecht komen gebakken ossenhaas en schelvis op tafel. De perfect gebakken vis ligt op een combinatie van La Ratte aardappels, gestoomde komkommer en paprika. Daarboven op toefjes sauce hollandaise. De Franse aardappeltjes zijn een delicatesse en de komkommer met zijn frisse smaak een goede vondst van de kok. Een heerlijk en royaal bord.

De ossenhaas (met 24,50 euro fors geprijsd) is hierbij vergeleken wat gewoontjes. Met King Boleten, wilde spinazie, mousseline van pastinaak (deze groente kent een glorieuze comeback in de restaurants) en Madeira saus krijgen we een keurig gerecht voorgeschoteld. Kundig bereid zonder dat het voor veel opwinding zorgt .

We drinken een perfecte irish coffee op het terras dat uitzicht biedt op het stadhuisplein waar deze avond enthousiast de tango wordt gedanst.

De wijnkaart

Bij San Siro hebben ze liefde voor wijn. De kaart is uitgebreid en bevalt veel wijn per glas. Onderverdeling per wijn is kundig samengevat

Er zijn Duitse, Franse maar vooral veel prachtige Italiaanse wijnen. De Brunelle di Montalcino en de Barbaresco ontbreken natuurlijk niet op deze kaart. Leuk dat de Spaanse Toro Tinto Roble ook mee mag doen. Maar de afdeling Italië is eigenlijk te onweerstaanbaar om ons door anderen te laten verleiden.

Het oordeel

San Siro revancheerde zich vanavond voor het zwaar tegenvallende eerdere bezoek. Het was hier prettig vertoeven, de bediening had alles goed onder controle en de kok verstaat zijn vak. Ons verzoek om de vaart er een beetje in te houden, werd redelijk gehonoreerd. Met de wijnkaart onderscheidt de zaak zich in positieve zin. Wie niet zo nodig een hele maaltijd wil eten, kan hier ook terecht voor een kleiner hapje met een goed glas. Het terras aan de voorkant is gezellig.

Geen kritiek deze keer? Toch wel. Het door vieze vlekken ontsierde meubilair lijkt aan vervanging toe. Van de drie wc’s waren er twee kapot waardoor er soms een wachtrij ontstond. En aan één papieren servetje hebben wij twee gerechten niet genoeg. Conclusie: San Siro is bijna terug op het niveau van de start maar moet wel scherp blijven.

Verder nog

• Wifi
• Parkeren in de Springweggarage
• Ruimte boven voor grotere gezelschappen
• Open: dinsdag tot en met zaterdag (ook voor lunch)

De cijferlijst

Ambiance: 7,5

Bediening: 7,5

Keuken: 8