Voordat het applaus klaterend opklinkt voor een sporter heeft deze een lange weg afgelegd. Vele jaren aan intensieve trainingsarbeid, uren reistijd en een strakke planning gaan hieraan vooraf. En natuurlijk is de steun van gezin en vrienden onontbeerlijk voor een talentvolle sporter. Marina van Huissteden-Kaspers sprak voor Sport Utrecht en DUIC met de talentvolle 18-jarige Utrechtse atleet William Knol.

Voor uitgebreid chillen heeft hij geen tijd. Een strakke planning tussen school en sport, vrienden en gezin helpt hem zijn dromen te verwezenlijken op de atletiekbanen in zowel binnen- als buitenland. Ondanks alle covid-perikelen verbeterde hij dit jaar tijdens de finale van het NK-indoor zijn persoonlijk record (PR) op de 1500 meter tot 3.53.50 min.  William Knol, een aanstormend talent waar de atletiekwereld rekening mee moet houden.

Dat moment, in augustus 2021, bevestigde voor de nu 18-jarige William Knol het gevoel dat er nog veel meer progressie te halen is uit zijn sportieve loopbaan. Eerder al kende hij zo’n moment na het seizoen 2018/2019 waarin hij veel progressie boekte binnen het Nationale Cross Circuit. Ook voor zijn vrienden om hem heen een teken dat ‘wat William doet’ echt serieus is. En die vrienden zijn belangrijk voor hem.

Logisch want hoewel hijzelf de keuzes maakt, valt het niet altijd mee om voor je sport op tijd op bed te liggen en niet mee te kunnen stappen tot in de vroege ochtend. “Ik heb gelukkig een hele fijne vriendengroep die mij helpt. Zeker nu ze doorhebben dat het iets meer is dan een hobby hoef ik bijvoorbeeld zelf meestal niet meer te vertellen dat ik niet drink. Zijn we ergens, dan zeggen zij dat al voor mij met een simpel: ‘Hij drinkt niet’. En dat is fijn, want nee zeggen is vaak moeilijker dan gewoon iets niet doen”, vertelt Knol. En dat zijn dan zijn vrienden van thuis en van het Christelijk Gymnasium, want zijn trainingsmaatjes drinken en stappen uiteraard ook niet.

Basis

Het gezin thuis, met ouders en een oudere zus die hem onverminderd steunen in zijn sportieve ambities, en zijn school vormen een solide basis voor zijn ontwikkelingen.“Mijn moeder gaat bijna altijd mee naar wedstrijden. Heb ik een duurloop, fietst ze met mij mee, dat vindt ze zelf ook heerlijk. Ze waren thuis ook al wel wat gewend, want mijn zus heeft bij Kampong op hoog niveau gehockeyd. Natuurlijk hebben mijn ouders mij kennis laten maken met de sport, maar ze hebben mij nooit gepusht. Ik heb ook gevoetbald en gehockeyd. Ik heb een intrinsieke motivatie en zie het dus nooit als een plicht. Naar de trainingen van atletiekvereniging U-Track kan ik vanaf ons huis in het centrum op de fiets. Met het running team is dat standaard drie keer in de week. De rest van de trainingen, zo’n vier tot vijf in de week kan ik zelf indelen en dat maakt dat het goed te combineren is met mijn school. Hoewel, ik heb volgende week eindexamen en het is nu dus wel een beetje druk”, aldus Knol. 

 “Ik heb ook bij Hellas gezeten en had ook daar een goede trainer. Net zoals ik nu heel fijn samenwerk met mijn trainer Jack van der Walle. Ik heb bij Hellas in het begin ook aan meerkamptrainingen meegedaan. Maar hardlopen trekt mij toch meer dus vandaar dat de definitieve overstap naar U-Track voor mij goed was”, vertelt Knol. 

Professionalisering

Ook is hij enthousiast over de professionalisering die de club doormaakt. Zo is er een talententeam binnen de club. Dit is een team van talenten uit verschillende groepen binnen U-track die hun onderdeelspecifieke trainingen niet samendoen, maar op andere vlakken elkaar inspireren en motiveren. Bijvoorbeeld door het samen volgen van workshops of door ‘iets’ te doen voor de sponsoren. Ook over de samenwerking met Sport Utrecht is hij positief. “Daar is men bezig zijn met het creëren van mogelijkheden op het gebied van studie en huisvesting.”

En dat maakt het, samen met zijn NOC*NSF talentenstatus, ook mogelijk om maatschappelijk een aantal beslissingen te nemen. Want voor topsporters en talenten is het belangrijk dat er ook op dat gebied maatwerk is. “Ik ga rechten studeren aan de Open Universiteit, waar ik dus voor een belangrijk deel mijn eigen tijd kan indelen. En waar ook medewerking komt vanuit de universiteit zelf.”