Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) over het leven in Zuilen Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) over het leven in Zuilen

Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) over het leven in Zuilen

Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) over het leven in Zuilen
Wat verbindt de oudste en de jongste bewoners van onze mooie stad? Nou, precies dat: die mooie stad! In deze reeks gaan een jongere en een oudere inwoner met elkaar in gesprek over het leven. Over vroeger, over nu en over later. Al wandelend of op een bankje in de zon praten ze over het leven, over Utrecht, over de wijk waar ze wonen en nog veel meer. Want de liefde voor Utrecht kent geen leeftijd: Utrecht verbindt jong en oud! Vandaag: Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) bij ‘De Dame’ in Zuilen. Wil en Aly werken samen in het ontmoetingscentrum, een plek waar alle ouderen uit de wijk welkom zijn.

Wat verbindt de oudste en de jongste bewoners van onze mooie stad? Nou, precies dat: die mooie stad! In deze reeks gaan een jongere en een oudere inwoner met elkaar in gesprek over het leven. Over vroeger, over nu en over later. Al wandelend of op een bankje in de zon praten ze over het leven, over Utrecht, over de wijk waar ze wonen en nog veel meer. Want de liefde voor Utrecht kent geen leeftijd: Utrecht verbindt jong en oud! Vandaag: Giselle (29) in gesprek met Aly (71) en Wil (75) bij ‘De Dame’ in Zuilen. Wil en Aly werken samen in het ontmoetingscentrum, een plek waar alle ouderen uit de wijk welkom zijn.

Dag dames, hoe lang wonen jullie al in Zuilen?
Wil: ‘Ik ben in Utrecht geboren en getogen, achter de watertoren, in de Seringstraat. Op mijn twaalfde ben ik naar Zuilen gekomen. Ik weet dus alles van de wijk.’
Aly: ‘Ik ben in 1975 naar Utrecht verhuisd omdat mijn kind altijd in het Wilhelmina Kinderziekenhuis lag. Ze is verstandelijk gehandicapt, op haar twintigste blind geworden… dus dat was altijd een beetje tobben. Ik heb zes jaar op de Draaiweg gewoond, daarna aan het Theo Thijssenplein en ook nog een jaartje in Maarssenbroek – maar dat vond ik vreselijk. Daar stroomde het ‘s ochtends helemaal leeg. Toen zijn we weer terug naar Zuilen gegaan.’

En, zijn jullie blij om nu in Zuilen te wonen?
Wil: ‘Ik heb het erg naar mijn zin hier.’
Aly: ‘Je hebt hier echt het dorpse gevoel. Mijn man heeft dat wat minder, die is wat minder naar buiten toe gericht. Maar sinds ik hier [bij De Dame] werk, kan ik nergens meer vrij rondlopen, ik word overal herkend. Soms sla ik in de Albert Heijn maar even een ander pad in, anders ben ik over een uur nog niet thuis.’

Hoe zijn jullie bij De Dame terechtgekomen?
Wil: ‘Ik woonde hier al boven, en ik verving soms iemand van Careyn als ze op vakantie ging. Zo had ik het al onder de knie.’
Aly: ‘Ik kwam er later bij, toen ik met pensioen ging en net twee nieuwe knieën had. Toen ben ik wel gaan rondkijken, want mijn man werkte gewoon nog. En zo ben ik er eigenlijk ingerold. En Wil, nu rollen we niet meer naar buiten he?’
Wil: ‘Meestal doen we alles samen.’
Aly: ‘We maken ook samen soep op donderdag, ik kook de soep en Wil draait de ballen. Ballenmeid, haha!’

Klinkt alsof jullie een goed duo zijn samen! En vertel eens, hoe is de wijk veranderd de afgelopen jaren?
Aly: ‘Ik vind dat de wijk wel is verbeterd. Er is vooral heel veel nieuw gebouwd.’
Wil: ‘Ja, je herkent het bijna niet meer terug, echt niet. Dat vind ik wel jammer.’
Aly: ‘Er zijn veel meer jongere mensen. Ik zie het bij mij in de straat: toen wij daar 30 jaar geleden gingen wonen, waren wij de jonkies en nu zijn we oudjes. Tegenover ons woonde vroeger een stel dat al oud was toen wij er kwamen wonen. Dan stond ik boven weleens uit mijn raam te kijken en dacht ik ‘oh, ze kunnen amper meer de auto instappen’. En toen zag ik mezelf en mijn man gisteren de auto uitkomen, mijn man met een nieuwe heup, en toen dacht ik ‘wij zijn precies hetzelfde nu’, hahaha. Nu staan de mensen naar ons te kijken.’
Wil: ‘Ik vind Zuilen wel steeds meer opknappen, echt wel. En ‘s avonds heb je ook haast geen last meer van die hangjongens. Ze zeggen mij gewoon gedag.’
Aly: ‘En er is heel veel te doen in de buurt, er zijn veel sociale plekken, buurthuizen zoals dit, je hoeft je echt niet te vervelen. Maar ja, mensen blijven allemaal in een holletje zitten. Het is zo moeilijk om mensen naar buiten te krijgen, dat geldt voor sommige bewoners hierboven ook.’
Wil: ‘Terwijl er echt genoeg te doen is hè. Gisteren hebben we diamond painting gedaan, morgen weer patat bakken, donderdag soep en vrijdag bingo…’

Jullie zijn er maar druk mee! Wat vinden jullie mooie plekken in de wijk?
Aly: ‘Langs de Vecht vind ik het mooi. Ik ben het liefst buiten, meestal fiets ik met mijn man. Of we lopen een rondje Oud-Zuilen.’
Wil: ‘Wij gaan zondag wel eens wandelen met een clubje. Naar de Parel van Zuilen of Fort de Klop.’
Aly: ‘Ja, dan wandelen ze naar het terras. Haha!’

Kijk, dat snap ik wel! En wat is volgens jullie nou typisch Zuilen?
Aly: ‘Het rechtstreekse, de directheid. Nou en of. Ik weet niet of het echt Utrechts is, maar ik heb het wel een beetje overgenomen, anders lopen ze zo over me heen.’
Wil: ‘Ja, inderdaad! Zo ben ik ook. Ik denk ook niet na, ik gooi alles eruit, kan mij het schelen. Ik begon eigenlijk zo verlegen als de klere hier, nou heb ik wel praatjes.’
Aly: ‘Wil zegt altijd dat ze niks te vertellen heeft, maar ze praat de hele dag! Hahaha.’

Heel goed! Een laatste vraag; hoe denken jullie dat de wijk er over 10 jaar uitziet?
Aly: ‘Ik denk dat er meer gezinnen met kinderen in de wijk wonen, maar ook veel ouderen die hulp nodig zullen hebben omdat ze zelfstandig moeten blijven wonen. Niet iedereen heeft kinderen die mantelzorg kunnen geven, zoals Wil en ik, en zorgpersoneel is schaars. Ik hoop dan ook dat er meer wooncomplexen zoals De Dame worden gebouwd zodat mensen een beetje voor elkaar kunnen zorgen.’

Utrecht verbindt jong & oud
De interviewreeks ‘Utrecht verbindt jong & oud’ is een initiatief van Thirty030, de stadsambassadeurs van Utrecht. In deze reeks gaan steeds een jongere stadsambassadeur en een oudere inwoner van een wijk met elkaar in gesprek. Giselle (van Thirty030), Wil en Aly spraken elkaar met dank aan De Dame in Zuilen. De Dame is een begrip in Zuilen. Het pand staat middenin de wijk en is een dorpje op zich.

Gekoppelde berichten

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).