Zo lang FC Utrecht bestaat, was er ook Gert Heideman. In de jaren 90 leerde ik hem kennen. Een Bunnik zijder pur sang. Ruwe bolster blanke pit.

Toen ik in 1992 de voorzittershamer van de supportersvereniging overnam van Jaques Brand, kreeg ik meer en meer te maken met Gert. Uiteindelijk was Gert bereid om toe te treden tot het bestuur als voorzitter van de activiteitencommissie. Gert was niet de makkelijkste bestuurder. Het kostte mij de nodige moeite om hem mee te krijgen in bepaalde zaken. Sommige zaken vergden nu eenmaal bepaalde diplomatie en daar was Gert niet zo van. Wat Gert betreft, boter bij de vis en graag een snel resultaat. Meestal waren wij het oneens met elkaar. Er vielen soms dan ook stevige woorden. Maar uiteindelijk vonden we elkaar altijd in het midden. Gert had ook veel humor en was scherp. Zo moesten we naar het  jaarlijkse overleg met de burgemeester, in dit geval Annie Brouwer. ” Ik zal je laten zweten voorzitter als we binnen zijn”, kondigde hij aan. Het overleg verliep soepel. Tot de rondvraag kwam. De burgemeester kwam uit bij Gert. “Mijnheer Heideman, heeft u nog vragen of opmerkingen?” Die had hij zeker. En met een schuin oog keek hij mij aan. En daar kwam hij. “Burgemeester, ik vond het een prettig gesprek maar heb wel een opmerking aangaande mijn voorzitter”. Gert schoof een beetje heen en weer en kuchte op zijn eigen wijze. Wederom die slinkse blik naar mij gericht om mijn reactie te zien. “Ik moet toch zeggen dat ik het met mijn voorzitter eens ben”. Verder had hij geen opmerkingen. Een lach mijn kant op zei genoeg. In de gang kwam zijn vervolg.” Dat was zweten hè voorzitter.”

Zo was Gert. Op 18 juni ben ik nog bij hem thuis langs geweest. Haring brengen met Marcus van den Heuvel. Omringd door zijn gezin en vrienden was het een laatste weerzien. De tekenen van de slopende ziekte waren zichtbaar. Natuurlijk kwam FC Utrecht ter sprake. Een korte wandeling buiten, nog het een en ander de revue laten passeren in het bijzijn van zijn oudste zoon. Maar 90% ging over FC Utrecht.

Het was lastig om het vertrouwen te winnen van Gert. Uiteindelijk is het mij wel gelukt. Als er gestemd moest worden binnen het bestuur was ik altijd zeker van 1 medestander. ” Voorzitter, jouw stem is mijn stem”.

Het waren mooie en bewogen jaren met Gert binnen FC Utrecht. Na jaren van strijd heeft zijn lichaam de strijd verloren.

Ik wens zijn naasten veel sterkte toe de komende tijd met dit grote verlies.

Ben ten Boden