Er is een trend om puzzeltjes niet alleen op te laten lossen door mensen “die erover gaan”. Crowd sourcing is het chique woord ervoor. Een door de huidige techniek ondersteunde vorm van “twee weten meer dan één”. Voor de ouderen onder ons: een nieuwe en veel effectievere vorm van de aloude ideeënbus. Met een paar klikken betrek je immers heel veel mensen.

De volgende variant: kinderen onbevangen naar grote-mensen-problemen laten kijken. Jeroen Smit gebruikte de kinderblik als spiegel voor tobbende CEO’s. Dat levert nuchtere opmerkingen op, die soms mega problemen terugbrengen tot behapbare brokken. Tjee, dat ze daar zelf niet aan denken.

Moeilijke kindervraag

Zelf herinner ik me dat BSO, het toentertijd geruchtmakende Utrechtse softwarebedrijf van Eckart Wintzen, een jaarverslag voor kinderen maakte. De bijbehorende persconferentie werd ook door kinderen bijgewoond. Waar Eckart een vraag kreeg waar hij het toch even moeilijk mee had: wat hij eigenlijk deed met al dat geld dat hij verdiende.

Soms lijkt het wel of we op school de onbevangenheid van kinderen afleren. Teleurstellend voor al die hard werkende docenten.

Of zouden het ook gewoon de genen en de hormonen zijn?

Tentjes in nette rijen

Tijdens de Campus Party in de Jaarbeurs vorige week konden bedrijven en instellingen hun problemen laten kraken door een ad-hoc-team, vaak ook nog internationaal samengesteld. Daar hoorde dan een romantisch tentje bij. We hebben de foto’s allemaal kunnen zien. Ook dat de tenten braaf in nette rijtjes stonden. Geen belemmering kennelijk voor creativiteit.

De waarde van buitenbeentjes

Als we constateren dat de meesten van ons dankzij onderwijs en ouder worden tamelijk braaf in een rij kamperen, dan is het interessant om te bedenken of er soms buitenbeentjes zijn die zich aan die wetmatigheden onttrekken.

Wellicht geldt dat voor de mensen die de afgelopen dagen zoveel aandacht kregen: de mensen die een nieuw bedrijf starten. Niet gehinderd door “dat hebben we al zo vaak geprobeerd”, noch door “wie gaat dat nou van je kopen”.

Dwarsigheid telt

Veel ondernemers hebben een soort dwarsigheid die maakt dat ze de zaak anders aanpakken dan u en ik. Ze voegen iets toe waaraan we nog nooit gedacht hadden. Ze bedenken wat wij straks kopen willen.

Zo ging dat bijvoorbeeld met de mobiele telefoon. En de tablet werd door kenners oorspronkelijk ook als gemankeerde PC weggezet. Tja.

Kunstenaars helpen ons kijken

Kunstenaars hebben ook dat talent behouden om de dingen door een andere bril te kunnen bekijken. Waardoor ze ons aan het denken zetten. Wie herinnert zich niet het effect van de Chinese Tankman die opgesteld stond in Hoog Catharijne? Of dezer dagen de groep acteurs die in de hal van het station een keurige groep vormt, die eigenlijk hetzelfde doet als u en ik die voorbij rennen. Of toch weer niet? Ineens zie je door hun ogen al die bewegende mensen net weer even anders.

Waarvan de stad profiteert

Het zou interessant zijn als we vormen konden bedenken om kunstenaars op de ontwikkeling van de stad te laten reflecteren. Wat zouden zij doen aan het fietsprobleem? Hoe zouden zij de nieuwe singel inrichten? Vast niet met die nette strakke kades die we nu hebben gekregen.

Maar ja, ze gaan er niet over.

Of toch wel?