Alle seinen gingen op groen. FC Utrecht barste van de ambitie. De intentie was om de top 3 pijn te doen. Dat beloofde dus veel. Voor de reguliere competitie heb ik welgeteld 1 wedstrijd lijfelijk mogen bijwonen. Er zijn fans die nog minder in de Galgenwaard aanwezig zijn geweest. We waren dus veroordeeld tot ESPN. En dat is toch volstrekt anders. Maar gegeven de wereldwijde omstandigheden, een schrale troost.

Erg enthousiast ben ik niet geworden van de prestaties van FC Utrecht. Zeker, de punten werden gepakt maar voetballend hield het niet over, met name voorin was het behelpen. Een niet fitte Dalmau en Mahi werden ook nog geplaagd door blessures. Dan scheelt het al een slok op een borrel voorin. Ook de wisselvalligheid van Kerk en het volledig falen van Elia, noopte dat Sander van de Streek de topscorer werd van FC Utrecht.

We kunnen dus rustig concluderen dat het grootse euvel voorin lag. Niet voor niets is er een getalenteerde Griekse spits aangetrokken voor aankomend seizoen. Douvikas moet de concurrentie aan met Dalmau. Hopelijk zal Dalmau na bijna 2 jaar op het niveau komen waar hij jaren op was in Almelo. Met Elia ben ik wel klaar. Ondanks zijn doorlopende contract, zou ik hem een vrije transfer geven. Er is genoeg talent op de velden te vinden die beter voor de dag komen dan Elia. In zijn geheel zal FC Utrecht door moeten selecteren. Met als resultaat dat FC Utrecht voetballend en op de ranglijst echt stappen zal maken. Zo voorkom je deelname aan de play-offs.

Finale

Het was letterlijk en figuurlijk vuurwerk deze week voorafgaand van de finale in de play-offs. In de rechtbank, en bij stadion Galgenwaard toen de spelers vertrokken naar Rotterdam. Ook zou er vuurwerk klinken bij supporters die wilden gaan demonstreren in Rotterdam. Ook ik was er klaar voor. Rotterdam, here we come. Maar al snel werd na het kort geding de demonstratiekeutel ingetrokken. De aangeboden locatie voldeed niet volgens de organisatoren. Ik heb de locatie bekeken en er was alle ruimte en gelegenheid om met honderden supporters samen te komen en een punt te maken. Het mocht niet zo zijn.

Toen maar besloten om naar de finale te gaan. Maar hoe? Uiteindelijk is het goed gekomen en hebben we de testen gedaan en de kaarten opgehaald in Rotterdam. Ruim op tijd waren we bij de Kuip. Daar waren enkele duizenden Feyenoord-fans. Ik zocht nog naar FC Utrecht-supporters, maar die waren er niet. Een finale van FC Utrecht, daar moest ik bij zijn. Even dreigede er een kink in de kabel te komen toen ik door politie bij voornaam werd aangesproken. Maar het werd prima opgelost. Een ontiegelijk groots vuurwerk kondigde het begin van de wedstrijd aan. Wij zagen de eerste helft een zeer matig FC Utrecht. En tevens een uiterst smerige overtreding van Fer. Diep rood! Het bleef bij geel. Toch kwam Feyenoord op 1 – 0. Ter Avest uitgekapt en Sinisterra voor de prima goal. Wij hoopten op een betere tweede helft. En dat gebeurde.

FC Utrecht nam meer het initiatief en creëerde kansen. Maar zoals zo vaak, de scherpte ontbrak. De 1 – 1 hing echt wel in de lucht, maar uiteindelijk was het Linssen die de 2 – 0 netjes intikte. Het was klaar. Over en uit. Een waardeloos seizoen. Corona, matig voetbal en geen Europees avontuur. De fans van Feyenoord maalden er niet om. Na afloop wederom een gigantisch vuurwerk. Het was feest. Inclusief enkele charges van de ME. FC Utrecht kan de balans opmaken. Verder selecteren of continueren?  In het weekend van 14 en 15 augustus weten we het. Fijne zomer allemaal. Hopelijk zonder rechtszaken, wel veel kijk plezier, geen loze woorden en louter sportieve successen! Immers: Utrecht buigt……. nooit.