De afgelopen week was ik met een groep van 47 masterstudenten economische geografie in Toulouse. Tja, waarom Toulouse? Toch vooral omdat we daar in de personen van Pierre Alex Balland en Juan Crespo kenners van het gebied hebben. Pierre Alex is een kind van de regio en de Spaanse Crespo heeft er gestudeerd. Beiden  werken bij de Unversiteit Utrecht en zo kunnen we mooi van hun kennis en kennissen profiteren.

Een andere reden is dat Toulouse één van de snelst groeiende steden in Europa is, en het is altijd handig om te weten of we daar iets van kunnen leren. De groei van Toulouse hangt vooral samen met de aanwezigheid van Airbus. Samen met Boeing is Airbus de grootste vliegtuigproducent ter wereld. Nu kun je al die indrukwekkende cijfers van Airbus natuurlijk gewoon opzoeken op websites, maar het maakt meer indruk om ter plekke te zien hoe ze de enorme A380 in elkaar schroeven en vooral om rond te rijden door het enorme complex er omheen.

Daarnaast was het interessant om te zien en te horen hoe Toulouse zichzelf in de markt zet. Iets waar Utrecht ook al tijden mee bezig is. Moeten we nu wel of niet een aparte afdeling stadspromotie en zo ja, wat moet die afdeling dan precies doen, en hoe  bewijs je of het een succes is? In Toulouse, die ook wel de roze stad wordt genoemd vanwege de kleur van zijn huizen, heeft men een effectieve strategie.  Ze hebben slechts twee goed getrainde medewerkers in dienst die vooral zoeken naar bedrijven die goed bij de reeds aanwezige bedrijfstakken passen. Naast de luchtvaart vooral gezondheidzorg, landbouw en ICT. Dat de belangrijkste medewerker Justin Toulouse heet, werkt natuurlijk ook mee. Na het horen van de naam van de stadspromoter kwamen studenten spontaan met vergelijkbare naamgrapjes. Zo had er één een tandarts met de naam ‘Snoep’ en een ander een zwemjuf met de achternaam ‘Onder water’. We kijken uit naar suggesties voor de naam van een Utrecht promotor.

En, ja je kunt honderd keer zeggen dat de Fransen toch een ietwat andere cultuur hebben dan wij en niet echt van het broodje uit de hand zijn, maar bij de aanblik van de overvolle restaurants bij lunch en diner zul je dat niet snel vergeten. Zelf maakte ik ooit mee dat de Franse docent zijn dessert belangrijker vond dan op tijd komen voor een afspraak met studenten.

Dat er een tent is waar verukkelijke dames je van shotjes voorzien en iedereen uiteindelijk op de tafels danst, heeft bij de keuze voor Toulouse uiteraard geen gewicht in de schaal gelegd.