De redactie van DUIC heeft de mening van lezers altijd gewaardeerd. Op de website wordt er al veel gereageerd door uiteenlopende Utrechters. Soms op het randje, soms een inhoudelijke sterke toevoeging aan het artikel en alles ertussenin. Wij willen ook de lezers van de krant de mogelijkheid geven om vorm te geven aan de opiniepagina. Wil jij een bijdrage leveren aan de krant? Stuur een opiniestuk in naar redactie@duic.nl.

De redactie beoordeelt de ingezonden stukken. Het onderwerp is geheel vrij, maar moet uiteraard wel een link hebben met de stad Utrecht. Bijdragen aan de sectie in de krant mogen tot een maximum van 600 woorden worden ingestuurd en worden met naam en toenaam geplaatst.

Ook stellingen voor de rubriek Dat is de Vraag mogen worden ingezonden, waarna wij juiste personen zoeken om daarover te bevragen. Hieronder is het ingezonden stuk van Martina van den Dool nog eens te lezen.

Informatievoorziening in Utrecht: denk aan de niet-digitalen

In Utrecht wonen ongeveer 100.000 mensen die laaggeletterd zijn of moeite hebben met lezen en schrijven. Dertig procent van de inwoners heeft moeite om informatie op te zoeken of formulieren in te vullen. Het grootste deel van de Utrechters heeft wel de beschikking over Internet, maar lang niet iedereen weet daar ook echt mee om te gaan. En dat zijn niet alleen ouderen, al zullen vooral zij extra moeite hebben nieuwe dingen te leren.

Moet je je voorstellen dat je bij alles wat je ziet, hoort of leest steeds geconfronteerd wordt met het feit dat je een bepaalde taal niet spreekt. Dat ze bij de gemeente, de bank of het telefoonbedrijf ineens Russisch tegen je spreken, of kennis van het Swahili van je eisen om een stap verder te komen. Dat is eigenlijk wat een grote groep mensen dagelijks ervaart, omdat zij moeite hebben met de aangeboden informatie. En zo lopen zij veel belangrijke informatie mis en voelen zij zich soms buitenstaander in hun eigen omgeving.

In Utrecht is welzijnsorganisatie U Centraal verantwoordelijk voor de stedelijke informatievoorziening en het ontwikkelen van informatieverspreiding op wijkniveau. Daarbij wil de gemeente vooral bewonersinitiatieven ondersteunen, die in eigen beheer een wijkinformatiepunt of iets dergelijks willen starten. Er is dit voorjaar weer onderzoek naar gedaan onder bewoners, op straat en in gespreksgroepen. En binnenkort schijnt de gemeente een stadsgesprek te organiseren over de publieke dienstverlening, met als vraag: waar hebben inwoners behoefte aan?

Nu loop ik al vijftien jaar mee als belangenbehartiger voor ouderen en in al die tijd hoor ik eigenlijk precies hetzelfde hierover: “Wij zijn niet zo digivaardig (meer), geef ons een telefoonnummer of plek om naartoe te gaan en geef persoonlijk en geduldig antwoord op vragen.” De digitale snelweg is niet de weg die iedereen graag bewandelt en vooral bij het ouder worden wordt het steeds lastiger het tempo bij te houden. Er hulp bij vragen vindt men heel lastig, hoor ik vaak. Sommige onderwerpen deel je ook liever niet met iedereen.

Voor velen onder ons is internet een zegen en onmisbaar als informatiebron, maar wanneer is besloten dat iedereen die daar anders in staat niet meetelt? Want afgezien van de laaggeletterdheidscategorie zijn er nog veel meer mensen die zich prima kunnen redden met kranten, folders, formulieren en ander papier, maar afhankelijk van anderen gemaakt worden door digitaliseringsdruk van overheid, banken en andere dienstverleners. Mensen voelen zich zo niet meer serieus genomen en hebben het gevoel te zijn afgeschreven.

Gemeente en instanties in Utrecht zouden dit allang kunnen weten, dus waarom nog meer onderzoek doen? Er wordt veel gedaan om meer mensen digivaardig te maken, zoals met cursussen en buddyprojecten. Mooi voor wie daar wat aan heeft, maar waarom blijven we mensen toch in de richting van de computer drijven? En waarom wachten tot er een bewonersinitiatief komt voor een informatiepunt in de wijk? De verschillen tussen wijken in Utrecht worden zo alleen maar groter.

Informatievoorziening over geldzaken, regelingen, zorg en ondersteuning is en blijft een taak van de overheid. En dat zal dus op verschillende manieren en niveaus moeten worden aangeboden, zodat het zoveel mogelijk mensen bereikt. Dat moet niet afhangen van vrijwilligers of tijdelijke projecten.

Wat mensen willen?

• Met respect behandeld worden als je -om welke reden ook- digitaal niet actief bent
• Geduldige en duurzame hulp bij het werken met de computer
• Ook op papier of in persoon zaken kunnen blijven regelen
• Herkenbare informatiepunten in de buurt (wegwijzers)

Waar wachten we nog op, Utrecht? We willen toch allemaal dat mensen zolang mogelijk zelfstandig kunnen functioneren?

Martina van den Dool
Directeur COSBO Stad Utrecht