Als columnist, en dat geldt nog meer voor zijn moderne broertje de blogger, hoor je natuurlijk op andere columnisten te reageren. Vloggers gaan nog verder die slaan elkaar de hersens in. Alles voor de roem. De optimale situatie is natuurlijk dat je niets meer hoeft bij te houden en je columns nog slechts bestaan uit reacties op collega’s.

Op deze manier werd bijvoorbeeld het fenomeen ‘zeekoe’ een hit in de wereld van de columnist. Halina Reijn, bekend van toneel en tv, heeft sinds kort ook een column in het AD waarin ze vooral haar worstelingen met de liefde, kinderloosheid en de last van de roem tentoonspreidt. Zo beschrijft zij levendig hoe moeilijk het is als mensen je steeds aanstaren. Zo ergerde ze zich mateloos aan een dame met een wellicht niet al te florissant uiterlijk die bij de bagageband op Schiphol de ogen maar niet van haar af kon houden. ‘Net een zeekoe’ vond Halina. Het regende vervolgens ingezonden stukken over de arrogante Reijn, maar het werd pas mooi toen de Telegraaf, befaamd om zijn onderzoeksjournalistiek, mevrouw Zeekoe opspoorde. Die hield vol naar iets heel anders te hebben gekeken.

Uiteraard kon onze volkskomiek Youp van ’t Hek het ook niet laten en hij schreef hierover in NRC een bijtende column onder de kop ‘zeekoekeloeren’. Daarop kwam de mooiste reactie van allemaal, die eigenlijk de voornaamste reden is dat ik deze column schrijf. Jeanne Engels uit Tilburg beschrijft in de Volkskrant hoe ze als Brabantse provinciaal in Amsterdam op zoek was naar een bepaalde winkel. De straat wist ze wel, maar over het nummer was ze niet zeker. Terwijl ze de mogelijke panden bestudeerde, kwam er een kleine dikke man op haar af die zeer geërgerd vroeg ‘of ze het allemaal wel gezien kon krijgen’. Verbijsterd over zoveel Amsterdamse botheid wendde ze zich tot haar vriendin. Die legde haar uit dat de man Youp van ’t Hek was, die zeker wist dat zij bij hem naar binnen wilde kijken!