Laat ik het maar eerlijk zeggen: ik  had weinig vertrouwen in de wedstrijd tegen FC Twente. Met de forse nederlaag tegen RKC nog helder voor de geest, vreesde ik dat het feestje van de laatste weken over zou zijn. Het leek een kwestie van te snel pieken. Binnen een minuut leek mijn voorgevoel uit te komen. De eerste aanval van Twente leverde direct een doelpunt op. En dat tegen een kampioenskandidaat. Een paar vloeken verder toch maar weer eens goed voor gaan zitten. Wat bleek? Deze selectie laat zich niet door een beetje tegenslag uit het veld slaan. Met flair werd de tegenstander opgezocht en binnen een kwartier was de stand gelijk. Daarna volgde een aantrekkelijke wedstrijd die met een beetje geluk een overwinning voor de thuisclub had kunnen opleveren.

Ik ga er nu ook in geloven. FC Utrecht heeft een goed (en bij vlagen zeer goed) voetballend team dat voor niemand bang hoeft te zijn en dat gelukkig ook niet is. Is het dan allemaal hosanna? Veel wel. Michel Vorm (ook aanwezig in het stadion) zal genoten hebben van doelman Robin Ruiter. Jacob Mulenga speelde een geweldige wedstrijd, Tommy Oar liet een paar heerlijke schoten van afstand zien, Bulthuis en van de Maarel (stond tegen Tadic!) vochten als leeuwen. En Kali? Tja Kali. Na een aantal zwakke wedstrijden vorig seizoen lijkt hij zichzelf helemaal hervonden te hebben. Gevaar is wel dat hij zich zelf te goed gaat vinden. Gisteren hield hij soms de bal te lang bij zich, draaide af en toe iets te zelfbewust nog eens om zijn as en haalde daarmee de snelheid uit het spel en was wel erg bijdehand tegen zijn medespelers. Jan Wouters zal het hem allemaal nog wel eens uitleggen. En Gerndt? Tja Gerndt. Mijn speler is het nog steeds niet. Twee keer in de eerste helft maakte hij in een kansrijke positie een volkomen verkeerde keuze. Gebrek aan techniek, gebrek aan inzicht? Of, zoals later werd gemeld, was hij een beetje ziek?

FC Utrecht-Twente was een wedstrijd zonder uitsupporters. Ik weet dat mensen daar problemen mee hebben maar ik begrijp deze beslissing van de club wel. Laten we niet vergeten dat tijdens de laatste wedstrijd tegen de Tukkers zwaar vuurwerk is gegooid. Een sanctie was dus op zijn plaats. Het uitvak was nu gereserveerd voor schoolkinderen die voor twee euro naar binnen mochten. Een uitstekend idee. Die kinderen hebben zich ongetwijfeld vermaakt en het vervolg laat zich raden. “Pap, mag ik weer een keer?” Zelf was ik niet met een schoolkind in het stadion. Ik had mijn buurvrouw uitgenodigd. Regelmatig begint ze tegen mij over de mooie tijden die ze met haar overleden man bij DOS heeft meegemaakt. Mens zeur niet zo, zeg ik dan, ga een keertje mee. Gisteren kreeg ik haar eindelijk zover. Het vervolg laat zich raden: “buurman, mag ik weer een keer?” Het was een topmiddag gisteren, voor jong en voor oud! En ook nog eens een heerlijk zonnetje.