Schoonspringster én toekomstig arts Oona Abbema (23) combineert twee werelden op het hoogste niveau. De in Utrecht opgegroeide schoonspringster stond eind mei nog in de finale van het EK in Turkije, terwijl ze tegelijkertijd haar bachelor Geneeskunde aan de Universiteit Utrecht afrondt. “Goed plannen is essentieel.”

Oona spreek je uit als ‘Onna’. De naam komt van haar Finse moeder. De Utrechtse kijkt met trots terug op haar tweede deelname aan het EK. “Het was heel bijzonder om de finale te halen”, zegt ze over haar prestatie op de 1-meterplank, waar ze als negende eindigde. Over de 3-meterplank is ze minder tevreden. “Ik denk niet dat 21e het maximale is wat ik kon halen. Zulke uitslagen horen erbij, maar het is jammer dat het op een EK gebeurt.”

Haar eerste EK-ervaring, in 2021, verliep heel anders. Ze was toen niet officieel gekwalificeerd, maar mocht meedoen vanwege de coronapandemie. “Er was geen publiek, geen druk. Dit jaar was ik veel zenuwachtiger. Ik was meer bezig met de andere springers en moest wennen aan alle camera’s tijdens de trainingen en wedstrijden.”

Van turnzaal naar duikplank

Dat Oona meedeed aan het EK, vertelt ze niet aan iedereen. “Mensen om mij heen wisten het wel, maar ik hang het niet aan de grote klok. Ik vind het nog steeds lastig om van mezelf te zeggen dat ik er goed in ben.”

Toch hoort ze al jaren bij de Nederlandse top. En dat terwijl ze pas op haar zestiende met schoonspringen begon. Tot die tijd turnde ze op het hoogste niveau. Maar de combinatie van blessures en de ‘niet altijd even leuke turnwereld’ zorgde ervoor dat ze stopte. Op zoek naar een sport die erop lijkt, kwam ze via een talentscoutingdag terecht bij Zwemvereniging Aquarijn in Nieuwegein. “Tijdens de scoutingdag stond ik voor het eerst op een duikplank.”

Kracht en elegantie

Inmiddels is Oona gespecialiseerd in de 1- en 3-meterplank. De toren laat ze links liggen. “Alles wat veert, vind ik leuk. Op de springplank heb je echt het gevoel dat je vliegt. De toren vind ik te hoog.” De 1-meterplank is haar favoriet. “Hoe lager je springt, hoe belangrijker de techniek. En ik merk dat ik daar net wat meer ontspannen op sta dan de 3-meterplank.”

De tekst loopt door onder de foto.

Schoonspringen is volgens de nationale zwembond KNZB een combinatie van turnen, acrobatiek en trampolinespringen, waarbij de sprongen zo mooi mogelijk worden uitgevoerd met zo min mogelijk spetters. Oona: “Het is een hele leuke combinatie van kracht en elegantie. Schoonspringen is nog steeds niet zo bekend. Dat is echt zonde, want het is een hele mooie sport om naar te kijken.”

“Ik denk ook dat mensen onderschatten hoe moeilijk het is. Bijna iedereen heeft weleens op een duikplank gestaan, maar bij schoonspringen moet echt álles kloppen: de aanloop, de afzet, de salto’s en je landing. Er zijn zoveel momenten waarop het mis kan gaan.”

Utrecht blijft speciaal

Hoewel ze tegenwoordig in Amersfoort woont, samen met haar vriend én dichtbij het trainingszwembad, blijft Utrecht een speciaal plekje in haar hart houden. “Ik ben opgegroeid in Oog in Al. Buiten het centrum, maar alles is op fietsafstand. Voordat ik aan schoonspringen deed, zat ik maar één keer per maand in de auto. Ik vond opgroeien in Utrecht heel fijn.”

Tijdens het eerste jaar van haar studie woonde ze op kamers in Hoograven. “Ik vond het leuk om op mezelf te wonen, maar ook even bij mijn ouders langs te kunnen voor een kopje koffie. Ik zei altijd dat ik nooit uit Utrecht weg zou willen, maar ik vind het in Amersfoort ook fijn, omdat het wat rustiger is.”

Een dubbele ambitie

Toch is Oona nog bijna wekelijks in Utrecht te vinden door haar studie. Ze is bezig met haar laatste jaar van de bachelor Geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. “Na de zomer begin ik aan mijn master.” Of ze de stages in het ziekenhuis kan blijven combineren met de topsport, vindt ze zelf lastig in te schatten. “Maar als ik het niet probeer, weet ik het niet. Ik hoop dat ik mijn coschappen in de buurt kan doen.”

Haar leven ziet er anders uit dan dat van de gemiddelde student. Acht keer per week traint ze. “Bij een studentenvereniging gaan of spontaan samen eten zit er gewoon niet in. Maar dat vind ik oké, want ik krijg er iets moois voor terug.” 

Veel Nederlandse schoonspringsters studeren in Amerika, waar universiteiten sport meer faciliteren. “Dat is soms best eenzaam, maar als ik in Amerika had gestudeerd, had ik geen geneeskunde kunnen doen. Dus ik ben blij dat ik hier ben gebleven.” 

Topsport voor de lol

Als ze moet kiezen tussen sport en studie, weet ze het zeker. “Dan kies ik voor een carrière als arts. Gynaecologie of kindergeneeskunde vind ik op dit moment heel interessant. Om echt de top in het schoonspringen te bereiken, zou ik twee keer per dag moeten trainen. Maar die keuze maak ik bewust niet. Ik weet dat ik niet gelukkig zou worden van een leven als fulltime topsporter.”

“Ik begon eigenlijk voor de lol. Ik dacht niet dat ik er goed in zou worden. Maar op een gegeven moment zien mensen om je heen potentie. En dan gaat het ineens heel snel. Zeker toen ik met Geneeskunde begon, had ik echt tijd nodig om na te denken: doe ik dit nog voor mezelf, of voor anderen?”

“Geneeskunde is iets waar ik ook veel passie voor heb en echt enthousiast van word. Ook kun je van schoonspringen in Nederland niet leven. Dat perspectief is als arts veel beter.”