Voor aanvang  van de wedstrijd namen we plaats in de MC Donalds. De daar aanwezige fans van PSV waren er niet van overtuigd dat het een makkelijk avondje zou worden. PSV draait stroef en oogt uitgeblust. Dat bood mogelijkheden, dachten wij. Het PSV stadion blijft een prima locatie om naar het voetbal te kijken. Tevens is het station op amper 10 minuten lopen. De trein bracht ons zonder vertraging. Rond en in het stadion waren ruim voldoende catering-punten. Aangekomen in vak GG waren onze plaatsen vrij. In het bezoekersvak zaten een kleine 200 getrouwen, 1400 plaatsen bleven leeg. Van het spel in het eerste kwartier schrok ik al niet eens meer. Een 3 – 0 had echt op het score bord kunnen staan. Het was de eerste helft weer droefenis ten top. In de rust zou het team orde op zaken stellen. Zoals de laatste weken. Dat kon niet anders.

Verliezen bij PSV is geen schande

En inderdaad, het ging toen wat beter. Verliezen bij PSV is natuurlijk helemaal geen schande. Maar de wijze waarop dit team acteert doet nog immer pijn in de ogen. Ook Wouters is het vandaag gaan inzien. Wel Jan, ik zag het al in juli 2013. Te veel spelers zakken keer op keer door de ondergrens. Wouters gooit met deze uitspraak een bommetje. Hopelijk zal het wat met het team gaan doen in positieve zin deze week. Maar wat mij betreft gaan we verder met spelers die weliswaar jong zijn maar een onvoorwaardelijke “no guts no glory” mentaliteit hebben. Als ik wederom Markiet en Sarota zie falen, moet er op de bank of in de jeugd toch wel een betere speler zijn? Ook Oar blijft maar verzanden in “de ren je rot show”. Zijn rendement is praktisch nul. Heerings dient snel te verbeteren. Ayoub heeft een flink mindere fase. Dorda is het net wel/niet. Kortom te veel onzekerheden. Neem daar bij het catenaccio ogende voetbal zoals Inter Milaan in de jaren 60 speelde en de nivellering is compleet.

Delpierre moet zich langzaam maar zeker in de Efteling wanen

Ook de dragende spelers kunnen het schip niet vlot trekken bij zo veel onvermogen en onwil. Onwil om te vechten en te strijden. Toornstra doet zijn best. De Ridder en Ruiter ook. Maar ze verzuipen. Delpierre moet zich langzaam maar zeker in de Efteling wanen. Met zijn lengte overziet hij alles. FC Utrecht blijft geloven in sprookjes. Het zou allemaal goed komen. Passie, strijd en naar voren gericht. Ik blijf het herhalen: het is saai en deprimerend. We zijn nog steeds in nood. Sportief en financieel. Het catenaccio doet zijn intreden. Wouters gooit een bommetje. Spelers denken dat ze het redelijk tot goed doen. Van der Gun spreekt zich gelukkig openlijk en eerlijk uit. Supporters pogen al langere tijd de realiteit onder ogen te brengen bij de Directie en RVC. Goed bedoeld en natuurlijk met een flinke dosis emotie. In grote lijnen blijft men echter doof en blind. Het product der “beleving” zal hun credo blijven. Tijd voor de twee geledingen om orde op zaken te stellen. Ook bij de geledingen ligt een stuk verantwoordelijkheid. Tot heden bakken ook zij er weinig van. Sta op als je voor Utrecht bent. En ja, als FC Utrecht je dan een keer een klootzak vindt, so be it. Aanstaande zondag wacht NEC Nijmegen. Daar is de pleuris uitgebroken. Spelers zijn door eigen fans belaagd. ME diende in actie te komen. Stadion bijna bestormd door 200 gefrustreerde fans van NEC. De fans klappen er op. Dat zal nog wat worden zondag. De druk zit er op. Neem dan ook even mee de steniging van enkele bussen voorafgaande aan de wedstrijd NEC – FC Utrecht voor de beker en de onderlinge sportieve belangen. Dan moet het wel een heet middagje worden. Wat mij betreft is dat prima. Maar dan wel op het veld. FC Utrecht dient zich spreekwoordelijk dood te knokken zondag. We hebben nog 7 dagen de tijd om de boel op scherp te zetten. Een ondergrens telt niet. Catenaccio is uit den boze. Er op klappen als kerels. Verliezen zal niet worden getolereerd.

Ben ten Boden