De eerste versie van Crimineel Utrecht moest worden vernietigd, maar de tweede druk ligt nu in de schappen. De Utrechtse schrijvers, Evert van der Zouw en Daniel van Doorn, leerden elkaar kennen op een misdaadforum. Ze volgden criminaliteit als hobby, maar later besloten ze zelf een boek te schrijven over de criminaliteit in Utrecht.
Van Doorn: “Als er iemand werd geliquideerd vroeg ik me altijd meteen af: ‘wie is dat dan?’.” De twee ontmoetten elkaar 4 jaar geleden op de Neude, nadat ze al langer in contact waren op misdaadforums. Niet veel later besloten ze zelf een boek te gaan schrijven over criminaliteit in de Domstad. Het tweetal was verbaasd dat nog niemand dat had gedaan. Het boek is voor de stad en moet voor iedereen in het boek ook leuk zijn, benadrukken de twee. “Sommigen zijn juist heel blij met de erkenning die ze misschien nooit hebben gekregen”, vertelt Van der Zouw. “Helemaal als zaken al zijn verjaard.”
‘We wisten dat een aantal mensen niet blij zouden zijn’
In het boek wordt de geschiedenis van vele criminelen in Utrecht en wat ze uitspookten besproken. “Honderd procent zeker weet je nooit wie wat gedaan heeft”, benadrukt Van der Zouw. “De enige manier om het zeker te weten is als je er zelf bij bent.”
Er ontstond enige ophef nadat het boek werd uitgebracht vorige maand. Utrechter Duco Keulen werd in de eerste druk ‘kunstzwendelaar’ genoemd, Keulen maakte hier bezwaar tegen en spande een kort geding aan. De partijen kwamen uiteindelijk tot een overeenkomst.
De naam van Keulen werd uit de tweede druk gehaald en de overgebleven boeken uit de eerste druk werden vernietigd. Het tweetal wil er verder niet veel over kwijt. “Maar we wisten dat een aantal mensen niet blij zouden zijn”, benadrukt Van der Zouw.
Oude kranten
De twee doken de archieven in en lazen vooral veel oude kranten. Ook spraken ze met (oud-)politieagenten en familieleden van slachtoffers. Van der Zouw: “Het is heel pittig als je een familielid spreekt van iemand die 17 jaar geleden geliquideerd is. Dat iemand nog steeds breekt tijdens een gesprek en dat diegene daar nog steeds professionele hulp voor krijgt.” Ook spraken ze met zo’n 20 criminelen.
De twee wilden geen verhalen ‘opkloppen’, maar alle documentatie bundelen en een compleet verhaal vertellen. Van der Zouw: “We wilden in een boek niet schrijven over of iemand 150 of 160 kilo drugs had gesmokkeld, maar vooral kijken wáár zich iets had afgespeeld.” Van Doorn: “Als ik nu door de stad fiets dan zie ik een hele andere stad. Dan denk ik: daar is die vermoord of daar hingen die criminelen uit. Het is een klein wereldje. Zo zeiden ongeveer alle boeven dat ze in gevangenis Wolvenplein hebben vastgezeten.”
Van Doorn vertelt over een groep die zich verzamelde na een liquidatie bij café Murk. “Iemand was al twee dagen zoek en de mensen die zich in Murk verzamelden wisten al vóórdat de politie dat wist dat die persoon geliquideerd was.”
De Zwarte Cobra
Van Doorn merkte vooral dat ‘mythische figuren’ opeens heel dichtbij komen en ook gewoon mensen blijken te zijn. Zo zochten de twee contact met de bekende crimineel Henk Rommy, alias De Zwarte Cobra, die een gevangenisstraf van 20 jaar uitzit in Amerika. “Het duurde lang voordat hij ons vertrouwde. We stuurden hem in het begin zowel brieven in het Engels en Nederlands. Toen we hem later stuurden wat we over hem hadden verzameld stuurde hij terug: ‘Jullie hebben je huiswerk goed gedaan!’”, vertelt Van Doorn.
Rommy werd vooral bekend nadat hij zijn bruiloft op uitbundige wijze, met veel BN’ers als gast, vierde op een eiland in de Loosdrechtse Plassen. “Niemand wist precies wanneer de beruchte bruiloft, waar onder andere René Froger optrad, precies plaatsvond. Hij kon ons dat precies vertellen. En hij vermelde daarbij ook dat het eiland op de Loosdrechtse Plassen van hem was”, vertelt Van Doorn. Vaak wordt gesteld dat hij het eiland gehuurd zou hebben. “Ik ben een datumfreak dus ik vond het geweldig dat ik dat soort feitjes kon achterhalen”, aldus Van Doorn.
De tweede druk ligt pas net in de winkel, maar de mannen dromen al over een volgend boek. Waarover? Dat houden ze nog even onder de pet.
5 Reacties
ReagerenHeb de eerste druk gelezen die ik kreeg van een bevriende journalist.
Allemaal verhalen uit de oude doos, bij een aantal verhalen slaan ze de plank totaal mis.
Het is een boek over ouwe penoze.
Soort wetenswaardigheden boek.
Hoezo moet het boek voor iedereen in het boek leuk zijn…?
Criminaliteit is niet leuk, liquidaties zijn niet leuk, schietpartijen in Overvecht zijn niet leuk.
Komen overigens recente zaken ook aan de orde (liquidaties in Overvecht, schietpartijen, Utrechtse Audi-bende, plofkraken), of gaat het over verjaarde en geromantiseerde Hollandse penoze-zaakjes..?
Je kunt je afvragen wat dit boek bijdraagt aan het ‘algemeen nut’. Deze heren hebben een zeer onvolledig boek geschreven. Als je schrijft doe het dan goed. Echt hun best gedaan om volledig te zijn hebben ze niet. Het had tien keer dikker kunnen zijn, maar dan hadden ze meer onderzoek moeten doen. Wat voor zin heeft het overigens om de daden van veroordeelde of geliquideerde criminelen weer op te rakelen? Wel eens aan familieleden gedacht die proberen te vergeten? Daarbij zonder wederhoor iemand als een zwendelaar beschrijven is een voorbeeld van slechte journalistiek. De schrijvers zijn verbaasd dat er nog geen boek geschreven was over crimineel Utrecht. Dat is heren, omdat niemand hier op zit te wachten!
Uiteraard leuk voor de heren dat ze een boek hebben geschreven. Maar het is inderdaad geen onderzoeksmisdaadjournalistiek, wel een leuk boekje om eens door te nemen.
Heel leuk en vermakelijk boek. Het is een veelzijdig boek met veel verschillende verhalen over de stad. Het is boeiend om te lezen over de verschillende bekende plekken en bekende namen uit de stad, je ziet inderdaad een andere stad met al deze verhalen in je achterhoofd! Wat ik ook fijn vond is dat het niet hele droge kost is, het is zo geschreven dat het gemakkelijk wegleest. Ik heb het met veel plezier gelezen, leuk om te horen dat de heren blijven schrijven!