Schrijven, theatermaken en optreden: het weekend van Vincent Bijlo (1965 ) is druk. Heel druk. Sterker nog: het weekend kenmerkt van alles behalve ‘vrij’ zijn zoals voor veel mensen. En de dagen om dat weekend heen zijn ook druk. En tussen al deze bedrijven door vond hij nog even tijd om voor ‘Het weekend van’ over zijn weekend te vertellen.

We ontmoeten elkaar in Café van Wegen in de Lange Koestraat. Daar wordt nog net even een groepsfoto, met Bijlo breed grijnzend in het midden, gemaakt ter afronding van zijn vorige afspraak: een bijeenkomst van Utrechtse journalisten en columnisten in gesprek over een geschikte nieuwe burgemeester voor Utrecht. En dan dit weekend, een spannend weekend want Bijlo speelt zijn eerste try-out ‘Enkeltje Mars’in het werftheater in Utrecht.

Dag Vincent, ik ben Jolien en ik kom je interviewen.

‘Ah daar ben je. Eigenlijk komt mijn taxi zo al. Wacht maar even. Wil jij mijn telefoon even ontgrendelen? Ja Vincent hier. ‘Kan die taxi wat later komen, het loopt hier wat uit. Ja tot zo.’

Nog even snel een broodje gezond als  lunch en een korte resumé van de bijeenkomst. Dan zitten we eindelijk tegenover elkaar en mag ik mijn welbekende vraag stellen: Vincent hoe ziet jouw weekend eruit?

‘Ik heb nooit weekend. Dat schiet er al tien jaar bij in. Mijn weekend, of wat voor anderen weekend heet, is er één van optreden, repeteren en schrijven. Ik vul de dagen met piano spelen en repeteren voor mijn voorstelling. Vrijdagavond is de eerste try out van mijn voorstelling ‘Enkeltje Mars’in het Werftheater.’

Dus dit weekend is een spannend weekend?

‘Ja, ik heb er veel zin in. Een voorstelling is nooit af dus ik kan vrijdag en zaterdagavond gaan voelen en ervaren hoe is het is om voor publiek te staan met ‘Enkeltje Mars’.

Waar gaat ‘Enkeltje Mars’ over?

‘Ik ben voorgedragen als huiscabaretier van de planeet Mars. Er zijn geen tegenkandidaten, de meeste collega’s hebben al heimwee als ze naar Veendam of Cadzand moeten, bovendien willen ze altijd na de voorstelling weer naar huis. Dat is er niet bij als je op Mars moet optreden. Je gaat er heen en je weet zeker: Ik speel mijn laatste voorstelling hier, op de rode planeet. Moet ik dat doen? Moet ik alles hier vaarwel zeggen? Mijn vrouw, ze wil niet mee omdat er op Mars nog geen cappuccino is, mijn vrienden, mijn huis, mijn trouwe publiek… En waarom hebben ze me eigenlijk voorgedragen? Omdat ze me hier liever kwijt dan rijk zijn? Misschien is het op Mars wel verschrikkelijk saai. Er is natuurlijk geen enkele winkel open op zondag, er is geen wifi, geen politiek, geen crisis, geen werkloosheid, geen hufterigheid, geen hondenpoep, er zijn geen files, geen vertraagde treinen, er is gewoon helemaal niets om je eens lekker over op te winden. En het kan er behoorlijk vriezen.’

Het gaat eigenlijk over alles?

‘Het is een metafoor voor de drive die mensen kunnen hebben. Wat drijft mensen naar Mars voor een project? Wat drijft mij? Ik kan niet zien maar dat is voor mij een gegeven, ik wil me er niet door laten beperken waar het niet hoeft.’

Je bent ook schrijver en columnist, wat kan jou inspireren in Utrecht?

‘Utrecht is echt mijn stad. De relatieve compactheid en de sfeer. De sfeer is heel eigen. Ik ging er in 1985 wonen. De eigenwijzigheid van Utrecht vind ik leuk. Een beetje het ‘underdog’ gevoel ten opzichte van de andere steden, zonder daarover te klagen.’

Kun je zo’n sfeertje beschrijven?

‘Neem bijvoorbeeld de Kanaalstraat: je komt die tunnel bij het station uit en dan… Lijkt het of je zo in een andere wereld bent aangekomen! Wat een multiculturele stad kan bieden! De drukte, de kramen op straat, het ruikt er naar gebakken brood. Utrecht is een diverse stad, van de Kanaalstraat tot aan de Zeven Steegjes. Van het geklaag van ouwe Utrechters, tot aan de mensen in Ondiep. Het geeft een prachtig beeld van wat er mogelijk is aan ‘menssoorten.’ Dat vind ik heel erg leuk.’

Hoe kom je aan het idee voor zo’n voorstelling?

‘Dat is vaak een mengelmoes van actualiteiten, jeugdverhalen, ergernissen. Het kan van alles zijn. In mijn hoofd onstaat een idee, een concept, en alles wat ik vervolgens bedenk of meemaak kleeft vast aan dat verhaal. Dan moet ik rustig gaan zitten en gaan denken en komt het eigenlijk vanzelf.’

Hoe geniet jij van je vrije tijd?

‘Lekker in het conservatorium gaan zitten. Dat is een mooie akoestische plek waar je de studenten hoort repeteren. Een prettig idee dat daar de volgende generatie bekwame musici wordt opgeleid.’

Ben je liever alleen of samen met iemand in je vrije tijd?

”Liever met iemand samen. Mariska ( mijn vrouw ) en ik zijn altijd samen. Wij kunnen ook goed alleen samen zijn. Dat is niet uit armoede maar omdat dat dat kan. Zwijgen zonder dat er iets is”.

Heb je nog bijgelovige handelingen voor je het podium bestijgt dit weekend?

‘Nu niet meer, vroeger had ik ze wel. Altijd een peuk en een biertje voor ik op moest. Anders dacht ik dat het niet goed zou komen. Ik ben inmiddels gestopt met roken en dat biertje hoeft tegenwoordig ook niet meer. Ik heb erg zin in om daar te spelen, in het Werftheater. Er ligt daar een lange geschiedenis voor mij, ik speelde daar 25 jaar geleden al. Het is een mooie oude morsige kelder.’

Heb je nog een mooie afsluiter in relatie tot je weekend en de voorstelling?

‘Houd vast aan je eigen drive. Wees iemand.’ (tekst: Jolien van den Elsakker)