Was de nederlaag van onze concurrent uit Amsterdam in Londen leedvermaak, in Freiburg werden we met onze eigen neus op de Europese feiten gedrukt. De 2500 FC Utrecht-supporters werden uitstekend ontvangen in Freiburg. De sfeer was goed en we hadden vertrouwen.

Het omwisselen van de kaarten was wel een drama. Dat zorgde voor frustratie. Uiteindelijk kregen wij onze kaarten na 40 minuten! Veel oudgedienden aanwezig. De eerste helft wisten we niet wat we zagen. Een strompelend team dat er niet zo veel zin in had. Zeker, Freiburg niet onderschatten. Maar de rode loper uitleggen en je kinderlijk eenvoudig van het veld laten tikken is vernederend. Eigenlijk een blamage.

Was dit ons FC Utrecht? Vechtend voor een laatste kans? Verre van dat. Het leek sportief en tactisch nergens op. Freiburg was heer en meester. Afgetroefd op karakter. Jarenlang het paradepaardje van de club. We zagen er niets van terug. En ook het trieste van Haller. Hij wil denk ik wel, maar weinig lukt. Exemplarisch was ook de misser van Min. Ondanks dat er al gefloten was, een kans die niet was te missen.

Tekst loopt door onder foto.

Het Europese avontuur is een blamage. Wellicht biedt de UEFA nog een reddingsboei. Een reglementaire 3 – 0 nederlaag voor Lyon wegens het opstellen van een niet-speelgerechtigde speler. Kijkend naar Deventer, toch wat jaloezie. Zij flikken het wel.

Aanstaande zondag naar Alkmaar. We zijn heel benieuwd wat we daar voorgeschoteld krijgen. Ik denk dat we nat gaan. Jans zal er alles aan doen om de drie punten mee te nemen in de bus. Dan moet er snel weer wat gebeuren. Laat het team zondag maar spreken. Laat het maar donderen en bliksemen. Worden ze grote kerels van. Passie en strijd, daar mag FC Utrecht nooit de onderliggende partij in zijn. Blijft dat, dan zal het ook zondag helemaal niets zijn!