Woordvoerder van de gemeente Utrecht Erik Suik (34) beleeft zijn laatste week als ambtenaar. Op 2 maart begint hij bij Greenpeace een nieuw avontuur. Na acht jaar bij de gemeente zal hij de woordvoering van de activistische organisatie gaan doen. Een spannende en ook heel leuke stap vindt hij zelf: “Bij Greenpeace zijn we toch meer agendasetting en bij de gemeente is het vaak reactief: ‘U vraagt wij draaien’.”

Hoe ben je ooit bij de gemeente begonnen?

“Acht jaar geleden begon ik als broekie bij de voorlichting van het stationsgebied. Heel leuk om te doen. Vooral de gesprekken met bewoners en geïnteresseerden heb ik altijd als zeer prettig ervaren. Vaak waren die mensen het helemaal niet met de plannen eens hoor, maar dat is mijn taak niet. Voorlichting wel, het is zo belangrijk bij dit soort grote projecten om goed te vertellen wat er gaat gebeuren. Dat contact leggen is wat je volgens mij als overheid altijd moet doen. Dat directe contact heb ik als woordvoerder de laatste tijd minder. Dat mis ik nog wel.”

“Of het nou handig was om daar gelijk te beginnen weet ik niet. Groter dan het verbouwen van het stationsgebied wordt het in Utrecht niet. Misschien was het beter om eerst ergens ervaring op te doen. Je zit wel heel dicht op het vuur gelijk.”

Daarna kwam je als woordvoerder op de persafdeling van de gemeente. Klopt het dat je als woordvoerder een soort haat-liefde verhouding hebt met de pers?

“Ja, dat klopt wel. Jullie willen soms wat weten en wij willen dat niet helemaal vertellen of jullie willen het op een bepaalde manier opschrijven en wij op een andere manier communiceren. Los daarvan moet je natuurlijk wel een goede samenwerking met elkaar hebben. Je moet ook soms een biertje kunnen drinken met elkaar. Dat doen we eigenlijk te weinig, maar het contact is over het algemeen wel goed.”

Is het wel eens lastig om je eigen mening uit te zetten als woordvoerder?

“Ik kan heel goed het onderscheid maken in waar ik ben. Dus professioneel zijn ook al heb je zelf een mening over een onderwerp in de gemeente. Dat is natuurlijk ook mijn werk. Anders had ik de politiek in moeten gaan. Je zegt geen dingen die je niet moet zeggen, maar je kunt het soms wel op een bepaalde manier zeggen. Je moet gewoon vertellen hoe het zit. Ik hoef de gemeente niet beter te maken dan die is.”

Heb je zelf dan wel een nagedacht om de politiek in te gaan?

“Over een carrière in de politiek heb ik wel nagedacht en dat zeggen vrienden nog wel eens tegen me, maar het is er eigenlijk nooit van gekomen. Ik ben lid van de PvdA, omdat ik dat belangrijk vind. De laatste tijd denk ik erover om mijn lidmaatschap op te zeggen, omdat ik me landelijk gezien toch niet helemaal meer met die partij kan identificeren. Ik voel nu toch meer bij de SP. Dat activistische zit toch wel een beetje in me.”

Daarmee sluiten we naadloos aan op het volgende onderwerp. Je nieuwe baan bij Greenpeace. Wat is de drijfveer om daar aan de slag te gaan?

“De drijfveer is eigenlijk ‘goed’ doen. Dat heb ik ook wel vanuit mijn jeugd meegekregen om toch een beetje een steentje bij te willen dragen. Het is een organisatie die ik in mijn jeugd al heel veel volgde. Ik heb de boekjes nog liggen van Rainbow Warrior en Sirius. Veel mensen denken bij Greenpeace aan links, maar eigenlijk is het dat helemaal niet. Het is milieu. Dat is niet links of rechts dat is niets, behalve het milieu.”

Is Greenpeace als woordvoerder dan het hoogst haalbare?

“Als woordvoerder weet ik dat niet, maar voor mij op dit moment is het wel het hoogst haalbare. Ik zit heel goed op mijn plek bij de gemeente Utrecht. Voor een deel zijn we bij de gemeente helemaal niet belangrijk en wil je helemaal niet met ons te maken hebben, maar aan de andere kant zijn we ook weer wel van belang. Er gebeurt wel een hele hoop in Utrecht. Het college heeft ook echt nog wel wat invloed, maar toen ik deze vacature zag dacht ik wat een mooie organisatie. Dat gaat nog wel echt een stap verder.”

“Werk technisch is het ook een enorme stap. Bij de gemeente ben je toch heel reactief. Bij Greenpeace is het toch meer dat je zelf agendabepalend bent.”

Dit is dus je laatste week als ambtenaar. Wat volgt er dit weekend?

“Vrijdag ga ik eerst even borrelen met journalisten en collega’s als afscheid. Dat zal wel laat worden denk ik, dus zaterdag een beetje uitbrakken. Niet te lang hoor, want ik ben aan het trainen voor de marathon van Utrecht. Vorig jaar liep ik de marathon van Rome en toen zei ik tegen mezelf ‘dit nooit meer’. Daar ben ik al van teruggekomen, want samen met een maat hardlopen naar een doel is toch wel fijn.”

“Op zondag is mijn vriendin weg en we hebben een klein zoontje Koen, dus ik kan zondag lekker de hele dag babysitten. Hartstikke leuk!”

En in andere weekenden, waar ben je nog wel eens te vinden?

“Ik vind die eetcafés in zo’n woonwijk wel leuk, zoals Guusjes. Als je een beetje groots mag denken heeft dat wel wat weg van Berlijn, waar overal en nergens in de stad van dat soort tentjes zitten. Dat zou hier ook wel wat meer mogen en mis ik wel in de stad. Het zou die buitenwijken veel mooier en leuker maken.”