Raadverlater Steven de Vries: ‘Niet alles wat je wilt, lukt uiteindelijk ook’ | De Utrechtse Internet Courant Raadverlater Steven de Vries: ‘Niet alles wat je wilt, lukt uiteindelijk ook’ | De Utrechtse Internet Courant

Raadverlater Steven de Vries: ‘Niet alles wat je wilt, lukt uiteindelijk ook’

Raadverlater Steven de Vries: ‘Niet alles wat je wilt, lukt uiteindelijk ook’
Foto: Marleen Stoker
De gemeenteraadsverkiezingen staan bijna voor de deur: in maart 2018 mogen Utrechters opnieuw naar de stembus om te kiezen wie hen in het stadhuis vertegenwoordigt. Niet alle politici die dat op dit moment doen, zullen weer verkiesbaar zijn. Met deze mensen blikt DUIC terug op hun periode in de gemeenteraad van Utrecht en vooruit op wat zij na hun raadslidmaatschap gaan doen. In deze editie: Steven de Vries van GroenLinks.

De gemeenteraadsverkiezingen staan bijna voor de deur: in maart 2018 mogen Utrechters opnieuw naar de stembus om te kiezen wie hen in het stadhuis vertegenwoordigt. Niet alle politici die dat op dit moment doen, zullen weer verkiesbaar zijn. Met deze mensen blikt DUIC terug op hun periode in de gemeenteraad van Utrecht en vooruit op wat zij na hun raadslidmaatschap gaan doen. In deze editie: Steven de Vries van GroenLinks.

Naam Steven de Vries
Partij GroenLinks
Jaren in de raad 8
Portefeuilles o.a. veiligheid, cultuur en onderwijs
Straat Keizerstraat, binnenstad
Burgerlijke staat gehuwd
Kinderen Nog niet
Leeftijd 31 jaar
Studie
Milieuwetenschappen en Beleidssociologie

“Ik had twee doelen toen ik de politiek in ging. Ten eerste vond ik het bizar dat er geen enkele student in de gemeenteraad zat voordat ik er in 2010 in begon, terwijl dat een belangrijke groep in de stad is. Ik zag een soort gat in de markt en dat wilde ik vullen. Het andere doel was om meer aandacht te genereren voor de groene en duurzame stad, voor het milieu en de gezondheid van de mensen. Voor die tijd ging het daar in de raad weinig over, ook binnen GroenLinks niet.”

“Een concreet doel dat ik mezelf bij de start had gesteld, was studentenhuisvesting verbeteren. De wachtlijsten waren op dat moment veel te lang. Ik zat nog vol passie en ik had enorm veel zin om daarmee aan de slag te gaan. Toch zei wethouder Harry Bosch van de PvdA op dat moment gewoon ‘nee’. Het was voor hem geen prioriteit. Ik besefte op dat moment dat ik iets heel belangrijk kan vinden, maar dat dat niet betekent dat anderen dat ook vinden.”

“Dat was schrikken. Ik was even verdrietig, maar besloot vanaf dat moment elke gelegenheid aan te grijpen om dit probleem te agenderen. Twee jaar later ging Bosch weg, daarvoor in de plaats kregen we wethouder Gilbert Isabella, tevens van de PvdA. Hij maakte van studentenhuisvesting zijn topprioriteit. Zo kan het gaan in de politiek.”

Bieb op de Neude
“Mijn doelen heb ik voor een groot deel behaald. De representatie van studenten in de raad is nu stukken beter, evenals hun huisvesting, en er is veel meer aandacht voor groene onderwerpen. Ik ben trots op ons energie- en klimaatbeleid, maar het meest trots ben ik toch op mijn bijdrage aan de bibliotheek die in het oude postkantoor op de Neude komt.”

“Het project leek eerst onmogelijk, en dat werd me ook verteld, maar de realiteit is dat het over een jaar wel echt gaat gebeuren. Niemand had kunnen voorspellen dat het zou lukken, maar dat deed het toch – met steun vanuit de samenleving. De stad sprak en daar heb ik mazzel mee gehad. Er zijn nu eenmaal dingen die je als politicus niet kunt incalculeren. Er kan iets gebeuren in de stad, of er komt voor een bepaald onderwerp veel aandacht in de media. Daardoor kunnen dingen die onhaalbaar leken, ineens haalbaar worden. Daartegenover staat dat er dingen zijn waarvoor je enorm je best doet die uiteindelijk niet de aandacht krijgen die ze verdienen.”

“Toch zijn er ook dingen waarvan ik denk: daar had ik meer op willen bereiken. Een van die zaken is prostitutie in Utrecht, een kwestie die ik de afgelopen vier jaar in mijn portefeuille had. Dat is een redelijk mislukt verhaal. Het feit dat het Zandpad nog steeds niet open is en dat er dus eigenlijk geen legale werkplek is voor de sekswerkers, vind ik heel erg. Met name voor hun eigen veiligheid en sociaaleconomische ontwikkeling is dat problematisch.”

“Ook het vuurwerkverbod is zo’n dossier. In de stad en ook elders in het land verandert de manier waarop wij tegen vuurwerk aankijken. Van meer dan de helft van de mensen mag het allemaal op een andere manier, maar politiek gezien lukt het niet om die verandering door te voeren. De gemeenteraad is het nu niet eens met een meerderheid in de samenleving. Dat is bijzonder lastig.”

Ondervertegenwoordiging
“Wat ook opvalt, is dat in de Utrechtse gemeenteraad bijna uitsluitend hoogopgeleide, witte mensen zitten. De stad is toch een stuk meer divers op het gebied van etniciteit en sociaal-economische omstandigheden, maar mensen met een lagere opleiding zie je eigenlijk niet in de gemeenteraad. Dat is toch dertig tot vijftig procent van de stad die niet vertegenwoordigd wordt.”

“Toen ik nog woordvoerder was van de Utrechtse parken, mailden de mensen die rondom het Wilhelminapark woonden mij bij wijze van spreken wekelijks over wat er beter zou kunnen rondom het park. Dat waren hoogopgeleide, rijke mensen die de weg naar de politiek heel goed weten te vinden. Maar voor mensen die bij Park Transwijk wonen, is dat een stuk minder eenvoudig. Zij kennen de weg naar het stadhuis niet en als politicus moet je je daar bewust van zijn. Ik vraag me af of iedereen in de raad dat is: hier heerst toch de gedachte dat iedere burger wil en kan participeren.”

“Het leukste aan mijn raadslidmaatschap vind ik dat ik de stad nu op een hele andere manier heb leren kennen. Daarnaast zijn de contrasten heel groot – de ene avond ben je op werkbezoek bij de tippelzone met de wijkagent, de volgende avond sta je op het gala van het Nederlands Film Festival. Je komt op mooie plekken en op nare plekken. Je ontmoet inspirerende burgers en minder leuk volk. Je ziet dingen in de stad die je als bewoner niet zou meekrijgen.”

Pegida
“Ik heb me ook wel eens onveilig gevoeld. Nadat er een aanslag was gepleegd op de noodopvang voor asielzoekers in Woerden bleken enkele daders ook betrokken te zijn bij de harde kern van FC Utrecht. Toen heb ik mijn zorgen geuit over radicalisering van extreemrechtse jongeren in onze stad. Dat werd niet door iedereen in dank afgenomen, het leverde vervelende mailtjes op en berichten op social media. Dan kijk je wel iets vaker over je schouder.”

“Het heeft me in elk geval veel ervaring opgeleverd. Ik heb leren omgaan met tegenstellingen en teleurstellingen: niet alles wat je wilt, lukt uiteindelijk ook. Niet alles wat ik belangrijk vind, vinden anderen ook belangrijk. Ook zie ik in dat er niet altijd een perfecte uitkomst is. In sommige gevallen is het kiezen tussen een aantal kwaden. Daardoor ben ik een stuk pragmatischer geworden.”

“Ik dacht voordat ik de politiek in ging dat je mensen met je idealen kunt overtuigen. Dat is helaas niet waar. Men kijkt ook naar wat het ze concreet oplevert. Zo werkt dat nu eenmaal. Wat ik wel weet, is dat je absoluut een verandering teweeg kunt brengen. Kijk naar de politiehelikopter, de bieb op de Neude, het ijsprotocol van de Oudegracht waardoor we erop kunnen schaatsen als het lang vriest. Je moet goed begrijpen hoe het werkt en hoe je samen met de lokale bewoners, de journalistiek en andere partijen ergens aan kunt bouwen. Je kunt het niet alleen.”

Politiek als middel
“Politiek is dan ook slechts een middel om je idealen te verwezenlijken, daar blijf ik ook mee bezig als ik de gemeenteraad van Utrecht verlaat. Ik ga door met mijn werk bij de PO-Raad, ik vind het heel leuk om met onderwijs bezig te zijn. Maar ik hou nu natuurlijk tijd over, en naast dat mijn vrouw het verschrikkelijk zou vinden kan ik me niet voorstellen dat ik straks iedere avond thuis op de bank zit. Ik ben nu dus op zoek naar iets leuks wat ik ernaast kan gaan doen. Iets waar de stad nog mooier van wordt.”

“Ook wilde ik meer tijd vrijmaken voor vrienden en familie, want de balans tussen werk en privé is de laatste jaren flink verstoord geraakt. Ik blijf absoluut in Utrecht wonen – ik kan me niet voorstellen dat ik elders zou leven. Mijn vrouw en ik zijn pas een paar maanden getrouwd. Mochten we een gezin starten, is het fijn als ik daar tijd aan kan besteden. In dat geval verhuizen we misschien wel naar een huis met een tuin. We wonen nu midden in de binnenstad in een zijstraat van de Nobelstraat.”

“Ik prijs me gelukkig met alle bijzondere mensen die ik in deze stad heb ontmoet, de leuke gesprekken die ik heb gevoerd, de minder leuke gesprekken die ik heb gevoerd. Ik had het allemaal voor geen goud willen missen. Maar acht jaar is genoeg.”

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).