Tekst: Sanne Dijkgraaf
Mijn hart gaat uit naar de horeca. En ook een beetje naar mezelf. Want wat blijkt die branche een onmisbaar onderdeel van onze samenleving en mijn eigen leven. Cruciaal zijn de kopjes koffie met vriendinnen, de lunches met relaties, etentjes met familie en de weekendjes weg met mijn liefde.
Een nachtje weg in eigen stad doen we nooit. Stom eigenlijk, want ik ben groot ambassadeur van ‘shop local’ en het steunen van de Utrechtse ondernemer. Corona blijkt een goede reden, want we hebben iets te vieren en ik wilde zo graag uit eten.
We boekten een overnachting in The Anthony Hotel met diner in de bijbehorende brasserie MONK. The Anthony, gesitueerd in een waanzinnig oud klooster in Lombok maakte begin dit jaar een doorstart en biedt kamers, suites en lofts, waar je je echt even weg waant.
Het hotel heeft een enorme binnentuin en een bijzonder kapelletje waar je spontaan een event wilt organiseren (het mag echt vast snel weer). Het interieur klopt tot in de puntjes en de moderne look en feel gaan goed samen met het historische gebouw.
Voor we gaan eten krijgen we alle tijd om aan de bar te hangen met een goedgevulde borrelplank. Alle drank dient voor 20:00 besteld en geserveerd te zijn dus we slaan groots in. Een cocktail aan de bar smaakt nog beter nu het nergens meer mag en de fles bubbels is lekker, koud en goed geprijsd. Het diner is heerlijk en we krijgen van niemand van het personeel ook maar even het gevoel dat we moeten opschieten. Ook al was de bar zo gezellig dat we pas rond 21:00 aan tafel gingen terwijl we om 19:00 een tafel gereserveerd hadden. “We zijn gewoon open hoor, neem de tijd”, ook op het punt dat we de laatste gasten zijn. Het draagt bij aan dat gevoel dat we zo missen van een echte avond uit.
De suite op de bovenste verdieping is een voor Utrechtse begrippen leuk formaat appartement. Houten balken, veel ramen, een vrijstaand modern bad en een oudroze bed. Alles klopt. Tot aan de doucheproducten van Stella Maris toe. We hebben het gevoel dat we op vakantie zijn en drinken de fles Merlot op ons gemak in de zithoek op. We slapen als baby’s en ontwaken met kerkklokken en zonlicht.
Nachtjes weg en dinertjes buiten de deur zijn luxe en niet noodzakelijk. Maar wat kan het een mens goed doen. Ik wil de Utrechtse horeca zien overleven zodat die ondernemers hun hart en ziel in hun bedrijven kunnen blijven stoppen en ik er zo volop van kan blijven genieten. En dus boek ik dit jaar nog af en toe een nachtje weg in eigen stad. Om de horeca te steunen maar stiekem vooral voor mezelf.
