Op bezoek bij wolwinkel Sticks & Cups in Utrecht: ‘Een match made in heaven’ Op bezoek bij wolwinkel Sticks & Cups in Utrecht: ‘Een match made in heaven’

Op bezoek bij wolwinkel Sticks & Cups in Utrecht: ‘Een match made in heaven’

Op bezoek bij wolwinkel Sticks & Cups in Utrecht: ‘Een match made in heaven’
Lili van Wattum (36) opende vier jaar geleden haar wolwinkel op de Telingstraat in de Utrechtse binnenstad. Van huis uit is ze architect, maar dat werk maakte haar niet gelukkig. Breien en haken wel.

Lili van Wattum (36) opende vier jaar geleden haar wolwinkel op de Telingstraat in de Utrechtse binnenstad. Van huis uit is ze architect, maar dat werk maakte haar niet gelukkig. Breien en haken wel.

In haar winkel verkoopt ze allerlei soorten brei- en haakgarens en wol. Van het Nederlandse merk Scheepjes Wol & Garens, wol uit IJsland en Noorwegen, alpacawol, veel biologische en eco-vriendelijk soorten, maar ook van haar eigen merk. Haar moeder verft daarvoor de garens met de hand bij haar op zolder. Eind augustus heeft ze het naastgelegen winkelpand overgenomen. Lili wil graag meer plek voor haar spullen en klanten. ‘Mensen staan hier rustig uren kleuren bij elkaar te zoeken.’

In het straatje tussen de Ganzenmarkt en Neude in vallen de vrolijke kleuren van het winkeltje direct op. Niet alleen door alle wol en garens binnen, maar ook door de vlag met het regenboogkleurige logo en de roze neonletters achter de ramen. Op haar vierde leerde Lili haken van haar oma en op haar veertiende breidde ze eens een trui. Maar tijdens haar studie aan de TU Delft begon ze er pas echt mee. “Ik moest heel veel lezen. Mijn gedachten dwaalden continu af. Door te breien kon ik me beter concentreren. Ik merkte ook dat ik ging breien als ik stress had. Het gaf me rust en het maakte me blij.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Ze heeft drie kinderen en woont met haar gezin in Vleuten. De geboorte van haar zoontje zorgde voor het idee om een wolwinkel te beginnen. “Hij was een huilbaby. Ik kon nergens naartoe, terwijl ik altijd heel onafhankelijk was. Op een gegeven moment dacht ik: zoek het uit. Ik gaf hem aan zijn vader en ik ging even lekker naar een breiwinkel in de buurt. Ik zat daar en ik dacht: ja, eigenlijk is dit wat ik zou moeten doen.” Dat was in april 2016. Eind april vond ze het pand op de Telingstraat. “Het was een match made in heaven. Ik heb sindsdien geen dag meer het gevoel dat ik aan het werk ben.”

Community

Hersenyoga, zo noemt ze haken en breien het liefst. “En behalve dat het emotioneel lekker is, hou je er ook nog eens wat moois aan over.” Ze vindt het jammer dat het in Nederland nog een oubollig en gedateerd imago heeft. “Het is niet alleen voor oudere mensen of vrouwen. Internationaal wordt bijvoorbeeld de gemiddelde leeftijd steeds jonger. Expats zijn vaak op zoek naar een soort safe haven, een buurthuis. Voor veel van hen is dat een local yarn shop, of een LYS zoals ze dat dan noemen. Mensen die op reis gaan, zoeken ook of op hun bestemming een yarn shop is. Veel mensen weten niet hoe groot de rage is.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Het sociale aspect van breien en haken speelt voor Lili ook een belangrijke rol. “We hebben echt een community.” Voor de coronacrisis was er onder meer elke donderdagavond de Yarn Lounge in de winkel. Daar kon je binnenlopen om verder te werken aan een brei- of haakproject met kopje koffie of thee. “Het is best pijnlijk dat het even niet meer kan. Gelukkig is online wel het een en ander mogelijk. We hebben een WhatsAppgroep: dan is er altijd een plek waar mensen hun ei kwijt kunnen. Maar het hele idee van samenkomen is echt even heel erg weg. We kunnen hier niet meer uitgebreid gaan zitten kletsen. Nu is het een kwestie van binnenkomen, halen wat je nodig hebt en weer weg.”

Daarom wil Lili ook graag het tweede pand erbij: ze wil haar winkel wel open kunnen houden. “Nu kunnen mensen nog buiten wachten, maar straks in de herfst en winter kan dat niet meer. De spullen moeten verder uit elkaar staan. Mensen staan hier rustig uren kleuren bij elkaar te zoeken, maar als je twee mensen hebt die in dezelfde hoek moeten zijn, dan past het al niet.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Bus- of treinproject

Van huis uit is Lili ontwerper en dat is nog steeds wat ze graag doet. Zo ontwierp ze de witte vakkenkasten in de winkel en kan ze zich binnenkort bezighouden met het interieur van het nieuwe pand. Maar ook maakt ze graag designs voor brei- en haakprojecten. “Als ik zo’n bol zie of aanraak, dan komen er allemaal ideeën in mij op. Dan denk ik: zoiets wil ik met dat maken, en als ik dit dan combineer met dat… Ik kan mezelf daar helemaal in verliezen. Dat is ook wat mij altijd aantrok in architectuur: licht, donker, verschillende materialen, en dan combinaties maken. Dat is het mooie aan breien en haken: je kunt absoluut alles maken wat je wil.”

Zelf maakt ze vooral veel dingen voor haar kinderen, zoals truitjes en mutsen. Sjaals maken doet ze niet meer, want die draagt ze toch niet. Voor zichzelf maakt ze daarom vooral vestjes. “En wat ik ook heel fijn vindt om te maken, zijn sokken. Vroeger ging ik vaak met de bus. Sokken zijn absoluut een bus- of treinproject.” Als Lili ergens naartoe gaat, neemt ze voor de zekerheid altijd drie projecten mee die nog niet af zijn. “Want het kan echt niet zo zijn dat mijn wol op is als ik ergens ben.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Hoewel steeds meer winkels bij haar in de straat de deuren sluiten, maakt Lili zich geen zorgen. “Sommige winkels moeten het hebben van dagjesmensen, maar ik niet. Mensen die breien of haken doen dat meestal al jaren. Het is onderdeel van hun karakter. Je begint bij de Zeeman of de Wibra, want daar kost de wol een euro. Dan kom je erachter dat 100% acryl niet zo lang mooi blijft. Je leert de materialen steeds beter kennen en je verdiept je steeds meer in. Je merkt dat bepaalde kwaliteiten echt anders zijn en een verschil maken. En je ziet dat je vooruit gaat, dat je beter wordt en dat het uniek is wat je maakt. Dat is er zo mooi aan.”

1 Reactie

Reageren
  1. Zonnewende

    Mooie aanvulling voor dat leuke straatje. Dat overigens niet naar de Neude loopt, maar naar de Slachtstraat, die dan weer uitkomt op de Lange Jansstraat.

    Heel veel succes!

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).