Uitwedstrijden tegen Ajax lopen meestal niet goed af. Ook nu hadden wij ons voorbereid op een ingecalculeerde nederlaag. Maar er was ook hoop, Ajax is niet in beste doen. Sportief gaat het slecht en bestuurlijk is het ook een drama in Amsterdam. Wellicht kon FC Utrecht ervan profiteren. Een strijdbaar team en alles willen doen om met een positief resultaat te vertrekken uit Amsterdam.

Maar als zo vaak, dit FC Utrecht ontbeert zoveel om ook maar in de buurt te komen van een goed resultaat. De eerste helft was… Ja, wat zal ik ervan zeggen. Dit is niet mijn FC Utrecht. En dat al langer. Een ruststand van 4-0 had zomaar gekund. Het bleef bij 1-0. Slechter kon de tweede helft niet worden. Voorafgaand aan de wedstrijd was Edwin van der Sar nog even op het veld. Het Ajax-publiek liet nog even blijken hoe zij over Van der Sar denken.

In de tweede helft een wat beter FC Utrecht. Dat was binnen vijf minuten raak. Douvikas met een uitstekend doelpunt. Hij gaat richting de twintig goals. De miljoenen zullen weer lonken. Hoe jammer dat dit ook is. Ajax bleef kansen creëren, kreeg ook bijna de gehele wedstrijd de gelegenheid van FC Utrecht. Voor FC Utrecht nul gele kaarten. Dat zegt al genoeg. Een logisch gevolg was de 2-1 door Brobbey. In blessuretijd nog de 3-1. Het zomeravondvoetbal leverde wederom niets op. Ik zou werkelijk waar niet weten hoe dit FC Utrecht nog aan de praat raakt. Wellicht de laatste thuiswedstrijd tegen Emmen? Dan de play-offs. Ik ga mijn geld niet op FC Utrecht zetten.

Co van den Heuvel

Het was al met al geen leuk weekend. Dit mede omdat Co van den Heuvel deze week is overleden. Afgelopen zaterdag was zijn begrafenis. Binnen alle geledingen van de club bekend en een fijne man. Co was ook vele jaren mijn collega. Toen ik op maandag 30 maart 1981 het hoofdkantoor van de NS inliep naar mijn nieuwe baan, meldde ik mij bij de chef postkamer. De tweede persoon die ik de hand schudde was Co. “Hallo, ik ben Co van den Heuvel en voorman van de postkamer.” Dat was mijn eerste ontmoeting met Co. Vele jaren hebben we samengewerkt.

Co kwam er al snel achter dat ik een ietwat fanatieke supporter was. Was er weer eens wat gebeurd met de fans, dan was de maandagochtend altijd: “Wat heb je nu weer geflikt Ten Boden!” Het resulteerde later wel in een jarenlange prettige samenwerking met Co in het bestuur van de Supportersvereniging. En in het op postcode leggen van het supportersblad Forza in werktijd. Dat scheelde weer geld. Afgelopen zaterdag was op Daelwijck zijn afscheid. Een mooi afscheid. Ook veel mensen van Desto, ook daar had Co zijn verdiensten. Mooie woorden van Ad Verdonk. Co had zelf het een en ander geregisseerd. Maar met het te verwachten aantal mensen ging hij toch in de fout: we moesten van de kleine zaal naar de grote zaal voor een hapje en drankje. Het was te druk. Een mooi mens is niet meer. Ik bewaar fijne herinneringen aan Co. Een FC Utrecht-supporter in hart en nieren en geliefd bij velen.