In wedstrijden waar iets extra gevraagd wordt, zal je als team ook die extra inzet en strijd op de juiste manieren en momenten moeten leveren. Een duel tegen AZ is zo’n wedstrijd waar dat gevraagd wordt.

Wij hadden ons dan ook voorbereid op een gemotiveerd en fanatiek FC Utrecht. In de eerste 20 minuten leek het er ook op dat ze dat spel zouden spelen. Met kansen van Klaiber en Gustafson zat FC Utrecht er bovenop, maar na het eerste doelpunt van AZ was het gif uit FC Utrecht verdwenen.

Het tweede doelpunt van de Alkmaarders ging over de rode loper. Niemand van FC Utrecht legde de opkomende man een strobreed in de weg en de bijna 23.000 toeschouwers zagen Idrissi fraai scoren.

Tweede helft

We dachten nog even dat in de tweede helft het tij wel zou keren maar dat bleek achteraf ijdele hoop. Klaiber en Bahebeck vielen weliswaar op maar wel in de negatieve zin. Ook dit keer vroeg ik mij weer af wat nou precies de toegevoegde waarde van Bahebeck was. Wederom raakte hij geblesseerd en viel hij uit.

(Tekst loopt door onder afbeelding)

Het blijft opvallend dat we maar geen fitte spitsen in kunnen zetten in meerdere wedstrijden achter elkaar. We spelen bijna altijd met noodverbanden. AZ plukte daar de vruchten van waardoor zij maar op 80 procent van hun kunnen speelden. Het is ook geen schande om van de Alkmaarders te verliezen, maar de manier waarop dat gebeurde roept vragen op.

Warmte

Toen AZ net na rust het derde doelpunt scoorde wierpen ook wij ons hoofd in de schoot. We moesten nu bijna de hele tweede helft de kou verbijten op de tribune. Enige warmte kwam van de altijd gepassioneerde Mark van de Marel. Ook na het inbrengen van Cerny bleef FC Utrecht onmachtig.

Aanstaande zondag komt de rode lantaarndrager RKC Waalwijk naar de Galgenwaard en onderschatting ligt op de loer. Wij snakken naar fitte en stabiele spitsen. Misschien kan Dalmau die rol vervullen en dan meteen het liefst ook de volgende twintig wedstrijden. De spitsensoap heeft nu wel lang genoeg geduurd en het heeft onnodig veel punten gekost.