De geboren Utrechter Lucas van de Meerendonk (31) is vanaf maart op tv te zien als nieuwe presentator van het NOS Jeugdjournaal. Hij is geen vreemde voor het kinderpubliek; sinds 2014 is hij verslaggever bij het NOS-NTR Zapp Weekjournaal en daarvóór werkte hij bij het Schooltv-weekjournaal.

Wat is de leukste reactie die je kreeg toen bekend werd dat jij het Jeugdjournaal gaat presenteren?
“Op mijn deurmat viel een persoonlijke brief van de burgemeester waarin hij me feliciteerde met mijn nieuwe functie. Hij schreef dat hij het mooi vindt dat steeds meer Utrechters de weg naar medialand weten te vinden en een boegbeeld worden op televisie. Dat vond ik sympathiek.”

Op welke reportage die je hebt gemaakt ben je het meest trots?
“Mijn reportage over het 12-jarige meisje Amal dat met haar familie gevlucht was uit Syrië (Van de Meerendonk won hiermee de YNE Award 2015, de televisieprijs voor beste reportage van een Europees nieuwsprogramma voor kinderen, red.). Ik stond op het strand van Lesbos en zag een bootje aankomen vol mensen die euforisch waren omdat ze het gehaald hadden. Later hoorde ik dat het huis van Amal was gebombardeerd; ze had alleen haar knuffels nog. Bizar om mee te maken.”

Je noemt Het Jeugdjournaal een droombaan. Heb je meer dromen?
“Ik hoop heel hard dat ik gevraagd word voor Wie is de Mol, maar dat heb ik zelf niet in de hand. Ook hoop ik Cristiano Ronaldo eens te mogen interviewen. Als kind droomde ik van een carrière bij het Jeugdjournaal, óf als profvoetballer. Zelf speel ik bij VSC; we denken als team dat we goed zijn, maar dat valt elke wedstrijd weer tegen!”

Eerste keer in Utrecht
“Ik ben er geboren. Daar herinner ik me natuurlijk niets van, maar mijn vader kocht toen wel een beer voor me bij de Bijenkorf. Die tastbare herinnering heb ik nog.”

Culinair genieten
“Dat doe ik graag bij restaurant Pomo aan de Wittevrouwenstraat. Voor die Javaanse kip kun je me wakker maken. Als ik daar kom en iets anders bestel, vragen ze direct of ik ziek ben, haha.”

Lekkerste biertje
“Dat drink ik op het terras van Springhaver. Het gaat me niet zozeer om het bier, maar om het café. Het is even vechten voor je plekje, maar als je eenmaal zit kun je heerlijk mensen kijken en als je wilt nog een filmpje meepakken.”

Utrecht mist…
“De Kanaalstraat mist leuke koffietentjes of restaurantjes. Er zitten veel Turkse groenteboeren en viswinkels in de straat, waar in principe niks mis mee is, maar het aanbod mag wel diverser.”

Leukste avond
“Ik vind het stiekem heel leuk om een avondje te lasergamen. Met vrienden spreek ik daarom graag af bij Café Tilt! in de hoop dat ik de avond kan buigen naar het lasergamen aan de Biltstraat. Niet iedereen is daar altijd even blij mee.”

Lievelingsplek
“Het Molenpark in Utrecht. Dat vind ik zo’n fijne plek, ik laat er vaak de hond uit. Er is ook een kinderboerderij waar ze een enorme geit hebben die altijd geknuffeld wil worden. En bij café Molen de Ster drink je een lekker koffietje.”

Favoriete winkel
“Utrecht krijgt steeds meer leuke, diverse kledingwinkels. Alles wat ze bij The Revenge en Hutspot verkopen vind ik mooi. Ik houd van Scandinavische merken. Het laatste wat ik gekocht heb, is een trui bij Hutspot. Die truien zitten altijd goed en ik kan ze ook aan als ik op televisie ben. Ik heb een stylist, maar vind het fijn om mijn kleding een beetje in eigen hand te houden.”

Mooiste herinnering
“Toen mijn moeder ernstig ziek was, lag ze in het UMC. We gingen toen af en toe met haar naar Landgoed Oostbroek, een klein natuurgebied vlakbij, om uit de ziekenhuissfeer te komen. Die herinnering is me dierbaar.”

Grootste ergernis
“De Kanaalstraat. Ik vind de situatie frustrerend. Er wordt achterlijk hard gereden en er ligt rotzooi op straat. Je zou er een heel toffe multiculturele straat van kunnen maken, maar de gemeente treedt er nu te laks tegen op.”

Favoriete Utrechter
“Romana de Lorenzo, van ijskiosk Venezia. Ik vind het een feestje om bij haar te zijn. Op Facebook houd ik in de gaten wanneer het ijsseizoen weer begint. Het ijs met pinda’s erdoorheen is mijn favoriet.”

Beste optreden
“Het optreden van Charles Bradley in TivoliVredenbrug vond ik fantastisch. Hij was eigenlijk een James Brown-imitator en kwam bijna niet aan de bak. Maar als je Brown kunt imiteren, heb je een prachtige stem dus werd hij uiteindelijk opgepikt door een platenlabel. Daar is hij dankbaar voor, dat merkte je tijdens het optreden.”

Utrecht is …
“Een fantastische plek om te wonen en te leven, maar hopelijk ook een die zichzelf blijft vernieuwen en kritisch naar zichzelf blijft kijken.”