Tienduizenden mensen reizen dagelijks met een van de meer dan tweehonderd Syntus Utrecht-bussen in onze mooie regio. Veel van deze bussen komen langs station Utrecht Centraal. Bij de Jaarbeurszijde vraagt DUIC de komende weken aan reizigers waar ze vandaan komen, waar ze heen gaan en wat ze eigenlijk van de dienstverlening vinden.

Het is een natte en koude vrijdagmiddag als de Syntus Utrecht-bus van lijn 120 tot stilstand komt bij halte Jaarbeurszijde op station Utrecht Centraal. Soepeltjes gaat de natgeregende zijdeur open, waarna een tiental reizigers uitstapt. De laatste passagier die de bus verlaat is een blonde jongeman. Hij kijkt enigszins verdwaald om zich heen, ritst zijn vest dicht en gaat op een van de bankjes van het busplatform zitten.

Als we op hem afstappen om hem wat vragen te stellen, schrikt hij op. “Ik was even verzonken in gedachten”, excuseert hij zich. De jongen, die Sjors heet, is een 21-jarige student Product Design aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Sjors is onderweg naar de Achterhoek, waar zijn vriendin woont. Zijn reis begon iets meer dan een kwartier geleden voor de deur van zijn studentenhuis aan de Amsterdamsestraatweg, toen hij opstapte bij bushalte Watertoren. “Maar ik heb geen haast”, legt hij uit. “Een paar snelle vraagjes kunnen er wel vanaf.”

De bus is geen onbekende voor Sjors, vertelt hij. Hij reist er minstens twee keer per week mee op en neer naar zijn ouders. “Van alle buslijnen die in door Utrecht lopen maak ik het meest gebruik van lijn 120 van Syntus Utrecht. Voornamelijk richting eindbestemming Amsterdam Bijlmer ArenA. Mijn ouders wonen in Loenersloot, een klein dorpje tussen Utrecht en Amsterdam. Lijn 120 is eigenlijk de enige buslijn die vanaf Utrecht fijn aansluit op dat dorp. Vanaf mijn studentenhuis sta ik binnen 50 minuten bij mijn ouders voor de deur.”

‘De wifi werkt beter, de stoelen zitten net wat lekkerder en de temperatuur is altijd aangenaam’

Als we Sjors vragen wat hij zoal doet in de bus, moet hij lachen. “Ja, dat vraag ik me eigenlijk ook af”, grinnikt hij. “Meestal reis ik alleen. Soms doe ik een dutje, maar vaak kijk een serie op mijn laptop of werk ik nog even snel aan een schoolopdracht. In de bus kan ik me altijd goed afsluiten van wat er om me heen gebeurt. Behalve als de buschauffeur een leuk gesprek met me aanknoopt natuurlijk.”

Over de bussen van Syntus Utrecht is hij heel tevreden. “Ik vind de bussen redelijk luxe vergeleken met de bussen van andere regionale vervoersmaatschappijen. De wifi werkt beter, de stoelen zitten net wat lekkerder en de temperatuur is altijd aangenaam. Dat laatste klinkt misschien een beetje raar, maar met de hitte van deze zomer was het wel heel fijn om steeds een koele bus binnen te stappen.”

Over de vraag of hij ooit wat vervelends of grappigs mee heeft gemaakt tijdens zijn busreizen moet hij even nadenken. Dan lacht hij: “Nou, er zit vaak een excentrieke man bij mij in de bus. Als hij vrolijk is zingt hij luidkeels. Als ik zelf ook vrolijk ben is dat wel grappig, maar soms zit ik brak in de bus. Dan vind ik dat hij een klein standje moet krijgen.”

Daarna kijkt Sjors snel op zijn telefoon en veert hij op. “Ik heb een trein te halen”, roept hij terwijl hij enigszins gehaast naar de roltrap loopt. Ondertussen stopt de volgende bus alweer bij het platform.