Deze Utrechtse duizendpoot kan u moeilijk zijn ontgaan. Edo Brunner (1970) is acteur, presentator en columnist. Hij speelt in films en tv-series en presenteert filmpjes voor de website Autoweek. Hij won een paar jaar geleden het programma Wie is de Mol en presenteerde programma’s voor BNN. Op het moment schrijft hij aan zijn nieuwe theatertour en verwacht hij over een paar weken zijn eerste kindje. Om antwoord te krijgen op de vraag hoe hij zijn weekend doorbrengt spreek ik met hem af in café Lebwosky.

Daar zitten we dan. Edo heeft nog een rood hoofd van het fietsen en de kou. Overal om ons heen hangen kerstlichtjes en dennentakken. Terwijl Edo zich ontdoet van jas, sjaal en pet en wat gemompel als: “sjesus wat heb ik het druk” bestellen twee dames naast ons chocomel en tosties. Kortom; een gemoedelijke doordeweekse ochtend in Utrecht. Maar in Edo’s leven is het de komende weken nog even keihard werken voordat er tijd is voor ontspanning en gemoedelijke zaken. Hij heeft zich thuis zojuist maar net los kunnen maken van de keukentafel waar hij zich had ingebouwd met bonnetjes en paperassen. “De jaarlijkse afrekeningen, je kent het wel. Deze weken moet er echt nog heel veel gebeuren zo voor het eind van het jaar. Werk zaken regelen, vrienden zien en die laatste dingen aan de kinderkamer..”

Wat doe je dit weekend?

Er verschijnt lichte paniek op zijn vrolijke hoofd. “Ja, was het nou dit weekend naar de Tivoli of is dat volgende week? Mijn vrouw heeft wat beter zicht op onze agenda momenteel. Ik denk dat de Tivoli volgende week is trouwens.”

Hoe lang woon je al in Utrecht?

“Ik woon nu 23 jaar in Utrecht. Een paar jaar terug kocht ik een appartement in de Zeeheldenbuurt. Het liefst zou ik een enorm pand met parkeerplek aan de Oudegracht hebben..”

Als jij een weekend vrij bent, hoe gaat dat dan?

“Thuis wil ik niets om me heen hebben dat me aan werk doet denken. Daar wil ik alleen een zit-kuil-hang-zak-achtige omgeving. Muziek luisteren en tv kijken. Vrienden uitnodigen, lachen, ontspannen, genieten. Toen ik het kocht wilde ik iets dat het meest in de buurt kwam van een loft- voor Utrecht. Nu we een kindje krijgen fantaseer ik wel eens van wonen in een omgeving buiten de stad.”

Als je een weekendje weg zou mogen uitkiezen, wat zou het worden en met wie?

Edo zakt onderuit en zucht. Dan verschijnt er een grijns en een glinstertje in zijn ogen. Hij veert op:

“Dan ga ik naar Brugge en Gent. Lekker rondlopen, goed eten, goed drinken. Maar dan wel als mijn vrouw ook weer een biertje kan drinken. Anders vind ik zoiets niet gezellig.”

Als er niks op je programma zou staan, wat doe je dan het liefst?

“Vroeger.. nu is het eens in de zoveel tijd- maar vroeger meerdere keren per week.. naar de Bastaard. Nog steeds mijn stamkroeg. Daar heb ik ook mijn vrouw leren kennen. Zij stond achter de bar en heeft achteraf gezien ook een groot aandeel in mijn komst blijkbaar. Zaterdag ga ik de stad in. Even lekker een visje kopen en een beetje door de stad drentelen.”

Je houdt wel van de kroeg, dolle avonden gehad in Utrecht?

“We hebben prachtige avonden gehad in de Bastaard. Ik heb een vriendengroepje van de toneelschool van vroeger. Vorige maand gingen we met elkaar op pad. Heerlijke gekke avond gehad en op de terugweg nog langs ‘El Grego’ gehobbeld voor een broodje schwarma. Dat zijn echt de topavonden. Thuis nog even een paar grappaatjes gedronken tot 6 uur.”

Word je veel herkend in de stad?

“Ja ik word wel eens herkend in Utrecht. Maar ik vind het niet zo erg om herkend te worden. Gelukkig heb ik vaak symphatieke rollen mogen spelen, hierdoor werd ik vaak op een positieve manier benaderd. Ik heb ook collega’s gehad die een ‘schurk’ speelden in een film of serie en die werden echt klemgereden of uitgescholden op straat.”

Wat zou je nog willen zeggen tegen alle mensen in Utrecht?

“Soms denk ik dat ‘faam’ voor mensen een doel op zich lijkt te worden en dat vind ik jammer. Ik wil best aangesproken worden op straat over hoe ik mijn vak uitvoer. Maar faam mag nooit een doel op zich worden. Ik denk dat het vooral een doel is om goed te zijn in je vak. Welk vak dan ook. Dan houd je jezelf altijd aan het werk.”

Tekst: Jolien van den Elsakker