Op de Lange Smeestraat is eind februari Welkom aan Tafel geopend. Eigenaren Nicole en Nicolai wilden eigenlijk al een paar jaar geleden hun delicatessenwinkel beginnen, maar vooral corona gooide roet in het eten. Daarom zetten ze toch eerst maar hun webshop op en moesten ze nog even geduld hebben voor hun fysieke winkel. Maar nu is het dan zover: een plek waar je allerlei wijnen en delicatessen vindt en kunt proeven, eigenhandig geselecteerd door Nicolai en Nicole uit verschillende, vooral buitenlandse, regio’s.

Siciliaanse pecorino of salami, biologische en vegan chocolade uit Sicilië, wijn uit Stuttgart die nog niet eerder werd geëxporteerd en Nederlandse geitenkaas met blauwschimmel gerijpt in een grot in Frankrijk. Een kleine greep uit het assortiment. “We verkopen producten die we zelf hebben geproefd en uitgezocht, waarvan we weten waar ze vandaan komen en hoe ze smaken”, zegt Nicolai. “En waar we het verhaal bij kunnen vertellen. Mensen kunnen hier aan tafel gaan zitten en dingen proeven. En besluiten of ze het wel of niet mee naar huis nemen. Zo niet, ook goed. Dan heb je het in ieder geval geproefd.” Volgens Nicole komen de meeste mensen tot nu toe altijd weer terug.

Nicolai: “Wij zijn trots op en blij met wat we verkopen. Dat willen we graag met iedereen delen. Wat we het liefste doen is mensen echt laten proeven. Ik kan je vertellen over de smaak, maar woorden zijn maar woorden, je moet het gewoon proeven. De tafel staat hier ook het met idee: schuif aan, maak een praatje en proef wat.”

“Het enthousiasme van de mensen is heel leuk”, zegt Nicole. “Ze komen allemaal binnen en zeggen blij te zijn dat er weer een leuke winkel in de buurt zit, bijvoorbeeld voor cadeautjes.” De buurt reageert inderdaad enthousiast, beaamt Nicolai. “Ik ben heel blij met de locatie. De sfeer van het pand, maar ook van het straatje. En we zitten om de hoek vanaf de Oudegracht. In het weekend struinen we hier rond met hapjes om te laten zien wat we hebben.” Voor Welkom aan Tafel zat er een kapper in het pand. De kelder bouwden ze om tot wijnkelder. In de winkelruimte maakte het roze behang plaats voor groen en het laminaat voor de originele tegelvloer.

Verdwalen
Nicole en Nicolai houden van reizen: steden bezoeken en kleine dorpen in vergeten uithoeken. Het liefst dwars door wijngaarden en bossen om zo producten en mensen te ontdekken ‘die ons met hun verhaal ontroeren en aan het lachen maken’. “We houden van op pad gaan”, zegt Nicolai. “En dan niet via de gebaande paden, maar juist twee keer links en een keer rechts. Verdwalen en uitkomen op plekken waar haast nooit iemand komt.” Hun hond Lucca wandelt altijd vrolijk met ze mee.

Tekst gaat verder onder afbeelding

“Het is leuk om mensen ook eens een wijn uit Kroatië te laten proeven, of Slovenië”, zegt Nicole. Ze namen altijd al spullen mee van hun reisjes. “De liefde die wij voor wijn, eten en delicatessen hebben, willen we graag delen. Wij zijn er verliefd op geworden, we hopen dat anderen dat ook worden.” Nicolai: “Als ik alles wat we hier hebben staan kwijt kan raken aan mensen die er net zo enthousiast van worden als wij, vind ik dat belangrijker dan dat ik er rijk van word.”

Met elk reisje dat ze maken, groeit hun assortiment. Zo gingen ze onlangs naar Valencia. “We hebben nu olijfolie en een aantal wijnen uit die regio op proef”, zegt Nicolai. “En zo groeit het al naar gelang van waar we heen gaan. Dat vind ik heel gaaf. Om te speuren naar kleine wijnboeren bijvoorbeeld.” Volgens Nicole zijn het allemaal kleine producenten. “We gaan niet naar wijnboeren die heel veel hectare grond hebben”, zegt ze. “Bij de kleine boeren heeft de wijnmaker bijvoorbeeld weer een zus die olijfolie maakt. En die staat dan ook ineens bij ons in de winkel. Of je zit daar aan tafel en er schuift iemand aan die risotto maakt. En dan kopen we ook die risotto erbij.”

‘Dan komt die fruitigheid, die besjes en aardbeitjes, nog beter naar boven’

Nooit geëxporteerd
De meeste wijnen in hun zaak zijn niet in Nederland te vinden. “De wijnen uit Stuttgart, de Trollinger bijvoorbeeld, verlaten die stad eigenlijk nooit”, zegt Nicole. “Dat komt omdat de mensen daar die allemaal zelf opdrinken, vertelde de wijnboer. Maar de mensen die hem hier in Utrecht proeven, zijn er ontzettend enthousiast over. Het is een fruitige, zomerse en lichte rode wijn.” Nicolai vult haar aan: “Het is geen zoete wijn en geen rosé. Het is een volbloed rode wijn. Je moet hem licht gekoeld drinken. Dan komt die fruitigheid, die besjes en aardbeitjes, nog beter naar boven.”

“Het is echt een zomerwijn”, gaat Nicole verder. “Als je naar Stuttgart gaat en je zit op een terras, staan er overal flessen Trollinger op tafel. Wij waren in Stuttgart, op weg naar Verona. We bleven overnachten en liepen tegen die wijn aan.” Volgens Nicolai klikte het meteen met de mensen bij de Duitse wijnmakerij Schwarz. “Zij hadden nog nooit wijn geëxporteerd. Lokaal zijn ze bekend om hun wijnen, maar daarbuiten totaal niet. Daar willen wij graag verandering in brengen.”

De komende tijd staat er onder meer een weekend naar Berlijn op de planning. Want eerlijk is eerlijk, zeggen ze, Von und Zu Tisch aan de Auguststrasse is voor hen een inspiratiebron geweest. “Berlijn is wel de stad van de inspiratie”, zegt Nicolai. Zo staan er nog allerlei Duitse producten op hun lijstje, waaronder bier, mosterd en mierikswortel. “Wie weet waar we weer mee terugkomen.” Ook staan er bezoekjes aan verschillende leveranciers op de planning. Eind mei gaan de twee in ieder geval naar Noord-Italië, Slovenië en Kroatië. En misschien ook wel naar Tsjechië, ‘want daar maken ze ook mooie wijn’.