“Utrecht zit in mijn DNA. Als ik door de stad fiets, fiets ik door mijn herinneringen.” Zo begint de sollicitatiebrief van Hidde van Koningsveld. De 17-jarige blogger van scholieren.com doet hiermee een poging burgemeester van Utrecht te worden.

“Ik zie mezelf wel zitten op het stadskantoor, met die mooie ambtsketting om mijn nek”, schrijft van Koningsveld in zijn blog. “De liefde en passie voor mijn geboortestad – waar ik de eerste zestien jaar van mijn leven gewoond heb – deed mij beslissen te solliciteren.”

Conservatieve partijdinosauriër

Dat hij pas 17 lentes jong is, moet volgens de journalist geen probleem zijn. “Levenservaring heeft niets met leeftijd te maken”, schrijft hij en vervolgt: “Misschien kan ik juist vanwege mijn leeftijd verschil maken. Ik ben geen conservatieve partijdinosauriër maar progressief en jong. Of zoals ik vandaag veel te horen heb gekregen: “een frisse wind kan nooit kwaad!” En ook niet onbelangrijk: ik kan nog minimaal acht ambtstermijnen mee tot mijn pensionering.”

Jeugd als speerpunt

Van Koningsveld heeft drie speerpunten: jongerenparticipatie, goed onderwijs en het ontwikkelen van een duurzame langetermijnvisie. “Door te investeren in de jeugd, investeer je in de toekomst. Het klinkt afgezaagd, maar er zit wel een kern van waarheid in.”

Rood-wit hart

Dat het een moeilijke strijd gaat worden, beseft van Koningsveld zich maar al te goed. “Natuurlijk wordt het geen gemakkelijke race. Ik schat mijn kansen laag in. Ik moet het immers opnemen tegen bekende gezichten als Agnes Jongerius en Henk Westbroek.” Toch denkt hij wel iets voor te hebben op zijn medekandidaten: “Ik heb geen politieke kleur; enkel een rood-wit hart. Deze objectiviteit voorkomt dat ik verwikkeld raak in politieke spelletjes of achterkamertjespolitiek. Ik zal enkel doen wat goed is voor Utrecht.”

Het is niet voor het eerst dat van Koningsveld zich verkiesbaar stelt, in 2012 won hij de strijd om Jongere van het Jaar met zijn documentaire Greekonomics, waarin hij de de Griekse crisis haarfijn uitlegt, en de speelfilm die hij maakte gebaseerd op het boek van zijn moeder, Angela Mastwijk, Jongste zegt Nee, over zijn strijd tegen anorexia. Met de film wilde hij laten zien dat er ook jongens zijn met anorexia en dat je een positieve draai aan je leven kunt geven als je zoiets overwint.