De gemeente Utrecht begint aan een nieuwe tijd. Verkiezingsdag achter de rug, de verse gemeenteraad ingewijd, een jong college van B&W ontluikt. Keuzes worden gemaakt.

Iedereen blij. Na de wittebroodsweken komt er natuurlijk vanzelf wel weer een dossier voorbij met de allure en de pijn van een Bieb++, of een Spoorlaan (weet u nog?). Of een Windmolenpark. Om maar niet te spreken van Fijnstof of het Hart van Leidsche Rijn. Welke kant gaan stad en regio uit?

Kant-en-klare voorzetten

In een manifest met vier punten geeft de Utrecht Development Board de richting aan. Onze aanbevelingen gingen afgelopen week naar alle nieuwe raadsleden en informateur Albertine van Vliet. Niet zomaar vage doelstellingen waarmee iedereen het eens zal zijn, maar concrete punten waarop Utrecht nu moet en kan scoren. Kant-en-klare voorzetten voor het nieuwe college van B&W en de gemeenteraad die namens ons de bestuurders controleert. Lees ons manifest: “Dat gunnen wij Utrecht: het beste stadsbestuur”.

Thuiszorg, werk en inkomen

Natuurlijk zijn er zaken, waar de stad slechts fungeert als uitvoeringsinstantie van de rijksoverheid. Denk aan de thuiszorg, en aan de wet Werk en Inkomen. De landelijke overheid bezuinigt en delegeert. Den Haag geeft aan de ene kant wel vrijheid voor eigen invulling. Maar zal aan de andere kant heus op het vinkentouw blijken te zitten als er varianten ontstaan die niet bedoeld waren. Belangrijke dossiers die ons burgers direct raken, en waar we dus scherp op zullen letten.

Onderwijs, bedrijven, gemeente

Echt interessant wordt het natuurlijk op de dossiers waar lokaal ruimte is. Denk aan het vorm geven aan het motto van Utrecht, ‘Stad van Kennis en Cultuur’. Meer Science Park in de stad, meer stad in het Science Park. Slogans zijn mooi natuurlijk. Maar je hebt wel een probleem als je in de praktijk het lokale opleidingsaanbod niet goed afstemt met de afnemers. Of nauwelijks voldoende stages in de aanbieding hebt. Utrechts onderwijs, de bedrijven, het gemeentebestuur moeten elkaar in de ogen kijken en stevig samenwerken. Of –waar nodig-lastig vallen. Noblesse oblige.

Nieuw stadhuis en leegstand

De discussie over de leegstand heeft ook wat van die kenmerken. De gemeente trekt straks trots in zijn mooie nieuwe gebouw. Maar mag natuurlijk nooit zelf de verpaupering van buurten op zijn geweten hebben. Ook als de panden die je her en der leeg achterlaat niet gemeentelijk eigendom zijn. Een flinke opgave, want je kunt niet alles oplossen door er studenten in te huisvesten. Straks heeft elke student immers nog voor het afstuderen al een tweede huis…

Nu bouwen voor ná de Tour

De wijze waarop we de Tour de France op weg naar de start in 2015 organiseren is een dossier waarop een bestuur zijn kracht kan laten zien. Werken we straks netjes het draaiboek af van de Fransen? Of is Utrecht anders nadat we alle rommel hebben opgeruimd? Blijvende verbetering, dat zou toch de reden moeten zijn om dergelijke internationale evenementen in je stad te halen. Wat bouwen we nu al op, voor ná de Tour? Wat is het plan voor de komende jaren?

Spelen in alle buurten en wijken

Maar de mooiste uitdaging zit volgens de UDB in de manier waarop het bestuur de samenwerking met ons burgers weet vorm te geven. We zitten immers allemaal op de tribune met onze meningen en oplossingen. Net als bij de FC Utrecht. Wij zijn met 300.000 coaches die weten hoe ‘t moet. Je kunt als bestuur denken dat je die vooral rustig moet zien te houden. Net als bij het voetballen: veel stewards, en als het nodig is de ME. De kunst is echter om ons allemaal te laten meespelen, want het veld is –anders dan bij de FC- overal. In alle buurten en in alle wijken.

Wie vorm weet te geven aan die energie kan van Utrecht de mooiste stad van Nederland maken.