Behalve over hoe leuk de Westkust is, schreef mijn collega Myrte van der Gugten in de vorige column van Vereniging Nieuw Utrecht al over hoe bijzonder Utrecht is. Ik mag me gelukkig prijzen: ik woon bovendien in het beste stukje van die bijzondere stad!

Geen enkel plekje in het land is zo goed bereikbaar. Werkelijk álles is dichtbij! We hebben veel groen en onze straat is rustig. Maar binnen een straal van een paar honderd meter kan ik winkelen, sporten, zwemmen en zelfs beurzen bezoeken. We hebben het grootste park van de stad, met op 5 mei het leukste festival van de stad. Een overvloed aan scholen, meerdere creatieve broedplaatsen, Ikea en Villa Jongerius. Om de hoek stap ik op de tram. In twee minuten zit ik op de A2 of de A12, in 10 minuten in de trein of aan de gracht en in minder dan een uur op Schiphol. Ik heb het uiteraard over Transwijk!

Toegegeven, Transwijk mist gezellige eet- en drinkgelegenheden en het mocht hier wel wat mooier zijn. Maar daar kunnen we zelf natuurlijk ook wat aan doen. De binnentuin van ons wooncomplex was al vijftig jaar een ongebruikt grasveld, totdat ik in 2011 opperde om er een moestuin en ontmoetingsplek van te maken (De Achtertuin). Een jaar later stonden we met twintig buren te borrelen tussen onze zelf gekweekte groenten. Ook op een paar andere plekken in de wijk worden zaadjes geplant die samen Transwijk meer kleur geven.

Toch gaat er tussen alle kwaliteiten van Transwijk ook een grote kwetsbaarheid schuil. Nagenoeg alle woningen zijn hier 60 tot 100m2 groot. In de jaren 1960 was dat voldoende voor een groot gezin. Tegenwoordig worden deze woningen verkocht als starterswoning. Het merendeel van mijn buren koos voor Transwijk vanwege de gunstige ligging en prijzen, niet omdat het de wijk is waar ze oud willen worden. Nu de crisis voorbij is, zie ik vrienden en buren die inmiddels geen starter meer zijn, als een wagen vol wedstrijdduiven de wijk en zelfs de stad uitvliegen. Allemaal op zoek naar een eengezinswoning. Het voelt hier daardoor soms letterlijk als een ‘Trans’-wijk. Voor velen is de wijk slechts een tussenstation. Het belang om duurzaam te investeren in de eigen leefomgeving is voor deze groep dan ook gering. Dat komt de wijk niet ten goede.

Als stedenbouwer en Nieuw Utrechter ligt het echter niet in mijn aard om dit stukje stad op te geven en mee uit te vliegen. Ik ben ervan overtuigd dat een leuker en mooier Transwijk in het verschiet ligt zodra de bewoners meer binding met de buurt krijgen. Een belangrijke randvoorwaarde daarvoor is een meer divers woningaanbod dat het makkelijker maakt om door te stromen in de eigen wijk. Maar in de Merwedekanaalzone staan er, met ondere andere het defensieterrein, genoeg ontwikkelingen op stapel om hierop in te spelen. Ook voor een eengezinswoning met tuin zullen we hier straks dus niet meer weg hoeven.

Laat deze column daarom een oproep zijn aan alle Transwijkers om alvast wat meer zaadjes te planten. Want de beste wijk zou nog wel eens een ‘Blijf-wijk’ kunnen worden waar de rest van Utrecht jaloers op zal zijn!

Frank Hermse

Vereniging Nieuw Utrecht

In deze reeks columns over de stad nemen leden van de vereniging Nieuw Utrecht bij toerbeurt de pen ter hand.

Meer weten over Nieuw Utrecht? Ga naar de website volg ons op Facebook.