Aan het begin van de Voorstraat in Utrecht is sinds inmiddels meer dan een jaar BLACKFISH gevestigd. Van de Schoutenstraat verhuisde de winkel van Ella en Timo naar het pand met de donkere houten gevel. ‘De Liefde’s Centraal Apotheek’, is daarop in goudgele letters te lezen. De grote, door henzelf ontworpen, zeemeermin op het raam is haast niet te missen. Een winkel met vooral kleding, nieuw en vintage, maar ook allerlei accessoires en sinds kort ook een mystique-afdeling.

De Utrechtse architect Rijk Rijksen ontwierp ‘Apotheek De Liefde’ begin twintigste eeuw in opdracht van Johan de Liefde, uitgever van Het Utrechts Nieuwsblad. “De Liefde richtte voor de abonnees van het Utrechts Nieuwsblad een ziekenfonds op, waaraan artsen en een eigen apotheek verbonden waren”, schrijft het Utrechts Geveltekenfonds hierover. En hoewel de zaak van Timo en Ella niks met een apotheek te maken heeft, speelt de liefde hier zeker wel een rol. Het stel was nog geen jaar samen toen ze de eerste stappen zetten om samen een winkel te openen.

Ruim vier jaar geleden begonnen ze met BLACKFISH op de Schoutenstraat, maar dat pand werd te klein. Op de Voorstraat hebben ze een stuk meer ruimte. “Het is een droom die uitkwam, echt perfect”, zegt Ella over hun nieuwe plek. “Het is altijd een feestje om de winkel opnieuw in te richten”, zegt Timo. “Net een soort Sims.” Het begon ooit alleen met nieuwe kleding. Na anderhalf jaar kwam de vintagekleding erbij. Door de verhuizing hadden ze alle ruimte om het helemaal naar hun smaak in te richten. Timo: “Het is een mengelmoes van wat wij leuk vinden. Vooral mystique is heel uitgesproken, denk aan een waarzegster die met een circus meereist. Dus ook een beetje gipsy-stijl, maar ook jaren 20 en art deco.”

Tekst loopt door onder de foto

In de winkel staan veel planten, zijn de meeste muren donkerpaars en hangt en staat veel decoratie. “Mensen moeten het gevoel van thuiskomen hebben bij ons”, zegt Ella. “Dat ze hier binnenkomen en denken: ‘Zo zou ik ook mijn huis in willen richten’. Dat horen we gelukkig ook vaak. Het kan hier best druk en vol zijn, maar ik heb het idee dat de meeste mensen dat niet vervelend vinden. Ze voelen zich op hun gemak. Iedereen moet zich welkom voelen.” Timo vult haar aan: “De winkel moet ook leuk zijn als je niks koopt. Om een beetje in rond te kijken en te banjeren dus.”

Oude sari’s 

Waar ze tot niet heel lang geleden nog alles met zijn tweetjes deden, is hun team in korte tijd uitgegroeid tot zo’n tien medewerkers. Het ging op hun nieuwe plek namelijk al snel een stuk beter dan ze hadden verwacht. “In de Schoutenstraat was het klein genoeg om op een drukke zaterdag alleen te staan”, zegt Ella. In de Voorstraat konden ze de drukte niet meer bijbenen. “Bizar hoe snel dat is gegaan”, zegt Ella. Timo: “Ik moet er nog steeds wel eens aan wennen. Van met zijn tweetjes ‘winkeltje spelen’ naar onder meer opeens personeel managen en een webshop hebben.”

Tekst loopt door onder de foto

Ze zijn heel blij dat het zo goed gaat. “We hebben nu ruimte om ons ook met andere dingen bezig te houden dan in de winkel staan, hoewel dat ook nog steeds zo leuk is”, zegt Ella. “We hebben nu bijvoorbeeld onze eigen collectie met duurzame kleding.” In India laten ze jurken en blouses maken van hergebruikt zijde. De pasvorm bedachten ze zelf. Ella strijkt over de kleurrijke stof van haar jurk. Ook die komt uit hun eigen collectie. “Het zijn oude sari’s die daar worden ingezameld. Elke keer als het binnenkomt, is het weer een cadeautje. Het is zo mooi. Telkens zitten er weer nieuwe stoffen tussen. Zo cool.”

Een eigen biertje?

Het vintagegedeelte is beneden in de kelder te vinden. Daar staat ook een arcadespel en een bierkoelkastje. Klanten mogen daar gratis een biertje uit pakken voor tijdens het winkelen. Vooral op zaterdagen gaat het soms hard met de biervoorraad, merkt Ella. Tussen de vintagekleding zijn bijna iedere dag wel andere items te vinden. Ook de rest van de winkel wordt regelmatig anders ingericht, zegt Timo. “Dat vinden we heel leuk om te doen. We hebben best wisselende collecties en kopen dingen dan ook niet heel diep in.”

Midden in de winkel staat een houten bar waar Timo een flink deel van zijn platencollectie bewaart. Een deel daarvan is ook van zijn vader. De muziek die door de zaak klinkt, komt uit de platenspeler op de bar. Timo gaat regelmatig op pad om het muzikale assortiment uit te breiden. Ella houdt zich meer met het mystique-gedeelte achterin bezig: “Alles wat daar ligt, halen we direct bij de makers. Er zit niemand tussen. Ook onze eigen collectie bestellen we bij één iemand. Daar appen we gewoon mee. Dat is heel leuk.”

Tekst loopt door onder de foto

Plannen en dromen hebben ze nog genoeg. Zo lijkt het Ella “echt heel vet” om een eigen biertje te brouwen. “Bijvoorbeeld samen met vandeStreek.” Timo zou hun eigen label willen uitbreiden. “Nu hebben we dat voor vrouwen, maar het lijkt me ook leuk eens te kijken of we wat kunnen maken voor mannen.” Ella: “Of een eigen collectie met de zeemeermin. Die vraag krijgen we ook vaak.” Het logo heeft Timo zelf ontworpen. Ella vertelt dat laatst iemand daar zelfs een tatoeage van heeft laten zetten. Ook hun oude logo, een vissengraatje, staat in inkt bij mensen op hun lijf. Zelf hebben ze er ook een laten tatoeëren. “Echt heel nice”, zegt Ella.