Een van onze lezers stuurde ons onderstaande column. Joery probeert een geschikte woning te kopen in Utrecht, maar de zoektocht blijkt niet zo makkelijk.
Laat ik één ding voorop stellen; de hierna volgende klaagzang, met betrekking tot de (huidige) woningmarkt in Utrecht, is er één uit pure luxe. Ik ben me er maar al te goed van bewust dat er, ook in Nederland, veel mensen zijn die (ongewenst) te klein wonen of überhaupt moeite hebben een dak boven hun hoofd te vinden. Toch wil ik even klagen. Niet alleen voor mezelf, maar voor een – volgens mij – steeds groter wordende groep mensen die momenteel tegen hetzelfde probleem aanloopt; een onmogelijke (lees; buitenproportionele/op hol geslagen/onbetaalbare) Utrechtse huizenmarkt, zeker voor starters zonder rijke ouders.
Het nieuws staat er de laatste maanden vol mee; de Utrechtse huizenprijzen blijven maar stijgen, de vraag is structureel groter dan het aanbod en de zogenaamde ‘huizenbubbel’ is er één die de Amsterdamse in zijn kielzog volgt. Een ‘probleem’ voor velen, waaronder de starters zoals ik. Ook hierbij refereer ik graag naar mijn bewustzijn van de luxe die ik momenteel bezit; wonend in een (ruim) sociaal huurappartement (inmiddels bijna scheefhuur), heb ik het zo slecht nog niet. Daarmee wil ik wel direct mijn excuses maken aan diegenen die mijn sociale appartement harder nodig hebben dan ik. Mijn argument om er toch te blijven zitten? Er is geen reëel alternatief, zeker niet wanneer je iets wilt kopen waar je voor langere tijd vooruit kunt (denk bijv. aan gezinsuitbreiding).
Funda
Al maanden volg ik vrijwel dagelijks de ontwikkelingen op zowel huizensite Funda als nieuwbouwsites nieuwbouw-in-utrecht en Utrechtwoont.nl. Als iemand me vertelde dat je hier een structurele verslaving van zou kunnen oplopen, zou ik het direct geloven. Helaas heeft mijn zoektocht, zoals die van velen, tot heden eerder meer verbazing en teleurstelling opgewekt, dan dat mijn hoop en vertrouwen is toegenomen. Dat hangt voornamelijk samen met het beperkte aanbod dat in mijn ‘prijscategorie’ beschikbaar is en de bijbehorende populariteit die daarmee samenhangt. Indien je niet dezelfde dag je aankoopmakelaar (!) contact op hebt laten nemen, is de kans vrijwel nihil dat je het betreffende huis überhaupt nog kunt bezichtigen. Als het al lukt om, bij bestaande bouw, een keer te mogen bezichtigen, ben je meestal één van de velen en je daarna veelal overgeleverd aan het financiële spel van vraag en aanbod. Wat dat betreft kun je de vraagprijs tegenwoordig beter zien als een ‘vanaf’ prijs, waarna je kunt beginnen met (hoger) bieden. In welke mate mensen hierbij over hun financiële grenzen gaan, lijkt op dat moment slechts bijzaak.
Deze gang van zaken is eveneens, zoniet nog meer, zichtbaar bij de huidige Utrechtse nieuwbouwmarkt, waar ik me – deels ‘gedwongen’ – vooral op richt. Ondanks de gigantische opkomst van met name Leidsche Rijn, is ook daar het huidige aanbod te laag voor de (grote) vraag. Bij een gemiddelde verkoopmanifestatie zijn momenteel meestal minstens vijf keer meer geïnteresseerden dan het betreffende aanbod. Dat komt in de praktijk bijvoorbeeld neer op een loting voor 35 huizen, voor 220 geïnteresseerden. Geloof me, bij een project als dit heb je dan nog relatief hoge kans gelukkige huizenbezitter te worden. Althans, wanneer je erop zou kunnen vertrouwen dat de betreffende lotingen eerlijk verlopen. Laat ik ook hierbij weer eerlijk en reëel zijn; ik heb helaas geen schriftelijk of audiovisueel bewijs om de eerlijkheid in twijfel te trekken. De er omheen hangende ‘via-via’ verhalen, laten je oren echter klapperen van ongeloof. Zo zouden de meest geliefde huizen van een gemiddeld project reeds zijn vergeven aan familie van de ontwikkelaar en goede bekenden van de makelaars. Of wat dacht u van de makelaar die besloot bij een andere makelaar te gaan solliciteren, aangezien ze daar het door haar gewenste nieuwbouwproject in de verkoop gingen doen? Ze kreeg de baan niet. Wel het door haar geliefde huis. Waarschijnlijk zullen enkelen mij nu verwijten dat ik een zuurpruim ben en simpelweg niet de goede vrienden heb. Vind ik niet. Ik vind het oneerlijk en te bizar voor woorden dat dit soort praktijken, als ze daadwerkelijk plaatsvinden, in een anders zo regelgevend land als Nederland, kunnen plaatsvinden.
Zelfgebakken taarten
Gelukkig schijnt er ook nog een groep mensen te zijn die zich niet zo gemakkelijk uit het veld laat slaan als ik, maar ‘ten strijde’ trekt richting de betreffende makelaarskantoren. Bewapend met een zak oliebollen, zelfgebakken taarten (met het geliefde bouwnummer als decoratie) of een ter plekke verklaarde liefde halen ze alles uit de kast ineens toch de gewenste woning binnen te kunnen slepen. Tja, waarom zou je het niet proberen? Het is de neiging die je krijgt wanneer je voor de zoveelste keer wordt uitgeloot. Vraag die ik mezelf blijf stellen is of ik daarin mee wil gaan. Er zullen toch ongetwijfeld ook projecten zijn waar het er gewoon eerlijk aan toe gaat? Waarom zijn die lotingen eigenlijk niet gewoon openbaar of live te volgen via YouTube? Het bizarre gevolg van mijn twijfel aan deze praktijken, is dat je in een dubio tussen ‘in opstand komen’ of ‘verstandig je mond houden’ terecht komt. Ik twijfel momenteel nog altijd of ik mijn echte naam onder dit betoog zal plaatsen, aangezien ik niet wellicht bestaande ‘zwarte lijst’ wil komen te staan bij een volgende loting. Dan maak ik helemaal geen kans meer. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van de huidige ‘vrije’ woningmarkt?
Anderzijds; het is simpelweg de ‘macht’ die de verkopende makelaars hebben. Jaren geleden hadden ze het zwaar en waren vele kantoren de crisis nabij. Op dit moment lijkt er bij hen vooral een cultuur te zijn ontstaan waarbij ze, vanuit ‘commerciële inslag’, pakken wat ze pakken kunnen. Als eekhoorntjes die alvast voorraad inslaan voor een zich opnieuw aandienende crisis. Of dit opnieuw slechts spook- en uitzonderingsverhalen zijn? Nee, wat mij betreft niet, zeker niet wanneer ik kijk naar de ontwikkeling op de nieuwbouwmarkt. Daarmee doel ik bijvoorbeeld op meerdere projecten waarbij de verkoopprijs na de start verkoop nog werden verhoogd. Blijkt de eerste gegadigde voor je gewenste huis alsnog te zijn afgehaakt? Gefeliciteerd, je mag het huis alsnog kopen! Het is, slechts drie weken later, echter wel ineens € 5000 of meer duurder geworden. Laat ik hierbij maar niet weer refereren naar de mensen die ‘verliefd zijn geworden op een huis’ en daardoor sneller in staat zijn financiële grenzen te overschrijden.
Antoniusziekenhuis
Hoogtepunt (lees; dieptepunt) in deze categorie zijn wat mij betreft de ontwikkelingen bij nieuwbouwproject Antoniuskwartier (niet eens in Leidsche Rijn). Zo’n twee jaar geleden is daar gestart met de bouw en verkoop van in drie fasen verdeelde nieuwbouw, ter plekke van het oude Antoniusziekenhuis en bijbehorende zusterwoningen. De gelukkigen uit fase 1 (start verkoop januari 2015) hadden, terugkijkend naar de huidige situatie, een relatief koopje. Uiteraard is dit alweer twee jaar geleden en heeft de huizenmarkt zich sindsdien exorbitant ontwikkeld. Wat dat betreft vooral een mooie (financiële) beloning voor de pioniers van een nieuw bouwproject in een interessante woonomgeving. Half november 2016 is gestart met de verkoop van fase twee. Een aangrenzend nieuw bouwveld, op de plek van het oude ziekenhuis, dat inmiddels zo goed als gesloopt is. Om in lijn te blijven met fase 1, worden grotendeels exact dezelfde huizentypes aangeboden. Uiteraard zijn we nu anderhalf jaar verder in de tijd, dus een prijsstijging lijkt op zijn plaats. In hoeverre de stijging van €51.000 voor exact hetzelfde type huis, passend is bij de verloop en ontwikkelingen in de huizenmarkt, laat ik verder aan de economisch analisten over. Het lijkt mij echter vrij fors. Neemt niet weg dat er nog een schepje bovenop lijkt te kunnen. Slim genoeg is de ontwikkeling van fase 2, verdeeld in twee fases (volgt u het nog?). Het tweede deel van fase 2 (fase 3) ging recentelijk (januari 2017) pas in de verkoop. Bijbehorende prijzen voor exact hetzelfde type huis werden nog eens met €14.000 verhoogd. Enige kanttekening; de tuinen liggen nu op het Zuidwesten in plaats van het Noordoosten. Opnieuw aan de analisten de vraag in hoeverre deze prijsstijging (op basis van ‘marktontwikkelingen’ en tuinligging) reëel is. Lijkt mij echter opnieuw vrij fors.
Het grootste probleem van de huidige situatie is wat mij betreft dat de verkopende partijen er ‘toch wel vanaf komen’. De vraag is gigantisch, er zijn voldoende mensen met veel geld (regelmatig aangevuld met wat ‘oud geld’) en zolang de woningen als warme broodjes over de toonbank blijven gaan, waarom zouden er dan grenzen aan deze financiële ontwikkeling gesteld worden? Een eekhoorn gaat toch ook liever de winterslaap in met een driedubbele voorraad aan nootjes?
Wat-de-gek-ervoor-geeft-circus
Momenteel lukt het me nog aardig om niet mee te gaan in dit gevoelsmatige wat-de-gek-ervoor-geeft-circus. Bij elk huis of project dat ik aan me voorbij laat gaan, hoop ik dat mijn kans bij een volgend project weer toeneemt. Gelukkig heb ik de ruimte en luxe om hier nog wel even afwachtend in te kunnen zijn. Ik vraag me echter af in hoeverre dit ook het geval zal zijn voor mensen die meer nood behoevend zijn en daarbij ongewenst de financiële grenzen overschrijven. Misschien niet direct voor nu, maar wel voor over 10 of 20 jaar, wanneer de rentes ineens weer flink zijn gestegen.
Tot zover mijn klaagzang, waarbij sommigen wellicht zullen vinden dat ik niet zo moet zeuren maar moet accepteren, gewoon meer geld moet gaan verdienen en/of andere middelen in moet gaan zetten om toch aan een huis te komen. Dat zit er voorlopig nog niet in, vooral niet omdat ik het door mij geliefde Utrecht nog lang niet wil verlaten. Ik hou dan ook gewoon maar vast aan positieve berichten over afnemende huizenverkoop in 2017, het idee dat ook oud geld een keertje op raakt en verheug me op aanstaande aanbod van leuke nieuwe wijken en het idee dat ik verder gelukkig en gezond ben. Dat is voor mij voor nu voldoende.
Ik wens allen die in hetzelfde schuitje zitten veel succes met de huizenjacht in 2017. Maar niet teveel en wel eerlijk spelen graag.
Joery
30 Reacties
ReagerenJongeman,
Ik ben er eentje van een wat oudere generatie en wat mij opvalt aan uw hele betoog is dat u zowel de oorzaken als oplossingen volledig buiten zichzelf zoekt. Het is niet de schuld van makelaars. Het is ook niet de schuld van vriendendienstjes. Het is zeer zeker ook niet uw schuld. Het is eenvoudigweg een kwestie van vraag en aanbod en zeker met deze idiote rentestand drijft dat de prijzen stevig op.
Het goede nieuws is dat u zelf de oplossing bent! Vijfendertig jaar gelden liep ik tegen dezelfde problemen aan als u. Dat is echt niet van vandaag of gisteren. In plaats van afwachten, te klagen en alles en iedereen de schuld te geven, ben ik keihard aan het werk gegaan. Ik heb jarenlang 80 uur per week gewerkt. Eerst in loondienst, daarna als zelfstandig ondernemer. En weet u wat? Het was het allemaal waard! Nu bezit ik een schitterend 100% hypotheekvrij huis en ook nog enkele andere huizen die ik verhuur.
U bereikt niets met aversie jegens de huidige situatie. U bereikt ook niets met afwachten. De enige manier waarop u iets zult bereiken is door zelf actie te ondernemen. Ontwikkel u middels studie, werk meer, harder of voor uzelf, of neem genoegen met een woning buiten Utrecht. Dat zijn uw werkelijke keuzes. Zo verslaat u het systeem.
Met impotent geklaag over eerlijkheid gaat u er niet komen. Dat geef ik u op een blaadje.
Beste Joery ……..,
Wat is nu precies je punt? Alles en iedereen in de grote boze commerciële wereld is slecht en jij weet hoe alles in elkaar steekt?
Soms moet je niet te veel tegen de wind in blazen. Laat je eens flink adviseren door een (andere) aankoopmakelaar en doe wat aan je houding, dan heb je zo een woning!
Menno Grandia (de-aankoper.nl)
NR.1 NVM aankoopmakelaar van de provincie Utrecht
Wat hier met heel veel woorden wordt omschreven kun je samenvatten als ‘marktwerking’. Ga maar naar Cuba als het je niet bevalt. Alle verhalen en betichtingen zijn niet bewijs te staven en daarom irrelevant.
Het probleem is dat we met gemiddeld minder mensen in een huis wonen dan 40 jaar terug waardoor we als samenleving meer huizen eisen.
Daarnaast moet er uiteraard worden bijgebouwd, wat ook gebeurd. Maar Utrecht is een populaire stad, dit is de consequentie. Niet iedereen kan voor een dubbeltje op de eerste rang. Dan maar naar Houten of omliggende gebieden.
Joery, gewoon goed verhaal. Het beschrijft de gevoelens van meerdere mensen, of in ieder geval ook die van mij. Zou ook graag een leuk huisje kopen, verdien boven modaal, maar zonder 30k aan eigen geld paraat zit het er momenteel niet in. Dat is vooral gewoon jammer, want ik vind Utrecht een onwijs leuke stad. Ik blijf voorlopig dus nog maar in mijn huurhuis wonen (in Utrecht gelukkig) en wacht de situatie nog maar even af.
Hoi Joery,
Als het goed is heeft je aankoopmakelaar ook toegang tot huizen voordat die op Funda etc. komen. Als hij daar niet voor je kijkt zou ik snel een andere zoeken!
Ik ben overigens gewoon op de eerlijke manier ingeloot in een project en ik moet zeggen dat ik dezelfde twijfels had als jij.
Maar tegendeel is dus bewezen!
Mijn starterswoning komt dus dit jaar in de verkoop mocht je interesse hebben 😉 Het staat nog niet op Funda voorlopig.
Dat huis heb ik op de vorige piek gekocht (oud studentenhuis, opgeknapt) omdat ik iets anders niet kon betalen, je moet dus een beetje creatief zijn.
Het heeft echter ook 8 van de 10 jaar onder water gestaan.
Dus ik ben wel opgelucht dat de markt weer aantrekt!
Elke medaille heeft 2 kanten…
Objectivist slaat de spijker op z’n kop, afgezien van zijn zelffelicitatie. Het is nu eenmaal niet eerlijk, deal with it. Ik ben bekend met de makelaarszijde, daar heerst al een tijd de angst dat hun aanbod ‘op’ raakt. Te weinig huizen om te verkopen = geen omzet. Rechtvaardigheid bestaat niet in een vrij markt.
Als de markt in utrecht niet haalbaar is, dan bieden de randgemeenten wellicht uitkomst. Voor minder welstandigen is daar zeker nog wel wat te koop. En of je daar nou minder goed woont dan in het Antoniuskwartier, gewoon Overvecht dus, mag je betwijfelen.
Wonen op een mooie plek in de stad met een paar eigen parkeerplaatsen en een ruim huis of appartement is gelukkig niet voor iedereen weggelegd. En zo hoort het ook. Ben je niet rijk, dan woon je ook niet op de mooiste plek. Kapitalisme 101.
En als ik een project zou ontwikkelen zou ik ook de mooiste huizen verkopen aan vrienden of familie. Waarom niet? Het is mijn project tenslotte. Eerlijk loten? Dat is voor woningen die worden gebouwd met mijn belastinggeld. Woningen die ik zelf bouw vallen daar godzijdank niet onder.
Kijk je ook naar oudbouw langs de randen van de stad? In Zuilen en Lunetten staat regelmatig nog van alles te koop, soms ook langere tijd. En de prijzen zijn qua oppervlakte vaak erg redelijk.
Noem je dat een column?
Op internet heet zoiets een longread.
Veel te lang!
Laat het dogma kopen voor nu varen.
In veel landen buiten Nederland is het middensegment vrije sector huur een belangrijke factor in de wooncarriere. In Duitsland is dit zelfs 60% van de markt en is het gebruikelijk om binnen de vrije huursector wooncarrière te maken (ook voor hoger opgeleiden). Voor de WO2 was dit in Nederland ook veruit het grootste segment, maar is dit door subsidie op koop en sociale huur een bijzonder klein segment geworden (5%). Die subsidies worden nu langzamerhand afgebouwd. De Gemeente Utrecht is er redelijk actief mee bezig met diverse projecten in oa Stationsgebied en Merwedekanaalzone. Misschien is dat wat.
Verder zou ik anticyclisch wat gaan kopen, koop juist iets als het slecht gaat met de economie. Paar jaar geleden was je positie als koper heel anders.
Ontsporingen van de markt bestaan niet, omdat de markt per definitie ontsporing is. Markt is een begrip dat inhoudt dat niet mensen maar mechanismen sturen, en die sturen in de regel verdomd slecht en laattijdig. Gevolg is dat er altijd slachtoffers zijn. In de huizenmarkt, waar ik zelf gewoonlijk in de aanbodzijde zit, is door de idiote afzijdigheid van de overheid geen enkele bescherming tegen situaties zoals de huidige: er is geen aanbod, maar wel vraag. Als gevolg daarvan ontbreekt de plafonnering en worden mensen gedwongen te overbieden en dus te overfinancieren. Gevolg daarvan is weer dat de overheid door haar passiviteit bezig is een nieuwe crisis uit te lokken, zowel in de financieringskant als in de vastgoedkant. De kredietopnames zullen niet als totale som de pan uit stijgen maar wel als som per aankoop, wat een schuldencrisis uitlokt. De overspannen vraag lokt een bouwoverproductie uit die op een gegeven moment de vraag overrunt en dan een prijzenimplosie veroorzaakt, die op zijn beurt de kredietexplosie nog eens verdubbelt. Dank u beste overheid, u zult zich er wel niet over opwinden, want de markt is immers toch de schuld, of toch niet???
Scherpschuttertje vergeet dat hij zijn premie-a woning goedkoop, met overheidssteun, kon kopen en voor de zijn huurwoning nog niet teveel betaalde. met de huidige huurprijzen (in de vrije sector) is sparen voor een koopwoning volstrekt onmogelijk…
Wat is er dan veranderd met je in 3 jaar? 3 jaar geleden kon je honderden huizen kopen voor een enorme lage prijs. Nu zijn dezelfde huizen dik in waarde gestegen en staan mensen in de rij. Echt bizar.
Op zich is er niks veranderd de afgelopen 3 jaar. Hypotheekrentes zijn even laag. 3 jaar geleden kon je zelfs nog meer leven dan nu.
Ik ben in 1976 in Utrecht komen wonen en kreeg toen een advies waar ik al 40 jaar plezier van heb: koop een huis. Sindsdien heb ik altijd kunnen meeliften op de pieken (zoals nu) en dalen (jaren 80 vorige eeuw) van de huizenmarkt. Ik ben sinds die eerste (financieel voor mij doodenge) aankoop vier keer verhuisd en dat lukte altijd omdat verkoop van het oude huis en aankoop van het nieuwe huis financieel in fase waren. En naar aanleiding van dit verhaal. Je kan niet ‘zomaar’ even halverwege de rit switchen van huur naar koop in een tijd als deze. Of flink investeren (sparen, ‘oude geld’) of blijven zitten waar je zit, jammer dan. Het is tenslotte een vrije markt, geen planeconomie (willen we niet, toch?).
Goede column Joery. De graaicultuur viert hoogtij in de makelaarswereld. De huidige situatie werkt nepotisme en maffiose praktijken in de hand, tijd dus voor meer regulering in de woonsector!
De zeepbel is zich in de steden gewoon weer aan het vullen, deze gaat zeker weer knappen over een paar jaar. Zulke groei als nu klinkt leuk en is vooral voor beleggers interessant, maar niet realistisch. Het is afwachten.
En TP, in Duitsland huren veel mensen een huis ja. De keerzijde is dat je die huren gewoon niet kan vergelijken met Nederland. Daar huur je een woning voor 500 a 600 per maand, Dat zal je hier niet tegenkomen. Persoonlijk maakt het mij niet uit of ik koop of huur, maar met de huren hier is het inderdaad erg zonde van je geld.
Beste Joery,
Zoals mijn voorgangers al zeiden, deze problemen zijn niet nieuw. Ben blij dat je in een sociale huurwoning woont! Ik heb jaren doorgebracht in veredelde studentenkamers en antikraakwoningen voor ik een huisje voor mezelf had gevonden dat ik kon betalen. (lees sociale huurwoning) Dat is nu eenmaal de realiteit in een grote stad als Utrecht.
Ben benieuwd of bij de volgende geknapte bubbel en crisis de halve vastgoedsector weer huilie, huilie staat te doen. Het is dan ook zaak dar we tegen die tijd politici hebben die het lef hebben om deze huilebalken niet financieel tegemoet te komen, zij zijn zich namelijk nu, onethisch en vaak onwettig (waar niemand tegen optreed) massaal financieel aan het indekken, lees zakkenvullen, voor de volgende crisis toch?
Ben je tegen overheidsingrijpen nu, dan moet je tijdens de volgende crisis banken, projectontwikkelaars, makelaars en mensen die willens en wetens te dure huizen hebben gekocht, die ze zich niet kunnen veroorloven (best wel veel mensen, de beschrijving in deze column klopt en de sector draait op de verkoop van gebakken lucht) met te veel geleend geld, gewoon in de stront laten zakken.
Hè jerry, als je toevallig 5 jaar eerder was geboren en je had wel een eigen huis in bezit, had je hem dan tegen een in jouw ogen reeël bedrag van 10% onder de vraagprijs verkocht aan de eerste kijker?
Met goud, grondstoffen en aandelen gaat het net zo, dat heet vrije markt.
Heel logisch, niet klagen maar sparen.
@Gebakken Lucht: Wat is er precies onwettig en onethisch aan?
@ WvR De koopprijs verhogen tijdens en na de koop is onwettig.
De zaken zoals beschreven rondom het Antoniusziekenhuis alsook het overheidsgeld dat na de vorige overheidscrisis bij elkaar gebedeld is door de vastgoedmarkt, om te kunnen blijven bestaan, dit terwijl de oorzaak van de crisis en bubbel bij de vastgoedmarkt zelf lagen, zijn beiden voorbeelden van onetheisch gedrag.
@Gebakken lucht: En hoe doen ze dat dan? Kopende partij heeft na ondertekening van voorlopig koop contract 3 dagen bedenktijd (tenzij beide partijen anders overeen zijn gekomen). Alle onregelmatigheden daarbinnen (“We willen toch meer hebben”) zijn een hamerstuk voor de rechter. Zonder enige vorm van contract is iedere prijswijziging mogelijk volgens mij.
Wat betreft het Antoniusziekenhuis: Welke zaken? Ik lees in het stuk voornamelijk insinuaties dat lotingen niet eerlijk verlopen, gevolgd door ik-weet-het-natuurlijk-niet-zekers, gevolgd door anderen-zeggen-het-ooks, gevolgd door een paragraaf gebaseerd op de aanname dat de niet-zekers en anderen-zeggen-het-ooks uit voorgaande paragraaf waarzijn.
Prijzen veranderen. Als dezelfde nieuwbouw woning morgen het dubbele waard is vragen ze het dubbele ja. Als jouw woning morgen het dubbele waard is, vraag jij ook het dubbele. Of, in bijzonder zeldzame gevallen, niet.
Mooi omschreven, het makelaarsgilde in Utrecht en omgeving spelen handjeklap, loten gebeurt ondoorzichtig, en prijzen zijn niet meer in verhouding. Er is door deze groep niets geleerd van de huizencrisis van een paar jaar geleden, het is geen marktwerking, het is puur graaien. Op de Facebookpagina’s van makelaars wordt volop omschreven hoe goed ze het allemaal doen voor hun klanten, graaien is het.
Herkenbaar.. Ik ben ook een bewoner van een sociale huurwoning: inmiddels keihard scheef… Ik zou met liefde plaatsmaken voor iemand anders, echter is dat met 1 inkomen op mijn (aflopende) laatste flexcontract geen optie.
Vrijwillig verhuizen naar de vrije sector = verdubbeling van de huur. En ik zie mezelf ook liever niet in een stille randgemeente komen te verpieteren, terwijl mijn hele kring en netwerk in Utrecht woont, ik geen auto heb en ik hier alle voorzieningen en gezelligheid in de buurt heb…
Mee eens dus, dat het erg irritant is en ik snap dat je van je af schrijft.
Maar de vraag aan de schrijver van de column is wel… Wat stel je voor om er aan te doen? Heb je plannen, of een initiatief? Wat is jouw bijdrage aan een oplossing? En kun je anderen daarvan in redelijkheid overtuigen?
Objectivist heeft mooi praten. Opblazen die bubbel en anderen jouw zuurverdiende centen zien inpikken omdat de overheid een dramatisch woningbeleid voert. Nee, dat is slim.
@ WvR van werkelijk al mijn vrienden die kopen weet ik dat makelaars sjoemelen en lopen te kloten. Mensen gaan niet naar de rechter, omdat ze zwaar afhankelijk zijn van de makelaar. Als je een procedure aangaat is het huis vergeven aan iemand anders, rechtsgeldig, dus dat huis ben je dan sowieso kwijt, daarnaast gebeurd dat gesjoemel niet officieel op papier; en de meeste kopers gaan vrijwillig mee in de sjoemelpraktijken van de makelaar, omdat ze een huis willen/ moeten hebben. Veel werk in Nederland is in de omgeving van Utrecht te vinden. De wetgever weet van deze praktijken en doet er niets aan.
De praktijken bij het Antonius vinden plaats. Daar zijn genoeg getuigen voor te vinden.
Dan die prijsstijgingen. Er wordt gesuggereerd dat deze stijgingen met vraag en aanbod te maken hebben. Maar dat is maar de vraag, aangezien het spel waarin de prijs wordt vastgelegd ondoorzichtig is voor de koper. De trucjes met planfases, zoals beschreven, kloppen en zijn trucs om de prijs op te drijven. Van vriendin die bij een makelaar werkt weet ik dat de prijsbepaling natte vinger werk is, net hoe de wind waait. Je vraagt een onredelijke startprijs voor het object, zodat de rest van de objecten in de buurt daarin meegaan. Er wordt een kunstmatig spel gecreëerd om de prijzen op te drijven. Makelaars spelen onderling onder een hoedje. Aankoopmakelaars zitten ook in het spel.
Bij nieuwbouwprojecten heeft de vraagprijs, waar dit bij andere producten wel het geval is, niets meer te maken met de kosten van het product, terwijl je dit juist bij nieuwbouw terug zou moeten zien.
@Gebakken lucht:
(1) Als je een (voorlopig-)koopcontract hebt, heeft verkoper geen poot om op te staan. Krijg je gratis geld, inclusief gemaakte kosten en eventueel nog te maken kosten omdat je nu niet kan verhuizen. Hamerstuk.
(2) Heb je dat niet, dan heb je ook niks. Geen rechten, niks.
Ik ben twee huizen verder, zeker geen expert op dit gebied, maar bij mijn beste weten vereist een huis kopen nog altijd een koopcontract. Hebben beide partijen dat ondertekend, ga dan bij breuk van de verkopende partij naar stap (1) . Zo niet, ga naar stap (2).
De wetgever weet van bovenstaande punten af, en handelt daar na. Als het (voorlopige-) koopcontracten betreft. De rest telt niet.
Wat betreft de prijsstijgingen:
Wat je beschrijft is precies wat “Vraag en aanbod” betekent:
(1) Verzin een bedrag
(2) Heel veel animo? Verhoog bedrag
(3) Heel weinig animo? Verlaag bedrag
(4) Ga naar stap (2) tot verkoop is geslaagd
“Onredelijke prijzen” bestaan initieel alleen in de ogen van de consument. Consument zal die prijs dan niet willen betalen. Verkoper zal concluderen dat de prijs als onredelijk wordt ervaren, en de prijs verlagen. Net als ik bijvoorbeeld deed met mijn voorgaande huis. En velen met mij.
Ik kan mijn huidige huis voor een miljoen aanbieden. Is’t niet waard. Als ik mijn huis voor die prijs zou moeten kopen, zou ik het een onredelijke prijs vinden. Als er 5 kopers op afkomen, was die prijs blijkbaar zo gek nog niet.
Nieuwbouw of niet speelt hier in overigens geen enkele rol. Bouw een nieuw huis, en vraag wat de gek er voor wil geven. Koopprijs min kosten heet dan winst. Want het zijn namelijk bedrijven. En die moeten winst maken, of ophouden te bestaan. En dan zijn er weer geen huizen.
WvR
Je kan met argumenten aankomen, maar zoals gezegd: potentiële kopers gaan niet in verweer tegen de verkopende partij, omdat ze zwaar afhankelijk zijn en dat huis willen. Precies zoals beschreven in de ingezonden column. Ook al staan ze in hun recht. Dat is het ook het probleem. Onwettige situaties blijven voortbestaan, omdat niemand in actie komen. De sector kan zich klaarblijkelijk niet zelfreguleren, want dit soort onwettige praktijken vinden plaats bij nagenoeg ieder makelaarskantoor.
Dan even op je tweede serie argumenten ingaand.
Er wordt niet zomaar een bedrag verzonnen. Er worden middels constructies, in samenwerking met andere makelaars en met name aankoopmakelaars prijsafspraken gemaakt. Hierdoor worden prijzen in complete buurten en wijken op hetzelfde hoge niveau gebracht, Let op, het zijn dus niet de kopers die middels een bod de prijs bepalen. Dat is een zeer forse wetsovertreding, die namelijk de markt onzichtbaar maakt voor de koper en de markt door de marktpartijen zelf laat beïnvloeden. Het zijn dus niet de kopers die de prijs bepalen, zoals het in een echte spel van vraag en aanbod bedoeld is. Zo hebben de klassieke liberalen het lig niet bedacht en zo wordt het ins onze maatschappij wel tot uitvoer gebracht. Je wordt dus als het ware gewoon opgelicht. En dat is, officieel gezien, strafbaar. Alleen is er niemand die dus iets aan de praktijken wil doen.
De prijzen in Utrecht worden niet of nauwelijks verlaagd, ook niet bij economische neergang. We zagen de afgelopen jaren dat huizen gewoon jarenlang te koop stonden. De prijs ging echter niet omlaag. Nog en teken dat het spel van vraag en aanbod niet van toepassing is op de huizenmarkt in Utrecht.
Ik blijf dus bij mijn eerder schrijven. Jouw schrijven heeft mijn kijk op de zaak niet en allesbehalve veranderd.
In andere producten, dan in de vastgoedsector, bepalen productiekosten voor een erg groot deel de prijs. Raar dat dit principe bij nieuwbouwwoningen los gelaten wordt. Je koopt als het ware een huis dat “net uit de fabriek komt” Je zou verwachten dat grondprijs en bouwkosten bepalend zijn voor de prijs van het huis, omdat er nog geen spel tussen oude eigenaar/ verkoper en nieuwe koper kan plaats vinden. Omdat dit niet kan trekken makelaars trucs uit de kast om dit spel kunstmatig te laten plaats vinden, zoals ook beschreven in de ingezonden column.
@Gebakken lucht:
Ik denk niet dat we elkaar van gedachten kunnen laten veranderen hier 😉
Grootste probleem voor mij in deze is overigens dat ik op basis van een column en het aanvoeren van indirect bewijs door middel van “anderen die dit ook zeggen” moeilijk over het waarheidsgehalte er van kan oordelen. Ik wil geenszins beweren dat jij/zij liegt/liegen, maar dat het verre van een bewijs vormt. Ik heb ook ervaringen, en die stroken niet met gerapporteerde ervaringen, en ik heb ook “anderen die dit ook zeggen”.
Hoe dan ook vond ik het een leuke discussie, waarvoor dank 🙂
Normaal reageer ik niet snel op nieuws artikelen, maar toch wil ik hierop eenmalig reageren.
Dit is voor mij zo een herkenbaar verhaal. Zelf ben ik ook een starter, woonachtig in de omgeving rondom Utrecht. Toen ik 3,5 jaar geleden een woning wilde kopen in de omgeving van Utrecht had ik als beginnend werkende niet genoeg geld om een woning te betalen. De woningen waren duurder dan wat ik als hypotheek kon krijgen. Ik had destijds een plan gemaakt (note: thuiswonend bij ouders) dat ik mijn halve (bruto) salaris zou sparen voor de aankoop van een woning.
Volgens mijn berekeningen zou ik dan een jaar later een woning kunnen kopen. Echter, een jaar later waren de huizenprijzen duurder geworden, en de hypotheek die je kon krijgen was inmiddels verlaagd. Ik besloot om het jaar daarop nog meer salaris te sparen, maar na een jaar weer hetzelfde liedje. Het jaar daarop weer hetzelfde.
Om een lang verhaal kort te maken. Dit frustreerde me enorm, ik werkte fulltime, spaarde jaren meer dan mijn halve salaris en nog kon ik geen woning betalen. Voor huren kwam ik niet in aanmerking, of ik moest meer huur betalen dat ik momenteel spaarde.
Er zit momenteel zo een groot gat tussen wat een simpel appartement bijv. al kost in verhouding tot de hypotheek die je (als single) kan krijgen. Je moet tegenwoordig echt veel spaargeld meenemen. Aan €20k aan spaargeld heb je niet meer genoeg.
Ik moet wel toegeven dat ik in de omgeving van Utrecht inmiddels een leuk huisje heb gekocht. Ook ik heb boven de vraagprijs geboden, dat schijnt tegenwoordig normaal te zijn. (Oke, en mijn ouders zijn financieel bijgesprongen.)
Wat betreft je vriendjes politiek bij de toekenning van nieuwbouw. Ik heb wel eens een makelaar gesproken die me vertelde dat het heel normaal was dat als je een makelaar kent je 1-0 voorstaat bij de toewijzing van nieuwbouw woningen. Een ander makelaars kantoor (die mij ook hebben geadviseerd ooit eens) spraken dit juist weer tegen.