COSBO behartigt de belangen van ouderen in de stad Utrecht. Directeur Martina van den Dool zal op deze plek een keer per maand een column schrijven over wat ze meemaakt. In deze eerste aflevering over de leegte na mantelzorg.
“Op een feestje van vrienden zat ze naast me. Ze stelde zich wel aan me voor, maar zoals dat vaak gaat, bleef haar naam niet hangen. We babbelden wat over de mooie locatie met uitzicht op zee. Al snel begon ze over haar pas overleden echtgenoot. Onze wederzijdse vrienden waren namelijk 50 jaar getrouwd en dat confronteerde haar met de gedachte dat zij en haar man dat niet gehaald hadden. Ze had de laatste tien jaar 24/7 voor hem gezorgd, samen met een aantal professionals, die zij met behulp van een Persoonsgebondenbudget (PGB) had kunnen inhuren. Het voelde of ze de leiding over een klein zorgbedrijf had gehad, dat door het overlijden van haar man ineens weggevallen was. De leegte was enorm.
Ooit werkte ze zelf als verpleegkundige en toen haar man ernstig ziek werd en doorlopend zorg nodig had, besloot ze dat zelf op zich te nemen. “Het was al een dagtaak om al het regelwerk voor elkaar te krijgen, daar heb je bijna een universitaire titel voor nodig”, zuchtte ze. “Maar het is allemaal gelukt, met vallen en opstaan.” Mantelzorger mag je in sommige gevallen gerust een beroep noemen, waar je zomaar in kunt rollen, zonder voorbereiding.
De meeste mensen vinden het vanzelfsprekend om voor familie of vrienden te zorgen, zeker voor kortere tijd, maar als het maanden gaat duren en het vraagt steeds meer van je tijd, kan het heel belastend zijn. Landelijk ervaren ongeveer 400.000 mantelzorgers hun taak als te zwaar. In Utrecht kampt 1 op de 6 oudere mantelzorgers met dat probleem. Vandaar de noodzaak om deze mensen te ondersteunen. Bijvoorbeeld met respijtzorg, hulp en ondersteuning of contactgroepen. Er kan best veel, maar mensen vinden het vaak moeilijk om toe te geven dat zij zelf net zo goed hulp nodig hebben. De gemeente Utrecht probeert te doen wat kan om mantelzorgers te ondersteunen, weet ik. Zo is er een Steunpunt Mantelzorg (bij U Centraal) en samen met ervaringsdeskundigen is een informatieve website opgezet dat de weg helpt vinden in het woud der mogelijkheden.
“Ik ben mezelf na tien jaar gewoon kwijt geraakt”, zei de vriendin op het feestje. Ze zocht nu naar een nieuwe invulling van haar leven. “Wat moet ik nu verder?”, zei ze openhartig. Toen ik doorvroeg, bleek zij vooral heel blij te worden van tuinieren en alles wat je buiten kunt ondernemen. “Dan zou ik daarmee beginnen”, moedigde ik haar aan, “en blijf praten zoals je dat nu met mij hebt gedaan.”
We staarden samen weer naar de zee en toastten op het gouden bruidspaar.”
Martina van den Dool
Directeur COSBO Stad Utrecht (belangenbehartiging voor senioren)
3 Reacties
ReagerenMartina van Dool van COSBO (waar dat dan ook voor staat) houdt maar op met uw column: U zegt in een zin: quote: ‘Er kan best veel, maar mensen vinden het vaak moeilijk om toe te geven dat zij zelf, net zo goed hulp nodig hebben.” Waar slaat dat op ? Op het toegeven dat jezelf professionele hulp nodig hebt, of het berusten in het feit dat je deze niet krijgt omdat er ‘best wel veel kan’ maar het ‘best wel veel niet gebeurt’. U lispelt:” Ik weet dat de gemeente Utrecht probeert te doen wat kan om mantelzorgers te ondersteunen,”. Proberen is niet genoeg. De Gemeente heeft niet eens ‘geprobeerd’ er voor te zorgen, dat mantelzorg / vrijwilligerswerk voorkomen kon worden. Er zullen altijd lieverds zijn die voor een ander klaar staan maar om daar dan een Steunpunt voor te subsidiëren met ervaringsdeskundigen als de steunzolen, zodat mantelzorgers een fractie van hun tijd ontlast kunnen worden is inhumaan. De Gemeenteraad dient in het woud der mogelijkheden aan B&W de opdracht te geven mantelzorgers te vervangen door professionele zorg, die een vakbond als steunpunt kunnen aanspreken.
Ja helemaal eens met de reactie van Anne Marie, weer een gesubsidieerde club over de rug van mensen in nood.
Dank voor de mooie column, Martina van den Dool. Iedereen die – meestal onbewust – een mantelzorg-taak op zich neemt, loopt het risico dat het te zwaar wordt. Héééél lastig, mantelzorg. Een moeilijk te ontwarren mix van liefde en werken.
En daarom ook zo ingewikkeld om als overheid iets te verzinnen om mantelzorgers een beetje te helpen.
Erkennen dat het probleem bestaat (en dat je daaraan mag toegeven) is voor veel mantelzorgers al een goed begin.