Het stadion was vandaag bij lange na niet  uitverkocht en de verwachtingen waren laaggespannen. Assare en Mulenga op de tribune, terwijl de beoogd landskampioen PSV op bezoek komt…Alleen al van de namen van de reservespelers kregen we het benauwd. Que sera sera, dat was de stemming vooraf,  een kleine nederlaag zou niet eens zo gek zijn. Ach, we waren al tevreden met het zonnetje dat enthousiast scheen.

Het liep anders. Het werd een  overwinning na een heroïsch gevecht. Belangrijke conclusie, de FC kan dus wel voetballen en strijden. In de eerste helft zag je bij vlagen de kwaliteiten van de gasten, maar de kansen waren toch echt voor de thuisclub. En je voelt de bui al hangen. De beste kansen hebben en dan zien dat PSV er en passant eentje inschiet. Maar ook dat liep anders. Ondanks het vertrek van Kali (goed spelend maar een domme eerste gele kaart voor opgewonden gedrag) wist Bulthuis de stand op 1-0 te brengen. Het stadion ontplofte maar het feest leek van korte duur toen Gerndt een rode kaart kreeg voor een overtreding die hij op die plek nooit had moeten maken. Het lag voor de hand dat PSV het tempo zou opvoeren en het karwei tegen de negen spelers van Utrecht eenvoudig zou klaren. En zoals zo vaak deze middag liep ook dit anders. Het publiek ging massaal achter haar helden staan en was daarmee toen de tiende of eigenlijk de elfde man. Het kleurloze team van de afgelopen weken stroopte de mouwen op en zorgde voor een memorabel laatste kwartier. Vrouwen en kinderen eerst, pompen of verzuipen, noem het maar op. Elke bal naar voren (waar geen Utrechter meer stond) was een feest. Toen kwam het bord met de extra tijd: 4 minuten. Het leek een mission impossible. Maar na het uiteindelijke fluitsignaal van de zwak fluitende Blom stond het nog steeds volkomen verdiend 1-0. De supporters bleven uitzinnig juichen. Natuurlijk omdat de drie punten in De Galgenwaard bleven maar vooral omdat we een strijd zagen die we zo lang hadden gemist. Anonieme spelers als Sarota en Oar werden vanmiddag zomaar helden. Er stond een team om van te houden. En Jan Wouters? Hij liet zijn team vandaag spelen zoals we het ooit gewend waren. En we zagen hem vandaag ook nog eens keer of twintig de dug-out verlaten om de jongens aan te sporen en te corrigeren. Kortom, alles klopte vandaag. Het chagrijn dat rond de club heerste werd in anderhalf uur weggespeeld.

De thuisblijvers hadden deze keer ongelijk. Met deze wedstrijdmentaliteit zit het stadion weer snel vol. FC Utrecht-PSV was een belevenis en geen belevingsproduct. Voor deze belevenis gaan we dus naar het stadion. Niet voor die vrouw die we ergens op de tribune plakjes worst zagen uitdelen. Dat was nu zo’n zwak marketingideetje waar niemand op zat te wachten. Haal dan die man maar terug die vroeger met zijn pan warme worsten de tribunes afliep. Verder, op naar de bekerwedstrijd tegen Ajax. Alles kan weer!