Wethouder Victor Everhardt heeft samen met zijn collega’s uit Groningen, Wageningen en Tilburg een open brief gestuurd aan staatssecretaris Jetta Klijnsma. Reden hiervoor is het uitstel voor het experimenteren met regels in de bijstand. Dit zou per 1 januari 2017 mogen, maar deze datum wordt tot verbazing van de vier wethouders niet meer gehaald. Ze doen nu een oproep aan de staatssecretaris om er alles aan te doen deze datum wel te halen.
De open brief:
Geef gemeenten de ruimte om te ontdekken wat werkt
Wat helpt mensen met een uitkering verder? Hoe geven we hen zo snel en effectief mogelijk perspectief op werk, participatie en verhoging van het welzijn? Dat zijn de vragen die de gemeenten Utrecht, Groningen, Tilburg en Wageningen stellen. Ze willen graag experimenteren binnen de huidige Participatiewet, bijvoorbeeld door minder verplichtingen op te leggen, meer bijverdien mogelijkheden te creëren en meer vertrouwen en regie te geven aan bijstandsgerechtigden.
Vier gemeenten klaar om op 1 januari 2017 aan de slag te gaan
De Participatiewet biedt via artikel 83 ruimte voor experimenten om de werking van de wet te verbeteren. We hebben experimenten voorbereid en staan klaar om vanaf 1 januari 2017 aan de slag te gaan. Samen met het ministerie van Sociale Zaken en onderzoekers zijn de juridische grenzen verkend en is er een wetenschappelijke beoordelingskader gemaakt dat garandeert dat de resultaten van alle experimenten vergelijkbaar zijn en daadwerkelijk laten zien wat wel en niet werkt. Wij zijn dan ook zeer verrast dat de staatssecretaris in het AO van 29 juni 2016 heeft gezegd dat 1 januari 2017 niet gehaald wordt.
Vernieuwende experimenten
In de motie ‘Preventie en bestrijding van stille armoede en sociale uitsluiting’ van 27 oktober 2015 heeft de Kamer de regering gevraagd om ruimte te geven aan een variatie aan experimenten, zodat de effecten van verschillende interventies onderzocht kunnen worden. De huidige Participatiewet bevat een ingewikkeld systeem van re-integratieverplichtingen en hoge sancties die de eigen verantwoordelijkheid, regie en creativiteit van bijstandsgerechtigden beperkt. In onze experimenten willen we dan ook onderzoeken of alternatieven beter werken. Is het wel zo dat mensen met een uitkering vooral gevoelig zijn voor financiële prikkels en sancties? Wat doen bepaalde regels of keuzevrijheden met het gedrag van mensen? Wat hebben mensen daadwerkelijk nodig aan ondersteuning? Wat werkt het meest motiverend? Met de te onderzoeken uitkomsten en inzichten uit de experimenten kunnen we de uitvoering van de Participatiewet beter, effectiever en efficiënter maken.
Door wetenschappelijk onderzoek naar een betere Participatiewet
Er lopen twee rode draden door alle plannen. Ten eerste willen alle vier gemeenten onderzoeken wat er gebeurt als bijstandsgerechtigden geen arbeids- en re-integratieplicht meer hebben en daarmee zelf de verantwoordelijkheid krijgen om aan hun re-integratie te werken. Ten tweede willen we onderzoeken wat het effect is als mensen meer van hun bijverdiensten mogen houden. De inkomstenvrijlating in artikel 31 Participatiewet is beperkt. Wij willen in de tijdelijke, gecontroleerde en wetenschappelijk verantwoorde omgeving van de experimenten onderzoeken wat een grotere financiële prikkel, dus een grotere inkomstenvrijlating, doet met de deelnemers. De hoogte van de inkomstenvrijlating in de experimenten moet recht doen aan de plannen, de juridische mogelijkheden van artikel 83 en aan de wetenschappelijke vereisten (het verschil met de huidige situatie moet groot genoeg zijn). In samenwerking met de universiteiten en binnen het wetenschappelijke beoordelingskader willen we met betrekking tot beide aspecten heldere conclusies trekken.
Daad bij woord voegen
We hebben onze plannen uitgewerkt samen met gemeenteraden, cliëntenorganisaties, universiteiten en maatschappelijke organisaties . Wij zijn klaar om te experimenteren. In de lijn van de gevoerde gesprekken roepen we de staatssecretaris dan ook op om daad bij woord te voegen en nog voor het zomerreces een AMvB aan de Kamer te sturen die voldoende ruimte en recht doet aan de experimenten, zodat we vanaf 1 januari 2017 aan de slag kunnen. Laten we samen de uitdaging aangaan en ontdekken hoe we zoveel mogelijk mensen aan het werk kunnen krijgen.
Wethouder Victor Everhardt (Utrecht)
Wethouder Mattias Gijsbertsen (Groningen)
Wethouder Erik de Ridder (Tilburg)
Wethouder Dennis Gudden (Wageningen)
Gekoppelde berichten
Utrecht mag experimenteren met bijstand, proef met basisinkomen onzeker
De wens van het Utrechts college om te experimenteren met verschillende bijstandsuitkeringen mag vrijwel zeker…
7 Reacties
ReagerenWat helpt mensen met een uitkering verder?
Dreigen deze subiet in te trekken als men niet alle noodzakelijke inspanningen levert om aan het werk te gaan en in die hoedanigheid in het eigen levensonderhoud voorzien. Dat is het enige werkt.
Ik vraag me wel eens af of iemand werkelijk van de planeet aarde komt wanneer men denkt dat structureel werkweigerende bijstandsbewoners wel eventjes aan het werk zullen gaan wanneer je nota bene de enige stok die je hebt om mee te slaan wegneemt….Dwingen om werk te zoeken.
Een flierefluitende werkweigeraar die aan het werk gaat wanneer je hem/haar toestaat om naast de bijstand nog even lekker wat extra bij te verdienen…? Een lanterfantende notoire uitkeringstrekker die wel even aan het werk gaat wanneer je hem/haar niet langer laat solliciteren? Zitten deze mensen, die nog pretenderen wetenschap te bedrijven ook, aan de geestverdovende middelen?
Intrekken die bijstand! Moet je eens kijken hoe snel deze lieden aan de slag gaan. De rest is onzin.
Ik wil niet dat er wordt geëxperimenteerd met mijn geld…
Objectivist heeft het prima verwoord.
@Objectivist zegt: “Dreigen deze subiet in te trekken als men niet alle noodzakelijke inspanningen levert om aan het werk te gaan en in die hoedanigheid in het eigen levensonderhoud voorzien.”
Welk werk? Welke banen?
Ben het niet eens met Objectivist die kennelijk niet zo objectief is.
Voor mensen met een bijstandsuitkering is het nu totaal onaantrekkelijk om zelfs maar een parttime job te hebben. Vaak levert dat zoveel gedoe op met stilzetten van de uitkering en veel moeite om weer een aanvulling te krijgen, dat mensen het niet aandurven. Degenen die het wel aandurven merken vaak dat ze hogere kosten krijgen (al was het maar omdat ze geen tijd meer hebben om op koopjes te jagen en op aanbiedingen te letten) en dat het beetje geld dat ze mogen houden dat onvoldoende compenseert.
Bij tijdelijk werk wordt het allemaal nog ingewikkelder en werkt het huidig beleid ontmoedigend.
Ook het grote aantal sollicitaties dat verplicht gedaan moet worden werkt voor menigeen contra productief. Banen krijg je makkelijker door netwerken dan door standaard sollicitatiebrieven, in sommige werkkringen wordt je zelfs meteen gezien als een loser als je als onbekende met een standaard sollicitatiebrief aankomt.
Via een tijdelijke of parttime klus doe je makkelijker relaties op dan met brieven schrijven
De bijstandsnorm is dusdanig laag dat er mee rond komen een job op zich is en dat ik me niet kan voorstellen dat mensen daar graag mee door gaan als er andere mogelijkheden zijn.
Door meer ruimte te geven aan de bijstandsgerechtigde d.m.v. . een groter deel van eenmalige of tijdelijke verdiensten te laten houden en de aanvulling bij parttime werk te versoepelen zal de bijstandsgerechtigde die verhoogde inkomsten graag willen houden. De prikkel om blijvend werk te zoeken wordt daar alleen maar groter van.
@ Objectivist,
In dit geval zit je er helemaal naast. De inkomensregelingen waar bijstandsgerechtigden mee te maken hebben zijn meedogenloos complex, ook voor de professionals. Op 4 september 2014 heeft Actal daar een zeer belangrijke rapport over uitgebracht.
Lees mee met Actal:
Maak inkomensondersteuning eenvoudiger 04-09-2014
De regelingen voor bijstand, toeslagen, belastingkortingen en andere vormen van inkomensondersteuning zijn te complex. Bovendien zijn er te veel regelingen. Veel mensen weten niet meer waarop zij recht hebben. Financiële planning is daardoor voor hen bijna onmogelijk. Om de onnodige regeldruk voor hen te verminderen adviseert Actal drie dingen. Beperk het aantal regelingen. Gebruik in alle regelingen zo veel mogelijk slechts één inkomens- en één vermogensbegrip. En kies voor één betaalmoment per maand. Zo lang dit alles nog niet is gebeurd, moet de overheid mensen persoonlijk helpen om hun financiële mogelijkheden in beeld te krijgen. Actal schrijft dit in een advies aan de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de staatssecretaris van Financiën.
Minder regelingen, dezelfde begrippen en gelijke betaalmomenten
Veel mensen in Nederland doen een beroep op regelingen omdat zij geen of te weinig inkomen hebben. Gemiddeld hebben zij dan met 13 verschillende regelingen te maken, en met 7 verschillende inkomens- en vermogensdefinities! “Mensen zien door de bomen het bos niet meer. De regelingen zijn te complex om digitaal of op papier uit te leggen. Dat moet echt anders, als we willen dat mensen er op een goede manier gebruik van maken. We hebben minder regelingen nodig, één inkomens- en één vermogensbegrip en uniforme betaalmomenten. Zo voorkomen we dat mensen die recht hebben op ondersteuning, zich niet melden. En de eenvoud zorgt ook voor veel minder dure fouten in de uitvoering van de regelingen”, aldus Jan ten Hoopen, collegevoorzitter van Actal. Deze vereenvoudiging moet niet alleen in alle Rijksregelingen worden doorgevoerd, maar op termijn ook in alle lokale regelingen.
Uniforme inkomens- en vermogensbegrippen zijn haalbaar
Het aantal regelingen moet drastisch worden teruggebracht. Daarbij moet de definitie van inkomen en vermogen zo veel mogelijk voor iedere regeling gelijk zijn. Dat kan door aan te sluiten bij de Belastingdienst: kies in alle inkomensafhankelijke regelingen voor het ‘verzamelinkomen’ en het ‘vermogen van box 3’. Deze gegevens zijn immers bij de Belastingdienst bekend. Ook moet iedere regeling hetzelfde betaalmoment hanteren: aan het einde van de kalendermaand. Dat is het moment waarop ook salarissen en uitkeringen worden betaald. “Dit soort aanpassingen is hard nodig. Maar ze zijn niet mogelijk zonder financiële effecten voor burgers. Daarom moet de overheid goede overgangsmaatregelen treffen om angst, onzekerheid en extra regeldruk in de overgangsfase beperken”, aldus Jan ten Hoopen.
Persoonlijk contact met burger
Zo lang regelingen nog niet zijn vereenvoudigd, is er speciale aandacht nodig voor de informatievoorziening. Websites, folders en brochures slagen er niet in om mensen goed inzicht te geven. Daarom is een individuele en persoonlijke benadering noodzakelijk, waarbij recht kan worden gedaan aan de specifieke omstandigheden van mensen. De overheid moet mensen hulp en deskundigheid bieden zodat zij weten waarop zij recht hebben en gemakkelijk een aanvraag kunnen doen. Dat kan bijvoorbeeld in de ‘keukentafelgesprekken’ die gemeenten voeren met zorgbehoevende mensen. Idealiter wordt de aanvraag – en soms zelfs de toekenning – tijdens dit gesprek geregeld.
Deze regelingen warboel is een van de oorzaken waardoor mensen zich meer onveilig en bedreigd voelen. WMO en andere mislukte transities jagen die onveiligheid en angst nog meer aan. Dat moet stoppen. Politici en bestuur moeten sturen op stabiliteit. Dit kabinet van VVD en PvdA heeft dat volstrekt niet begrepen.
Zolang het ministerie van Asscher en Kleinsma, noch de landelijke politiek de inkomensregelingen niet oppakt rest gemeenten slechts de experimenteerbevoegdheid.
@objectivist
Uw verhaal zou zo op de site van nieuwspaal, the onion of de speld kunnen staan.
Dank u wel ik heb er hartelijk om gelachen.
Intrekken die bijstand en dan gaan ze wel aan de slag… en heel snel!
U bent de grappenmaker van de week, want u en ik weten natuurlijk stiekem dat er helemaal geen banen zijn!
Hahaha nee jawel natuurlijk wel die van u en u en ik doen berebelangrijk werk. Maar dat kunnen die labbekakken natuurlijk helemaal niet hè?
Weet u wat… in uw volgende conference moet u het eens hebben over bijstandstrekkers die plantsoenen schoon mogen maken voor hun uitkering. En hoe u uw colablikje middenin het plantsoen had gegooid en hoe die labbekakken er niet bij kon en hoe u toen riep: Ga eens een echte baan zoeken, lapzwans!
Nee wacht we zijn er nog niet. U kreeg ook applaus van voorbijgangers die ook naar hun baan onderweg waren om reuzebelangrijk andere mensen weer aan het werk te houden!
Misschien moeten we meteen ook maar diegenen die in de WIA zitten op de hak nemen. Dat is simpel en efficiënt want vaak kunnen die niet zo hard rennen of zijn ze te moe om in de pen te klimmen. Lamme luie rotzakken zijn het. Bijna rijp voor het afvoerputje wat bijstandsgerechtigden heet.
En dan de week erop een stuk over het UWV.
Of WUV: Weet U Veel. Want u heeft er nog nooit mee te maken gehad! Whahahaha lachen man!
Goed. Nu we dat achter de rug hebben. Je voelt je een grote jongen?
Succes maat.
En voor degenen die hier niet om konden lachen: Google UBI.