Huisartsen in Overvecht komen tijd tekort om patiënten te behandelen. Dat stelt Martine Selles, huisarts in de wijk. Ze zegt dat elders in het land een huisarts tot wel 3000 personen onder behandeling kan hebben, in Overvecht halen huisartsen dat niet. Er is meer tijd en geld nodig per patiënt, omdat de problemen in de wijk groter zijn.

Selles heeft een groepspraktijk in Overvecht en met 1200 patiënten per huisarts is er nog steeds te weinig tijd om iedereen goed te kunnen helpen. Omdat huisartsen veel meer tijd per patiënt nodig hebben, hebben sommige huisartsen problemen met de financiering. Huisartsen krijgen betaald voor elke ingeschreven patiënt, maar in Overvecht wonen veel mensen die vaker dan gemiddeld naar de huisarts gaan. Huisartsen kunnen daardoor minder patiënten aannemen dan een gemiddelde praktijk in Nederland.

In het onlangs gepubliceerde Utrechts gezondheidsprofiel bleek dat het percentage inwoners met vier of meer gezondheidsproblemen of risico’s in Overvecht 45% is; tegenover 22,5 procent in Utrecht gemiddeld. “In sommige wijken in Utrecht komt een deel van de patiënten slechts tweemaal per jaar langs”, vertelt Selles. “In Overvecht komen patiënten gemiddeld veel vaker op het spreekuur.”

Als huisarts ga je niet zo snel naar Overvecht

Er vestigen zich bovendien ook minder huisartsen in de wijk. Selles zegt dat het moeilijk is om huisartsen naar de wijk te trekken: “Het is heel leuk en uitdagend werk, maar op andere plekken verdien je meer en is de werkdruk lager.”

“Een eigen bijdrage voor een bezoek aan de huisarts is er niet. Dus kiezen veel patiënten, die eigenlijk naar een psycholoog of specialistische GGZ zouden moeten, ervoor om bij ons te komen. Die 300 euro eigen bijdrage hebben ze soms gewoon niet”, vertelt ze. Niet alle problemen zouden in een kort gesprek met de huisarts of de GGZ praktijkverpleegkundige goed behandeld kunnen worden. Maar heel veel tijd hebben ze dus niet.

Extra financiering voor achterstandswijken

“We proberen met huisartsen in heel Nederland uit achterstandswijken meer financiering te krijgen voor achterstandswijken. We kunnen betere zorg bieden als we meer tijd per patiënt hebben voor uitleg, begeleiding en samenwerking met andere hulpverleners.”

Er zijn wel regelingen voor huisartsen in achterstandswijken voor extra financiering, maar volgens Selles is dat te weinig en klopt het huidige rekenmodel niet. Een flat waar patiënten van Selles wonen wordt bijvoorbeeld niet aangemerkt als achterstandswoningen, omdat er in de omgeving van de flat veel groen en ruimte is. “Maar deze mensen hebben wel enorm veel problemen en zijn complex om te behandelen.”

Nieuw systeem is nodig

De problematiek wordt momenteel door de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) in samenwerking met zorgaanbieders, zorgverzekeraars en achterstandsfondsen bekeken. “De intentie van de NZa is om tot een aanpassing te komen die per 2019 van kracht wordt’’, aldus minister Medische Zorg, Bruno Bruins, in een schriftelijke verklaring. Selles benadrukt dat er zo snel mogelijk een passende regeling moet komen. De minister zegt geen zicht te hebben over de extra investeringen die huisartsen in achterstandswijken krijgen in 2018. Maar de intentie is dat er meer geld beschikbaar komt voor probleemwijken.

Uiteindelijk denkt Selles dat investeren in meer huisartsen die meer tijd per patiënt hebben voordeliger is: “Patiënten hoef je minder vaak door te verwijzen en specialisten kosten veel geld. De tweede lijn is sowieso ontzettend duur geworden.” Selles hoopt in de toekomst nog veel meer tijd aan haar patiënten te kunnen besteden.