Wat verbindt de oudste en de jongste bewoners van onze mooie stad? Nou, precies dat: die mooie stad! In deze reeks gaan een jongere en een oudere inwoner van steeds een andere Utrechtse wijk met elkaar in gesprek over het leven. Over vroeger, over nu en over later. Al wandelend of op een bankje in de zon praten ze over het leven, over Utrecht, over de wijk waar ze wonen en nog veel meer. Want de liefde voor Utrecht kent geen leeftijd: Utrecht verbindt jong en oud! Vandaag: Fleur (25) in gesprek met haar buurvrouw Marga (72) over wonen aan de Singel, bijzondere verhalen over de historie van de wijk én tuinieren.

Dag Marga, wij zijn buren en ik woon nu anderhalf jaar hier aan de Maliesingel. Hoelang woon je al in deze wijk? 

“Ik woon sinds 1995 aan de Maliesingel, dus nu 26 jaar. We vonden het een heel mooi huis, we hadden al een hele tijd gezocht en vooral deze plek was heel aantrekkelijk. Beetje reuring voor de deur, er gebeurt altijd wat: op het water, of bij het wandelen, op de bankjes. En aan de achterkant van het huis hoor je niks, zo’n fijne combinatie. Drukte aan de voorkant, een soort zomerse rimboe aan de achterkant. Ik weet niet hoe dat bij jou is?”

Bij mij precies zo: rust en reuring! Wat zijn jouw mooiste herinneringen aan de wijk, uit die 26 jaar?

“Ik vond het heel leuk toen in 2015 de Tour de France in Utrecht van start ging. Het asfalt was hier toen helemaal niet zo goed, ze hebben de gaten toen gauw dichtgemaakt speciaal voor de Tour. Een soort lappendeken werd het. De Tour trok heel veel mensen. We stonden met alle buren op de parkeerplaats, het komt gewoon langs de deur. Ik heb ook mooie herinneringen aan deze plantenbakken, want daar hebben wij met de straat zelf voor gepleit bij de gemeente. De gemeente wilde parkeerplaatsen maken van de stoep voor ons huis, maar die stoep hoort bij het huis. Toen zijn we met een delegatie naar de gemeente geweest en zijn de plantenbakken eruit gekomen als compromis!”

Wat vind je nou echt typisch aan deze wijk? Zijn er bijvoorbeeld bepaalde tradities?

“Wat ik heel leuk vind, is het tuingebied (Tuindersvereniging Abstede), daar heb ik mij gelijk voor aangemeld toen ik hier kwam wonen. Een hele bijzondere plek: als je in de tuin zit, kan je je niet voorstellen dat het verkeer hier langs raast.”

Oh wat toevallig, ik zou daar ook graag willen tuinieren, maar ik sta nog op wachtlijst.

“Ik heb er ook een paar jaar op moeten wachten, er zijn heel veel wachtenden. Mijn tuintje staat vol met bloemen en er zijn weer andere tuinen met groenten en kruiden. Het is zo belangrijk om groen in de stad te houden.”

Dat zou inderdaad ontzettend jammer zijn. 

“Het grappige is trouwens wel dat de huizen aan de Maliesingel eigenlijk de eerste nieuwbouwwijk van Utrecht zijn, want voorheen zat alles binnen de Singel. Dit huis is van 1871: toen er eenmaal buiten de ring gebouwd werd, was dit een van de eerste huizen. Voorheen was dit tuinbouwgebied, want hier werd het eten voor de stad verbouwd. In de Zonstraat staan nog een paar oude boerderijen. Dit gebied was dus helemaal van de tuinders. Sinds de Middeleeuwen loopt er een rivier doorheen, de Minstroom. Die kun al op oude kaarten terugvinden, net als de oude boerderijen. Ook daarom is dit zo’n bijzonder gebied.”

Wauw, je hebt zoveel verhalen te vertellen over de Singel. 

“Ja, het is bijzonder dat er nog steeds verhalen over Utrecht en haar historie worden geschreven, over van alles en nog wat. Ik hou erg van die geschiedenis.”

En hoe kijk je naar de toekomst? Hoe denk je dat deze wijk er over tien jaar uitziet? 

“Over tien jaar… nou, onze huizen zullen er nog wel staan. Het zijn hele stevige huizen, ze staan er al sinds 1871, hè. Het ziet er nog goed uit, de fundering is stevig. Ik denk eigenlijk dat er niet zoveel gaat veranderen. Ik hoop dat de tuintjes mogen blijven en dat bewoners mogen genieten van wonen op deze prachtige plek.”

Dat hoop ik ook. Bedankt voor alle mooie verhalen, Marga! 

De interviewreeks ‘Utrecht verbindt jong & oud’ is een initiatief van Thirty030, de stadsambassadeurs van Utrecht. In deze reeks gaan steeds een jongere stadsambassadeur en een oudere inwoner van een wijk met elkaar in gesprek.