Voorafgaande aan de wedstrijd waren we het eens. Vooral niet verliezen. Gezien de uitstekende regeling voor de FC Utrecht supporters, besloten wij plaats te nemen in het bezoekersvak. Het bezoekersvak was weer eens goed gevuld.

Ruim 400 fans maakten er een feestje van. Er was zelfs een sfeer actie georganiseerd. Hopelijk weten de fans van FC Utrecht de opgaande lijn door te trekken. Hoe meer fans bij de uitwedstrijden, des te meer steun en vertrouwen richting het team. Het onvoorwaardelijke vertrouwen. Ik heb het gisteren ruim 90 minuten mogen ervaren. Ondanks de uiterst matige vertoning. Het was niet best. Een enkeling vergeleek het met Nordik walking! Maar de fans hielden stand. Ze waren in vorm. Dit in tegenstelling tot FC Utrecht. Ook toen Willem 2 een kwartier voor rust met tien man kwam te staan, bleef FC Utrecht onmachtig. Dat hield ook de tweede helft aan. Opvallend was wederom het vele balverlies. Ook het aantal kansen was op 1 hand te tellen. Eigenlijk hadden wij ons al verzoend met een gelijkspel. Maar in de blessuretijd was daar plots, de verder onzichtbare Haller. 0 – 1! Drie punten in de tas en stevig op de achtste plaats. Het bezoekersvak ontplofte van blijdschap. Het door Ten Hag gewenste oogsten, is begonnen. Euforisch ( onder aanvoering een zeer enthousiaste Willem Jansen ) namen de spelers en fans afscheid van elkaar. Op de parkeerplaats ging het feestje vrolijk verder. De rood/witte rookbommen werden ontstoken. De overwinning maakte veel los onder de aanwezige fans. We zagen het met plezier aan.