Wat verbindt de oudste en de jongste bewoners van onze mooie stad? Nou, precies dat: die mooie stad! In deze reeks gaan een jongere en een oudere inwoners van steeds een andere Utrechtse wijk met elkaar in gesprek over het leven. Over vroeger, over nu en over later. Al wandelend of op een bankje in de zon praten ze over het leven, over Utrecht, over de wijk waar ze wonen en nog veel meer. Want de liefde voor Utrecht kent geen leeftijd: Utrecht verbindt jong en oud! Vandaag: Dave (27) in gesprek met Anneke (66). 

Dag Anneke, vertel, wanneer en hoe ben je ooit in Pijlsweerd terechtgekomen? 

“Ik ben een paar maanden geleden naar Houten verhuisd, maar daarvoor heb ik maar liefst 34 jaar in Pijlsweerd gewoond. Ik ben er ooit gaan wonen toen ik een eengezinswoning kreeg aangeboden, met een tuin, in een heel gezellige straat. Daar ben ik toen heel lang blijven wonen, met veel plezier.”

Wat zijn je mooiste herinneringen aan de wijk?

“De straat waar ik woonde was écht een volksstraat, ons kent ons, de saamhorigheid was groot, dat was wel altijd heel erg leuk in zo’n wijkje. Ik heb niet direct één mooiste herinnering, maar vooral een heel fijn gevoel als ik aan Pijlsweerd terugdenk. Mijn buren waren sociale mensen en dat vind ik heel belangrijk. Iedereen had een voortuin, je zat eigenlijk altijd bij iemand anders een glaasje te drinken in de tuin. We lieten de voordeuren open, dat kon toen allemaal. De buren met wie ik dat contact had, spreek ik nog steeds.”

Is het tegenwoordig nog steeds zo’n volksstraatje?

“Nee helaas, dat gaat wel echt ontzettend achteruit. Er wonen nu steeds meer studenten in de wijk, en jonge stellen met kinderen die vooral achter de luxaflex blijven zitten. Die hebben weinig contact met de ‘oude bewoners’. Vroeger liepen wij de deur bij elkaar plat, we deden elkaars boodschappen, dat soort zaken. Nu is dat helaas niet meer zo gebruikelijk.”

Wat waren je favoriete plekken in Pijlsweerd?

“Hm, Pijlsweerd is klein en je hebt er niet heel veel interessante plekken. We hadden het Noordse Park, maar meestal zochten we andere plekken op. Dan gingen we naar de speeltuin of het Julianapark. In Pijlsweerd zit ook geen horeca of dat soort dingen, er zat eigenlijk alleen een buurtsupertje. In het buurthuis, De Balk, werd trouwens wel eens wat georganiseerd. Verder gebeurde er niet zo heel veel op dat gebied, de leuke dingen gebeurden meestal spontaan.”

Daar wil ik meer over horen. Wat zijn je leukste herinneringen aan Utrecht? Hoe zag een avondje uit er bijvoorbeeld uit toen jij jong was?

“Nou, toen ik zo oud was als jij zat ik op dansles. Elke zaterdagavond gingen we naar De Rijk om te dansen. Elke week kochten we nieuwe schoenen en kleding want ja, daar werkte je voor. Veel drinken deden we niet, dat mocht niet. Na het dansen gingen we naar Don Quichot, naar Cartouche of een lekker sateetje eten bij Hordijk. Rond een uur of twee moest ik wel weer thuis zijn. Dat was vroeger heel anders dan nu, want tegenwoordig gaat men rond twaalf uur pas de stad in. Wij waren er om acht uur al en dan was het om twee uur ook wel afgelopen. De jonge lui weten tegenwoordig ook niet meer wat dansles is, dat is er bijna niet meer.”

En toen je eenmaal op jezelf woonde? Wat maakte Utrecht leuk voor jou? 

“Ik vond Koninginnenacht en Koninginnedag altijd zo leuk in Utrecht! Lekker door de stad slenteren, overal wat eten en drinken. Dat mis ik wel echt, zodra dat weer mag, ga ik echt weer lekker met een vriendin de stad in, net als vroeger.”

Nou, daar heb ik ook wel weer zin in! Nog even terug naar Pijlsweerd. Ook al woon je er nu niet meer, hoe kijk jij naar de toekomst van de wijk?

“Om eerlijk te zijn: de wijk gaat echt achteruit. De huizen zijn oud en er werd maar weinig aan gedaan. Er wordt nu veel gerenoveerd, dus ik hoop dat het er beter op wordt. Veel oudere bewoners zijn al vertrokken omdat ze ergens anders een nieuwer, beter huis konden krijgen. Dat is eigenlijk wel jammer. Verder kan de wijk wel wat meer opsmuk en gezelligheid gebruiken. Een beetje groen, wat planten en bloemen, dat zou leuk zijn. En ze moeten eens iets doen aan de verpaupering…”

Verpaupering?

“Ja, er ligt tegenwoordig veel afval op straat, ik hoop echt dat daar wat aan gedaan gaat worden. Alles staat op straat, koelkasten, meubilair en alles. Vroeger moesten alle tuinen hetzelfde zijn en moesten wij bijvoorbeeld allemaal een heg in de voortuin houden. Nu heeft de een een heg, de ander een hekje en een volgende weer helemaal niks. Het ziet het er niet echt meer uit als een eenheid.”

Wat wil je meegeven aan jonge inwoners van de wijk of van Utrecht, zoals ik?

“Nou, dat ze allemaal een beetje contact blijven zoeken met elkaar! Tegenwoordig is iedereen wat meer op zichzelf en wordt er minder naar elkaar omgekeken, terwijl we sociaal contact juist in deze tijd echt nodig hebben. De jongeren mogen ook wat meer naar de ouderen omkijken in de wijk.”

Tot slot: wat zou je doen als je één dag burgemeester was van Utrecht?

“Dan zou ik mezelf door heel Utrecht laten rondrijden, in een grote auto of een mooie koets, en dan wil ik álle mooie plekjes zien. De hele dag lang, dan wil ik overal mensen spreken en na afloop lekker eten met een goed wijntje erbij, dat lijkt me wel wat!”

Utrecht verbindt jong & oud
De interviewreeks ‘Utrecht verbindt jong & oud’ is een initiatief van Thirty030, de stadsambassadeurs van Utrecht. In deze reeks gaan steeds een jongere stadsambassadeur en een oudere inwoner van een wijk met elkaar in gesprek.