Ik zal het maar eerlijk zeggen. Ik heb in Utrecht panden gekraakt, ik heb ooit de 4 mei-viering op het Domplein verstoord omdat mijns inziens ook de slachtoffers van fascistische regimes moesten worden herdacht. Ik heb muurkranten geplakt met een verblijf op het Paardenveld als gevolg. Ik haalde een Amerikaanse vlag van een winkel op het Oudkerkhof om die vervolgens te verbranden. Ik deed mee aan de bezetting van de school aan de Kruisstraat. En, ach waarom ook niet, het Maagdenhuis nam ik ook even mee. En zo waren er nog meer van die dingen.

Ik ben daar niet trots op maar schaam me er ook niet voor. Of het wat heeft uitgehaald? Volgens mij wel. De oorlog in Vietnam werd door de wereldwijde protesten serieus ter discussie gesteld. Machtsverhoudingen in het onderwijs zijn veranderd. Oude vormen en gedachten stierven af. Een klap met de bullenpees namen we op de koop toe. Hoe kom ik hier op?
Vanwege dat tentenkampje op het stadhuisplein. Heel ver weg van de serieuze antikapitalistische beweging in Amerika besloot een handjevol mensen in Utrecht een statement te maken.

Waartegen? Geen idee. Het handjevol is nu al maanden aanwezig op het stadhuisplein maar doel of missie is onduidelijk. Genietend van een kop koffie op het terras van De Zaak kijk ik naar een zinloze en vooral lethargische club. Met een beetje goede wil zou je kunnen spreken van een onthecht gezelschap dat onverstoorbaar op zoek is naar het zaligmakende niets. Zo iets zou ik nog wel mooi vinden. Maar dat is niet het geval. Deze activisten schakelen de rechter in als ze van de burgemeester weg moeten. Pakken hun tent in als ze het Koninginnedag of EK Voetbal is en komen braaf terug als het rumoer is verdwenen. Ga er voor! Doe iets verrassend, laat zien dat jullie het menen. Maar laat je niet wegjagen door een man met een zakmesje. Want dat blijkt het verhaal te zijn. Onze verslaggever Jim van den Bos sprak die zogenaamde gevaarlijke messentrekker. Het was een afvallige met een zakmesje. En niet, zoals werd gesuggereerd, een handlanger van Wolfsen. Wat een slappe hap. Anarchisten die de rechter inschakelen . Bah. Pak jullie spullen op en kom nooit meer terug. Dus ook niet naar park Lepelenburg, waar jullie nu naar toe willen.