Het college van Utrecht heeft in haar programma de ambitie uitgesproken om Utrecht de fietsstad van Nederland te maken. Volgend jaar zijn er verkiezingen en daarmee loopt dit collegeprogramma tegen zijn einde. Met de aanpak van 15 fietsroutes heeft de gemeente geprobeerd de stad een echte fietsstad te maken. Ik stapte op de fiets met wethouder Lintmeijer om te kijken hoe de situatie er voor staat.

We beginnen onze tocht op de Troelstralaan, deze laan is onderdeel van de zogeheten Groene route. Deze route loopt van Overvecht naar de Binnenstad en vice versa. Het asfalt is rood en nieuw en de fietsers komen in grote getale langs. Wethouder Lintmeijer: “We willen de rode loper uitrollen voor de fietsers in Utrecht.” Utrecht heeft te kennen gegeven een echte fietsstad te willen worden: “We willen heel graag dat de fietser zich comfortabel kan voortbewegen in het verkeer. Het aanleggen van fietsstraten, zoals hier op de Troelstralaan, is een goede mogelijkheid daarvoor.”

De fietsroutes zijn verbindingsroutes die lopen door de hele stad, elke route heeft een eigen kleur. Zo heb je dus een groene route, maar ook een blauwe, een gele en een paarse. Deze routes lopen dwars door de stad, van verre wijken, door de binnenstad, naar andere verre wijken maar er zijn ook rondwegen voor de fiets. Op meerdere plekken op deze routes worden fietsstraten aangelegd. Straten waar de auto te gast is. “De routes moeten herkenbare en prettige routes zijn voor de fietsers. Een manier om dit te realiseren is het aanleggen van fietsstraten.”

Fietsstraten zijn gemaakt van rood asfalt en zijn hoofdzakelijk bedoeld voor de fietsers. Auto’s zijn er welkom, maar zijn te gast. Het is de bedoeling dat auto’s achter de fietsers aan blijven rijden en niet gaan inhalen.  Er is echter geen juridische houvast aan dit principe. In feite is het een doodnormale straat, alleen met roodasfalt. Niet anders dus dan een gewone woonstraat. Regelmatig zie je auto’s fietsers gewoon inhalen “Wij proberen het verkeersgedrag van automobilisten en fietsers te veranderen door het maken van fietsstraten. Dit gebeurt niet alleen door het leggen van rood asfalt maar ook worden de straten bijvoorbeeld smaller gemaakt. Het uiterlijk van een straat lokt bepaalt gedrag uit, maar verkeersdeelnemers moeten er wel eerst aan wennen. Dit kan een paar weken tot een paar maanden duren.”

Prins Hendriklaan

Ondertussen fietsen wij door de binnenstad richting een van de drukste fietsstraten van Utrecht, de Prins Hendriklaan.  Hier is, ook met rood asfalt, een 800.000 euro kostende fietsstraat gemaakt en deze is onderdeel van de Rode route en loopt van Vleuten, door het centrum , naar de Uithof. Het is niet de bedoeling om op de gehele lengte van de fietsroutes rood asfalt neer te leggen: “Alleen daar waar het kan, dus in de binnenstad zullen we dit niet zo snel doen. Maar we kijken ook naar andere zakken zoals de afstelling van de verkeerslichten en het weghalen van gevaarlijke paaltjes.”

Er waren wel vraagtekens van omwonenden over de fietsstaat Prins Hendriklaan: “Ze vroegen zich af of het wel nodig was. ‘Waarom zo veel geld investeren in een weg?’ was een veel gehoorde vraag. Ook maakten aanwonenden zich zorgen over de parkeerplekken. Maar wij vinden dat het op deze manier geen problemen oplevert.”

De fietstocht eindigt bij station Lunetten waar afgelopen maandag een nieuwe onderdoorgang werd geopend, onderdeel van de Gele route. Fietser komen nu sneller op de plaats van bestemming omdat er niet omheen gefietst hoeft te worden. “Maar fietser behalen ook tijdwinst doordat we op deze route de verkeerslichten goed hebben afgesteld. Zo blijkt uit berekeningen dat je bij de Gele route vier tot vijf minuten sneller bent dan voorheen doordat we de verkeerslichten hebben aangepast”, aldus wethouder Lintmeijer. (tekst en foto’s: Robert Oosterbroek)