Ik kreeg een kleurrijke folder in mijn hand gedrukt. Normaal gooi ik folders direct in de prullenbak, maar deze nodigde uit om open te slaan. ‘Artist Residence’ las ik. ‘Short Stay Appartementen Utrecht’. Engels en Nederlands door elkaar alsof er geen taalgrenzen meer bestaan. Toch maar even verder lezen want ik ben wel geen ‘artist’, maar heb wel veel met dat soort mensen te maken en wie weet kan ik met de inhoud van deze folder iemand een plezier doen,
Artist Residence, het klinkt erg chique en zo zien de, in de folder afgebeelde, appartementen (4 stuks) er ook uit. Ze zijn gerealiseerd op initiatief van de stichting SWK030 Creatieve huisvesting, in een historisch en beeldbepalend pand, een voormalige dakpannenfabriek aan de Vecht. De verbouwing heeft twee jaar geduurd en is mogelijk gemaakt door de gemeente Utrecht. Gelukkig om te lezen dat er hier en daar nog budget is voor creatieve initiatieven.
‘Short Stay’, wat moet ik me daarbij voorstellen? De folder geeft uitleg. De vier luxe appartementen kunnen worden gehuurd door gasten die op uitnodiging van Utrechtse kunstinstellingen naar onze stad komen. Ook dienen de appartementen als ‘Pied-à-terre’ (we gooien er nog wat Frans tegen aan) voor culturele bezoekers, medewerkers, gasten en collega’s van Creatief(!) Utrecht die voor hun verblijf in de stad een tijdelijke verblijfsplek nodig hebben. De appartementen, te huur vanaf drie dagen tot enkele weken, zijn zoals gezegd luxe ingericht. Ze zijn voorzien van alle gemakken, volledig ingerichte keuken, was- en droogmachine, TV en natuurlijk wifi. De appartementen zijn daarbij gedecoreerd met foto’s van gerenommeerde fotografen. Van de vier genoemde fotografen woont/werkt er slechts een in Utrecht. De anderen komen uit Spanje, Canada en Rotterdam. Waarom geen Utrechtse fotografen gekozen vraag ik me af? De prijzen variëren van 90 tot 110 euro per nacht. Goedkoper dan een middenklasse hotel.
Ik gun iedereen alle luxe die er bestaat, dus ook alle culturele gastdocenten, performers, theatermakers en studenten, de doelgroep vanSWK030. Ik vraag me af in een tijd waarin we in financieel opzicht allemaal wat moeten inhouden of zoveel luxe voor de beoogde doelgroep, of voor welke doelgroep dan ook, nodig is. Dat historische gebouwen behouden moeten worden hoeft geen betoog, dat dat duurzaam moet gebeuren ook niet, maar ietsjes minder luxe mag van mij ook, zeker als er sprake is gemeenschapsgeld.
www.wittepand.nl
Marcel Gieling
5 Reacties
ReagerenAch beste Marcel. er word al zoveel geld over de balk gesmeten door ambtenaren, wie ligt hier nou wakker van, behalve mensen zoals wij dan.
Nee hoor, de gemeente Utrecht heeft geld zat en als het op is dan verzinnen we toch gewoon weer iets nieuws om de inwoners weer te laten bloeden voor de ambtelijke hobby’s.
Normaliter is de VVD of SP er als de kippen bij om verontwaardig te reageren, maar blijkbaar slaapt men nog in de raadsbankjes, dromend van een carrière in Den Haag.
Waarom kan dit gewoon niet in een plaatselijk hotel, of bed and breakfast? Waarom moet de gemeenschap hiervoor opdraaien? Wat is de investering geweest van de Gemeente? Wat is de terugverdientijd?
Voor een prijs van €130 per nacht zijn er toch vele mogelijkheden lijkt me in de stad, dan heeft de horeca er ook wat aan!
Ik vind het eerlijk gezegd erg meevallen met de luxe. Ik ben blij dat het zo goed gerestaureed is en weer een functie krijgt, het dreigde totaal te verloederen.
Ik ben het deels met Marja eens.
Echter hoe de bestemming is gewijzigd is vreemd gegaan. het pand had eerst volgens mij een monumentale functie; dat is eraf gehaald en toen is het zo belachelijk wit geworden,… de glanzende witte dakpannen zijn daarbij mij, als omwonende een doorn in het oog.
Daarnaast is het jammer dat het witte pand een zo op zichzelfstaand iets is.
Meerdere pogingen tot contact; informatie(voorziening) voor de buurt en omwonenden hebben tot niets geleid en het brengt de buurt helemaal niets, terwijl het pleintje waar het aan ligt, juist de verbinding moest vormen tussen ‘oud & nieuw’ in de wijk
De bezetting is meer dan ondergemiddeld en de gesloten luiken voelen weinig uitnodigend.
Hopelijk gaat dit de komende periode veranderen…Maar het zou prettig zijn als de stichting haar dominante plek in het wijkje ook op een andere wijze zou vormgeven en ook verbinding maakt met buurtbewoners.
En, Marcel, folders horen in de papierbak 😉