Ongeïnspireerd en kleurloos. Zo typeerde ik vorige week de selectie van de FC. En de wedstrijd tegen Ajax vond ik geen prettig vooruitzicht. Wie had toen kunnen denken dat het hele stadion (het uitvak daargelaten) zondagmiddag rond een uur of half drie in complete euforie de spelers hartstochtelijk zou toejuichen? We vlogen elkaar in de armen, wetend dat we een historische wedstrijd hadden gezien. 6-4 tegen de Amsterdammers. En deze keer geen dramatische treffer van Ajax in de laatste minuut maar een prachtige genadeklap van Kali. Hoe was dit mogelijk? Ik denk dat zelfs Joris van den Bergh, auteur van het standaardwerk “Mysterieuze krachten in de sport”, geen antwoord zou hebben. Natuurlijk zorgde de positieve steunbetuiging van de supporters tijdens de training zaterdag er voor dat ook de nieuwelingen wisten dat het Sunday Bloody Sunday moest worden. En misschien deed de aanwezigheid van Mihai Nesu in het stadion ook zijn werk. Overigens, in het vervolg “You’ll never walk alone” graag volledig uitspelen. Een eerbetoon hoor je niet af te raffelen.

Feit is dat we een FC Utrecht zagen met een ongekende vechtlust. Volgens Frank de Boer tegen een Ajax dat tien keer beter was. (Benieuwd wat de uitslag zou zijn als Ajax maar 5 keer beter was) De Boer diskwalificeerde het spel van de FC als opportunistisch. Het zal allemaal wel. Het publiek was prima te spreken over die zes “opportunistische” doelpunten. En met een trefzekere Mulenga hadden het er ook zeven kunnen zijn.

Natuurlijk waren er spelers die nog steeds niet overtuigen. Nillson en Gerndt bijvoorbeeld. En onze nieuwe keeper is niet bepaald een rots in de branding. Maar er waren meer uitblinkers dan dissonanten. Asare was ijzersterk, Bulthuis speelde alsof hij al jaren in de basis stond, Duplan had het net zo op zijn heupen als vorig jaar tegen Ajax, Bovenberg prima. Invaller Kali gretig. Gretiger dan De Kogel die al na vijf minuten uitgeblust leek. Verder geen klachten. Het was fantastisch. Lang leve het opportunistische Utrecht. Ik ben niet zo opportunistisch dat ik nu droom van Europees voetbal. Maar geloof na vandaag dat er veel meer mogelijk is dan ik een week geleden dacht. Met dank aan Ajax dat ongekende krachten wist los te maken.

Wat zal Mihai genoten hebben.