Hij had het niet helemaal zien aankomen gezien zijn positie op de kieslijst van de VVD in 2014, maar een jaar na dato mocht Lex van Eijndhoven dan toch de gemeenteraad in. In 2018 zal hij zich niet opnieuw verkiesbaar stellen, zijn andere werkzaamheden blijken lastig te combineren met het raadswerk.

“De belangstelling voor openbaar bestuur heb ik altijd al gehad. Ik heb het altijd vanuit de andere kant beleefd, maar de kern blijft het bedrijven van de politiek. Ik was directeur van de accountantsdienst van de gemeente Rotterdam en toen moest ik neutraal zijn. Natuurlijk heb je wel politieke opvattingen, maar ik wilde geen kleur bekennen. Inmiddels werk ik er als projectdirecteur. Op die positie is het niet nodig om neutraal te zijn, dus besloot ik kleur te bekennen in mijn eigen woonplaats.

In 2015 pakte ik de functie van raadslid voor het eerst echt op, maar ik was sinds 2012 politiek actief bij de lokale afdeling van de VVD. Toen de verkiezingen in 2014 plaatsvonden, had ik in de eerste instantie geen zetel. Pas toen er iemand vertrok, kon ik de gemeenteraad in. Ik was eerst nog een tijdje fractievolger; je loopt voordat je de raad in gaat altijd even mee met de fractie.”

Lokaal is het allerleukst

“Ik heb behoorlijk wat geluk gehad met mijn zetel. Eerlijk gezegd voelde het ook alsof ik dan eindelijk écht mocht beginnen. En zo rolde ik er toen langzaam in – achteraf gezien ging alles snel. Het was een langgekoesterde wens van me om in de gemeentepolitiek te gaan. Lokaal is het allerleukst, want het meest tastbaar. Iets concreets met je eigen woongebied kunnen doen, voelt als een cadeautje.

Toch heb ik besloten niet opnieuw op de lijst te gaan. Een dubbel verhaal: het is me namelijk enorm bevallen, maar ook trok het een zware wissel op mijn tijd. Een deel van het werk is niet goed te plannen. Je moet het kunnen combineren met werk en andere bezigheden. Sinds kort kan dat helaas niet meer, omdat ik op mijn werk ben begonnen met een nieuwe klus: het leiden van de veranderingen op het gebied van lokale belastingen. Ik wil op beide vlakken geen half werk leveren, daarom stop ik met mijn raadswerk voor de VVD.

‘Mijn plek op de lijst is enorm bevallen, maar het trok een zware wissel op mijn tijd’

Met name het eerste jaar moest ik erg wennen aan de manier van werken. Ik dacht alle andere activiteiten waar ik mee bezig was wel af te kunnen bouwen en het zo te kunnen combineren en regelen dat ik vrij had op de momenten waarop dat nodig was. Maar het is veel meer dan dat, het heeft even geduurd voordat ik dat juiste ritme te pakken had.

Er zijn absoluut dingen waar ik trots op ben. Een voorbeeld is dat we het automatisme waarmee stadsverwarming werd gebruikt om een nieuwe wijk mee uit te rusten, hebben gestopt. We hebben ons er hard voor gemaakt dat ontwikkelaars en bouwers wel zelf mogen kiezen welke vorm van energie ze kiezen, onder enkele voor ons logische voorwaarden, zoals duurzaamheid en het weglaten van gas. Ook ben ik trots op het dossier erfpacht: dat was een lang traject, maar met een projectgroep uit de raad hebben we uiteindelijk het hele dossier kunnen afwikkelen.

‘De commotie en mijn collega’s zal ik missen’

Er wordt wel eens gezegd dat de fractie een wat linkser beleid voert dan de landelijke partij. Ik zie het meer als een voortrekkersrol. Bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid. Daar geven wij naar mijn mening het goede voorbeeld; je ziet dat het langzaam begint door te sijpelen naar andere VVD-fracties. Politiek gaat in kleine stapjes. Natuurlijk zijn er genoeg onderwerpen die zowel landelijk als lokaal spelen, waarin we gewoon op een lijn zitten.

Op sommige punten had ik graag meer willen bereiken. Ik heb nu vaak meegemaakt dat instellingen die een pand goedkoper kunnen huren bij de gemeente omdat ze een gesubsidieerde organisatie zijn, zich in de praktijk gedragen als ondernemers. Er moet naar mijn mening gelijk speelveld zijn, omdat er anders sprake is van oneerlijke concurrentie tegenover andere marktpartijen. Ik vind dat de gemeente onvoldoende zicht heeft op dit soort praktijken. Het is aan de nieuwe fractie om dat op te pakken.”

Bergen papier, grote dossiers en brokken informatie

“Ik ga het raadslidmaatschap missen, maar voel ook enige opluchting. Het idee dat ik vanaf eind maart weer wat meer balans in mijn leven heb, doet me toch goed. Stoppen was een rationeel besluit; soms keek ik naar mijn agenda en zag ik op de maandag een fractievergadering gepland staan, op dinsdag een commissie, ’s woensdags iets met de regio en op donderdag een raadsbijeenkomst van 09.30 uur tot wie weet hoe laat – soms wel tot midden in de nacht.

Terugkijkend op mijn tijd hier vond ik het toch soms moeilijk. Ik zou willen dat het makkelijker was om raadslid te zijn, omdat ik vind dat iedereen raadslid moet kunnen worden. De combinatie met een voltijdbaan was lastig. Een groot voordeel was mijn ervaring met het ambtenaarschap. Bergen papier, grote dossiers en brokken informatie maak ik me gemakkelijk eigen. Ik heb me verkeken op het ritme van het raadswerk: het zelf aanleveren van stukken, aanwezig zijn in de stad en het politieke en journalistieke spel eromheen.

Toch voel ik me een politicus. Ik heb genoten van de debatten, ondanks dat ze soms helaas tenenkrommend lang duurden. Ik heb opvattingen over de maatschappij, een liberale visie die ik probeer te vertegenwoordigen in de raad. De commotie zal ik missen, net als mijn collega’s. Het zal wel flink afkicken zijn als het straks is afgelopen; ik ben van nature nieuwsgierig, dus straks niet meer van alles op de hoogte zijn, zal ik lastig vinden. Dat weet ik nu al!”