Het leven van een voetbalvader: Het eerste POP-gesprek | De Utrechtse Internet Courant Het leven van een voetbalvader: Het eerste POP-gesprek | De Utrechtse Internet Courant

Het leven van een voetbalvader: Het eerste POP-gesprek

Het leven van een voetbalvader: Het eerste POP-gesprek
Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade schrijft voor DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen. Hoe gaat het hem en zijn vader af? Vandaag: Het eerste POP-gesprek.

Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade schrijft voor DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen. Hoe gaat het hem en zijn vader af? Vandaag: Het eerste POP-gesprek.

Deze week heeft mijn zoon zijn eerste POP-gesprek gehad bij FC Utrecht. Door allerhande verschuivingen is hij uiteindelijk de allerlaatste in de rij met gesprekken. Sommige spelertjes zijn al een maand onderweg met hun persoonlijk ontwikkelingsplandoelen. Mijn zoon is direct na de training aan de beurt. We zitten deze keer in een gymzaal omdat er half november een zaalvoetbaltoernooi op de rol staat. Bij gebrek aan een andere ruimte nemen de hoofdtrainer, de assistent-trainer, mijn zoon en ik plaats in de hoek van de kleedkamer. We zitten op de smalle blauwe banken half naar elkaar toegedraaid. Als een klamme deken hangt de geur van de laatste bezoekers over ons heen in de blauw betegelde ruimte.

De hoofdtrainer heeft z’n laptop op schoot en stelt vragen aan mijn zoon. Het eerste blokje vragen gaat over aanvallen. “Waar ben je goed in en wat moet je verbeteren?” Ratelend als een stenotypist tikt hij direct de antwoorden op het digitale POP-analyse formulier. In de lege ruimte klinken de typesalvo’s elke keer als een kudde buffels die voorbij dendert. Spelenderwijs checkt de trainer of mijn zoon de onderdelen heeft begrepen die tijdens de afgelopen trainingen zijn geleerd. Mijn zoon staat op en doet de bewegingen voor die horen bij het verdedigen. De trainer knikt tevreden.

Het is al met al een leuk POP-gesprek in een ontspannen sfeer waar mijn zoon met een prettig gevoel vandaan komt. Ik ook trouwens. Dat was een jaartje geleden bij zijn amateurclub beduidend anders. Daar schrik ik nog wel eens wakker van. Toen had ik in het POP-gesprek onverwachts wel een grote rol. Het klamme zweet stond mij op de rug toen bleek dat ik mijn eigen zoon moest beoordelen. Zonder al te grote schade aan te richten bij mijn zoon of bij de trainer heb ik mij er haperend en stotterend doorheen geslagen.

Hoe zou het trouwens zijn als de trainer ook een paar keer per jaar een POP-gesprek houdt met de ouders? Onlangs droomde ik over zo’n gesprek. De trainer vroeg mij naar mijn ontwikkeling als vader van een voetballende zoon. In de droom zit ik samen met de trainer aan een formica tafeltje. Hij pakt het ingevulde POP-analyse formulier erbij en kijkt enigszins bedenkelijk in mijn richting. De stilte in de ruimte begint ongemakkelijk te worden. Moet ik al wat zeggen of niet? Dan kijkt de trainer me recht in de ogen en vraagt op strenge toon: “Waar ben je goed in en wat wil je verbeteren?”

Vincent Alkemade

Vincent Alkemade

Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade maakt het allemaal mee als voetbalvader. Hij schrijft op DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen.

Profiel

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).