“In Utrecht wordt tussen nu en 2015 de laatste authentieke bebouwing in het stationsgebied gesloopt, terwijl, althans onder de bevolking, eigenlijk niemand dat wil.” Dit stelt drs. Martine Bakker, journaliste, die onder het pseudoniem ‘Dorr’ publiceert over stedenbouw bij ‘Post Planjer’ en ‘Blauwdruk’. Zij schreef een open brief aan Rijksbouwmester Frits van Dongen. “Utrecht wil graag Utrecht blijven, juist in het Stationsgebied”
Geachte Rijksbouwmeester, Beste Frits van Dongen,
Zoals u weet sleutelt Utrecht momenteel aan Hoog Catharijne en het stationsgebied. In feite is Plan Hoog Catharijne vanaf het eerste moment in 1962 voortdurend bijgesteld. Heel even lag hier de goed bereikbare, overdekte mini-stad met lunchrooms, een bioscoop, theater, tandarts, sporthal, muziekcentrum, die men voor ogen had, maar al voordat het complex helemaal voltooid was, kwam de klad erin. Spiltrappen werden afgebroken en handige passages bovenlangs gesloten, zodat het winkelen de boventoon gingen voeren. Het theater sloot en de openbare zitplekken verdwenen, net als de fontein. En dat terwijl de stad met de komst van het winkelhart al zoveel was kwijtgeraakt. De Catharijnesingel was gedempt en de aansluiting op de Leidse Vaart verdween. De bomen langs die vaart werden gekapt en de huizen gesloopt. Net als het Jugendstilgebouw van verzekeraar De Utrecht. Het stationsplein verdween en op den duur verdwenen zelfs enkele straten onder Hoog Catharijne. Deze behielden hun naam, maar functioneerden feitelijk als distributiezone en werden dichtgezet met hekken toen er teveel junks en zwervers rondhingen.
Op vijfenhalf meter hoogte had Utrecht er een overdekte voetgangersverbinding bij gekregen, op het maaiveld verloor het alle logica en sjeu. Wilde je als voetganger niet dóór het complex lopen, dan moest je er helemaal ómheen. Een ongezellige wandeling langs plinten van grintbeton en bruine kunststofplaten. In 2002 culmineerden de onvrede van de bevolking en de publiek-private sores rond de stationsgebiedplannen uit de jaren negentig in een referendum. Utrecht kon kiezen tussen Visie A: ´Ruim en Groen´, of Visie 1: ´Compact en Stedelijk´. In beide visies zou het water terugkeren in de singel.
Inmiddels, ruim tien jaar later, blijkt er geen geld te zijn om de singel helemaal door te trekken. En ontspannen genieten van een groene singeloever, zoals de artist impressions van Visie A lieten zien, kan alleen in de schaduw van het enorme muziekpaleis en een nieuwe toren, die pal naast de singel komt te staan. Dit wordt de nieuwe entree van Hoog Catharijne. Je zou denken, ‘Als er iets bijkomt, kan er ook wel wat weg’, maar het bestaande Hoog Catharijne blijft grotendeels intact, compleet met grintbeton en bruine kunststof.
Wat níet blijft staan is de oorspronkelijke bebouwing aan de Van Sijpesteijnkade, aan de westkant van het stationsgebied, waar indertijd al veel werd gesloopt voor de bouw van Hoog Catharijne. De kade ligt op een route die druk wordt gebruikt door fietsers en voetgangers die van Lombok, Oog in Al en Leidsche Rijn naar de binnenstad of het station gaan en vice versa. NS heeft hier woningen en kantoren gepland in nieuwbouw. Van het bestaande blokje blijft een monument, verplicht, bewaard. De rest wordt gesloopt. Terwijl het behouden van de hele markante rij aan het water een uiterst aangename plint zou opleveren – sterker nog – nu al vormt. Bovendien bestendigt de kadebebouwing een van de weinige historische patronen die het stationsgebied nog rest.
In september 2012 zijn er in korte tijd genoeg handtekeningen verzameld om het sloopbesluit nogmaals voor te leggen aan de gemeenteraad. In opdracht van de raad deed Posad Spatial Strategies uit Den Haag als reactie daarop onderzoek naar mogelijke varianten binnen het bestaande programma. Posad ziet het behoud van de bestaande bebouwing als een uitgelezen kans. Het is een beetje passen en meten, omdat er een verhoogde trambaan over het Leidsche Veer moet komen en de stoep achter de kade omhoog loopt naar een plein op zo’n acht meter hoogte. Posad stelt onder meer voor om een van de bestaande panden te gebruiken als een poort naar dit plein. Zo vormt de bebouwing aan de kade letterlijk de overgang naar de schaal, stijl en het verhoogde maaiveld van de nieuwbouw.
De gemeenteraad heeft haar uiterste best gedaan om de NS te vermurwen. Pepijn Zwanenberg (GroenLinks) initieerde moties en hield gloedvolle betogen. André van Schie (VVD) stelde kwajongensachtig voor om snel van het hele rijtje een gemeentelijk monument te maken en zo publiekrechtelijk iets af te dwingen. Ook Bert Beerlage (PvdA) en Bram Fokke (D66) waren bevlogen en scherp. De twee moties die zich uitspraken voor behoud kregen raadsbrede steun (alleen het CDA stemde tegen). Uiteindelijk biedt de NS de gemeente het blok te koop aan, maar de kosten, tussen de tien en vijftien miljoen euro, kan geen enkele partij verantwoorden.
Het Projectbureau Stationsgebied heeft met het rapport van Posad in de hand gedaan wat het kon (of misschien alleen wat het wilde). Kenmerkende elementen van de bestaande façades zijn verwerkt in de gevels van de geplande hoogbouw. Het doet denken aan de beelden van De Utrecht, die na de protesten tegen de sloop van dat gebouw zijn geconserveerd in de nissen van het muziekcentrum. Het handhaven van bestaande, markante, historische gebouwen en patronen zou toch veel logischer zijn? Dat schept de mogelijkheid voor een echt eigenzinnige stationsomgeving, die recht doet aan de identiteit van Utrecht. En de mogelijkheid om te laten zien dat het gebied wordt verbouwd voor de mensen en niet voor het kapitaal.
In de Rietveldlezing, die u op 27 januari hield in de Utrechtse Universiteitsbibliotheek, gaf u aan waar het nieuwe College van Rijksbouwmeesters zich de komende vier jaar op zal richten. U noemde leegstand een van de urgentste actuele opgaven. En u wilde de stromen van intellect en arbeid, die samenkomen op grote knooppunten, beter organiseren. U stipte het belang aan van kleinschaligheid, identiteit, creativiteit en tijdelijkheid. Kortom, van een vitale stad. ‘Negentig procent van Nederland is er al’, zo betoogde u. ‘We moeten het bestaande kwalitatief verbeteren en ons daarbij focussen op diversiteit. Onder meer door nieuwe investeringsvormen en coalities te stimuleren en faciliteren.’
Dat klonk allemaal wat theoretisch, terwijl het uiteindelijk om concrete plekken gaat. Zoals de Van Sijpesteijnkade, in mijn ogen. Hier ligt een uitgelezen kans om uw werkagenda in de praktijk te brengen. Ik kan u verzekeren dat de vitaliteit van de stad absoluut niet gebaat is bij de geplande hoogbouw. U liet vallen dat voor de Knoopkazerne even verderop een nieuwe bestemming wordt gezocht. Kunnen de appartementen die de NS aan de Van Sijpesteijnkade wil daar niet worden gerealiseerd? Dan is er voor twéé plekken al uitstekend hergebruik. Bovendien gaf NS zelf aan dat het lastig zal worden om de Van Sijpesteijnappartementen, zo dicht bij het spoor, voldoende geluiddicht te maken.
Het zoeken naar de menselijke maat lijkt een constante in de Hoog Catharijne- en stationsgebiedplannen. Referendumvisie A ‘Ruim en Groen’, waar de stad de voorkeur aan gaf, ging over niets anders. Helaas is het nog nergens gelukt. Het is te donker, of te kil, of te druk, of te hoog, of gewoon te groot. Ook het woord ‘sfeer’ viel geregeld, maar sfeervol is het vooralsnog niet in Hoog Catharijne en rond het station. De nieuwe stationshal belooft op dit gebied weinig goeds.
De Van Sijpesteijnkade is veruit de leukste plek van het stationsgebied. De kade biedt uitzicht op het populaire Lombok en je ziet er altijd wel iemand langsfietsen die je kent. Concentreer er al die functies waar de randstadnomade om vraagt, zoals goede koffie, wifi, fietsenstalling en een beetje authenticiteit. Pas bij het inrichten de methode van place-making toe, maak daarbij gebruik van de jonge creatieve ondernemers waar Utrecht er zoveel van heeft. Want Utrecht blijft tenslotte ook maar Utrecht, of, wat zeg ik, wil graag Utrecht blijven. Juist in het stationsgebied.
Martine Bakker
15 Reacties
ReagerenEen goed verhaal. En nu maar hopen dat Mirjam Bakker geen roepende in de woestijn blijkt te zijn. Gelijk heeft ze, maar deze stad kennende krijgt ze dat pas over dertig jaar. Zie het water in de Catharijnesingel.
Ik snap echt niet hoe mensen, deze bebouwing aan de sijpenstijnse kade typisch utrecht kunnen vinden. Het ziet er niet uit is verwaarloosd. Laat ze er iets moois bouwen.
Is het nu Mirjam Bakker of Martine Bakker?
Martine zet hier een goed verhaal neer. De Sijpesteijnkade is echt een authentiek stukje Utrecht. De huidige bebouwing geeft hier de enige sfeervolle entree in het stationsgebied. Als het netjes opgeknapt wordt en de juiste bestemming krijgt (horeca met terrasjes?) wordt dit een echte place to be in plaats van hoe snel kan ik hier weg.
Helaas is in CORIONSJAARBEURSCity de gewone gebruiker niet van belang. de gemeenteraad heeft niets te vertellen in het gebied tussen het Merwedekanaal en het Vredenburg. Wij als burgers worden door de gemeenteraad (vooral VVD, D66, GL, CDA en PvdA) bedrogen waar wij bij staan. Deze partijen hebben hun ziel en zaligheid al lang geleden aan de NS, de Jaarbeurs en Corio verkocht.
In de Volkskrant van heden (7/5) een enigsizns vergelijkbaar verhaal over de ‘Tesco-ing’ van Engeland. Je zou dit Corioisering van Nederland kunnen noemen: grote partijen, sterk kapitalistisch door winstmaximalisatie gedreven, verdienen geen geld met ‘historie’ of ‘schoonheid’. Misschien dat ze in kader Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen hierop toch aangesproken kunnen worden?
De vraag is wat “Utrecht” is. Naar mijn beleving gaat dat veel meer over het historische centrum dan over het stationsgebied. De Van Sijpesteijnkade is niet bepaald het mooiste stukje Utrecht. Het stationsgebied is een dynamisch deel van de stad, dat continu aan kleinere en grotere verandering onderhevig is en ten opzichte van de situatie van een paar jaar geleden is er veel ruimte voor verbetering.
Het terugbrengen van het water in de singel en voor de Van Sijpesteijnkade vind ik positieve ontwikkelingen, net als een mooi nieuw stationsplein met horeca en groen of het gebouw de Vredenburg.
Om het stationsgebied een duurzamer karakter te geven is een andere benadering nodig; een meer tijdloze bouwstijl. Ik zie dat echter niet gebeuren en daarom zal het stationsgebied blijvend in verandering zijn. En dat heeft ook z’n mooie kanten.
Het verhaal van Martine Bakker is mij uit het hart gegrepen. De massale hoogbouw in het Stationsgebouw heeft niets meer met Utrecht te maken. En het houdt niet op. Op de agenda staat nog de bouw van de “Bibliotheek ++” op het Smakkelaarsveld. Een betonnen kolos die de gemeenschap jaarlijks veel geld gaat kosten, net als het muziekpaleis.
Wat is er mis met de huidige bibliotheek. Aan de andere kant wordt fors bezuinigd op welzijn, handhaving en meer van dat soort voor de inwoners belangrijke zaken.
Klopt. In Utrecht hebben het maar 2 partijen voor het zeggen; Jaarbeurs en Corio. Dat blijkt ook maar weer in hoe het nu met Sijpesteijnkade gaat, inderdaad wat opknappen en we hadden nog iets authentieks daar gehad, niet zo gelikt.
Laten we maar hopen dat water terug in de singels mooi wordt, van de tekeningen zie ik het nog niet zo.
Het onherbergzame van HC en het station worden in het nieuwe plan erger dan ooit. Het grootste koude windgat van Nederland komt onder het gruwelijke nieuwe stadskantoor bij de ingang van de stationskrul op een metertje of tien hoog. Met uitzicht op een verkruimeld Vredenburg, waar twee extra klonten de ruimte bederven, en waar de bibliotheek straks de derde klont gaat vormen. Corio en NS vastgoed blijken ondanks dringende adviezen van adviseurs rond windtunnelproven uitsluitend oog te hebben voor beton. Zoals op zoveel nieuwbouwplaatsen is juist het niveau waar mensen langstrekken volkomen onaantrekkelijk. Een plint is een vergeten afwerkstrook in een ruimte, dat is ook bij dit soort bouwplaatsen zo. Daar zitten ‘restfuncties’, waar we alleen heen kunnen met een dikke jas aan. Alles daarboven is voor het stadsleven zinloos, maar voor de ontwikkelaars het enige wat telt. Corio is niet geboeid door mensen en nog minder door een menselijk ruimtelijk concept. Zie de eerste nieuwe ‘gang’ in HC, nog troostelozer dan wat er al staat. Martine, je hebt volkomen gelijk.
Beste Martine,
Dat is een prachtige brief – je breekt me de bek open.
Jammer dat dit soort berichten om een of andere reden zelden wordt gelezen of gehoord – (tot nu toe 9 + 1 reacties). Het andere kamp – laat ik het zo maar noemen, want als het niet mét of vóór ons is, is het tegen ons – beschikt daarentegen over meer en betere instrumenten om ideeën, of al in stilte onder de dekens klaargestoomde projecten te ventileren.
In die zin is er niets veranderd sinds de tijd dat Utrecht onder het rijkelijk door Bredero uitgestorte beton verdween. Ook na 20 jaar HC, de rot had zich al meerdere malen krokant gemanifesteerd in grote delen van enkele woonflats, onbeheersbare spelonken, doodlopende gangen en sombere wegen, was het muntje nog niet gevallen. Hebben we ooit een schaamtelozer vervanging gezien van het prachtige stationsgebouw van Sybold van Ravesteyn? Even zo vrolijk als sneaky kwam er een actie op gang om ons ditmaal het City Project in de maag te splitsen. Nu zou het allemaal écht knus, romantisch, mooi, licht, ruim en beheersbaar worden. Aan de waterkant. Daarbij werd gebruik gemaakt van dezelfde bezwerende woorden als die ons in het oor werden gelispeld door bestuurders en andere Bredero goed gezinden in de roerige prenatale fase van HC.
De media, in dit soort gevallen in het bijzonder de locale en regionale kranten, waren en zijn bij uitstek instrumenteel en vooral gezagrijk bij het verspreiden van een hoerastemming over zaken die in feite rampzalig zijn of zullen worden en waarvan iedereen met een beetje nuchtere kijk ook het roemloos einde kan voorspellen.
Het omgekeerde kan natuurlijk ook het geval zijn: de media kijken kritisch en luisteren niet alleen, maar laten hun juich- of veronderstelde neutrale toon vallen. In plaats daarvan geven ze meer ruimte aan goede ideeën en leveren nuchtere beschouwingen van alternatieven – niet in achterafjes of kleine inzetjes, of als interviewtje met een excentrieke fantast, maar als echte feature artikelen.
Dat zou mooi zijn. Te mooi waarschijnlijk. Laat ik ophouden met dromen.
In begin jaren ’90 was ik redacteur bij het UN. Ik had een column over kunstkijken in Utrecht en het Sticht. Af en toe maakte ik interviews met mensen uit de kunstwereld en soms luchtte ik mijn hart in een opiniestuk.
Zo ook ter gelegenheid van de opgepompte feeststemming die HC ten deel viel bij zijn twintigste verjaardag. Ik kreeg mijn stuk – toegegeven, het was minder mild van toon dan jouw brief – ongepubliceerd terug van de stadsredactie met de mededeling dat het wel erg leuk was – ondanks dat het ook nogal… eh… expliciet was, maar vooral ook een beetje belastend voor het UN, vanwege de rol die het in de Brederopromotie had gespeeld.
Alain Teister, aka Jacques Boersma, beeldend kunstenaar en dichter/schrijver voorspelde ooit tijdens het gewriemel en gekuip om tóch de singels dicht te krijgen, dat 25 jaar na de demping, ze weer zouden worden opengemaakt.
Hij was iets te optimistisch, want het duurde wat langer. Maar nu ziet het er ineens weer naar uit dat hij toch nog ongelijk zou kunnen krijgen omdat er niet genoeg geld is om ze weer open te maken.
Niet genoeg geld. What’s new?
Gek toch, straks gaat de gemeenschap via ingewikkelde kronkelwegen weer vele tientallen miljoenen uitgeven aan een gebouw dat deels door de Bibliotheek++ en deels door nieuwe bewoners bezet gaat worden. Voor degenen die geen zin hebben om nog eens het artikel over de Bibliotheek++ waarop ik een van de tot nu toe 8 reacties leverde (DUIC 22 april jl.) op te zoeken, geef ik een samenvatting van juichformule-elementen die tot vervelens toe worden gehanteerd om ons te hypnotiseren en mee te slepen in iets dat wordt aangeprezen als “dynamiek…” en “eindelijk een bestemming…”. Proef de bezwerende woorden waarmee de politiek, ingepakt door de Bredero en Corio kwartiermakers haar campagnes lardeert:
Super. Eindelijk invulling. Ontmoetingsplek. Mensen. Film kijken. Surfen (huh? dat doen we toch overal?). Boeken lenen. Gamen. Kopje koffie drinken. Waar ook mensen wonen. En de bus en de tram letterlijk doorheen lopen. (Lopen? Razen, misschien?)
In mijn reactie doe ik, geïnspireerd door de woorden “eindelijk invulling”, een suggestie voor een mogelijk ander gebruik van het Smakkelaarsveld: maak er een park van. Een mooie, ruimtescheppende en blijmakende invulling. En een stuk voordeliger.
Het woord duurzaam wordt in elke discussie kwistig gebruikt en lijkt de sleutel om elk gewenst doel te kunnen bereiken. Mij lijkt het hoog tijd om het eens te gebruiken in het kader van de niet te stuiten drang om nog meer gebouwen te zetten, waar er al vanzelf, zonder er enige moeite voor te hoeven doen, steeds meer lege gebouwen bijkomen. Werkelijk een prachtige kans voor bestuurders om te laten zien hoe je nu eens écht duurzaam kunt zijn. Hoe je nu eens het verschil tussen besturen op de automatische piloot, en het uitwerken en inpassen van goede plannen kunt aantonen.
Hergebruik van gebouwen. Laten we een variant bedenken op de Rood voor groen regeling, waarbij in ruil voor bouwen in een groen gebied, wordt geïnvesteerd in nieuwe natuur. Dus in ons Utrecht-geval niet meer bouwen, maar lege gebouwen vullen, opknappen en aanpassen waar nodig, voordat ze verpauperen of tot pop-upcultuur vervallen. Kortom hergebruik, duurzaamheid. En waar we in een onbezonnen moment nog meer overtollige gebouwen hadden willen zetten: GROEN.
Als straks de bomen weer tot in de hemel groeien (wanneer?) en we zijn intussen nog steeds niet tot inkeer gekomen, kunnen we weer naar hartelust doorgaan met bouwen. De openbare ruimte waarmee kennelijk niemand zich raad weet (het Smakkelaarsveld) kan prachtig worden gebruikt (uitstekende plek waar in het noordelijke deel al heel veel reusachtige bomen staan) voor een gigantische, ondergrondse fietsenstalling en wie weet ook parkeergarage van enkele verdiepingen onder het maaiveld. Misschien wel groot genoeg voor 20, 30, 40 duizend fietsen en 1000 auto’s? Een investering die een groot probleem oplost en die in korte tijd nog zou kunnen renderen, zelfs bij een vriendelijk tariefje van 0,50€ per etmaal per fiets. Reken maar uit. Als de gemeente niet wil of niet kan: parkeerkoning Vinci is vast wel geïnteresseerd.
Op het maaiveld dan een mooi groot park. Eindelijk weer een plekje groen, een long voor het deel van de stad dat zo snakt naar een beetje zuurstof. En als het echt niet anders kan – laat die tram er dan maar doorheen of onderdoor sluipen.
Wie zich afvraagt waarom de revolutie nog steeds niet is uitgebroken, bevindt zich in het goede gezelschap van de vorig jaar overleden dichter en schrijver Gerrit Komrij. Elke dag dat hij de gordijnen openschoof, was hij verbaasd geen horden van protesterenden te zien.
Hij heeft gelijk. Iedereen is te druk met z’n draadloos vriendennetwerk om nog iets anders in de gaten te hebben.
Misschien biedt de informatieavond over de nieuwe Bibliotheek++ aan het Smakkelaarsveld op dinsdag 14 mei om 19:15 uur in het Infocentrum Stationsgebied, Vredenburg 40, wel een goede gelegenheid om te laten zien dat niet iedereen zich kan verplaatsen in de megalomanie die hardnekkig Utrechts karakter en leefbaarheid opzij schuift om een zak die bijna leeg is leger te maken en een paar andere zakken tot aan de randen te vullen.
Zo simpel is het tegenwoordig. Ik citeer iemand die goed in het andere kamp is ingestoken en als tweede reageerde op het hierboven gemelde bieb-ophemelende artikel in DUIC:
En nu tempo en meters maken. Doe de plusplus eer aan!
Hoe durft hij?
Ik zou zeggen: verzamelen en met betere ideeën komen. Als dat niet werkt, tja, dan maar de straat op, dan maar revolutie.
Felix Visser
Even samenvatten wat er met Utrechts stationsgebied (in het verleden = voor HC (jaren ’60) bekend als mooi en gezellig uitgaansgebied en compleet vernietigd) gaat gebeuren. Singel (douceurtje) gaat toch niet stromen, wordt dood water zoals de onmacht van gemeenteraad + onzinnig grote gebouwen zoals ‘Muziekpaleis’ (welke reuzen komen daar optreden?) en de ‘Bibliotheek’ (ik houd mijn hart vast wat men daar neer gaat zetten = alle vierkante meters met beton volstorten). BTW: wie haalt er nog een boek uit de bieb? Dat wordt toch alleen maar nog meer horeca? Is er ooit iemand die zegt: volgens mij moeten we STOPPEN. Maar inderdaad, the moneymen hebben het voor het zeggen. Bouwen, bouwen bouwen, beton, beton, beton, kranen, kranen, kranen tot 2030 (nog maar 17 jaar…) tot iedereen, iedereen, maar dan ook iedereen ervan kotst, kotst, kotst. CU in 2030 – wat een onpeilbare shit.
Ik wil hier nog 2 dingen aan toevoegen in alle bescheidenheid.
1 Zie mijn reactie op het bespottelijke idee voor een KOMMA als ‘kunstwerk’ naast de brug naar Vreeburg (http://localhost/duic/cultuur/41356/belgen-ontwerpen-nieuwe-brug-catharijnesingel/) dat overigens als mooi open plein verneukt is door de daar gebouwde leegstaande flatwoningen en WINKELS tegenover C&A.
2. Ik stel voor dat de gemeenteraad een motie steunt dat voor de eerstkomende 500 jaar geen enkel, maar dan ook geen enkel bouwconsortium of daaraan verbonden organisatie (NS!), behalve dan op verzoek van de gemeente (mits democratsiche gekozen), ook maar 1 vierkante centimeter iets mag doen in onze stad. In de tussentijd zullen wij over 100 jaar toeristen trekken om de betonnen ruïnes van hun smakeloze en geld- en energieverslindende hebzucht te aanschouwen, als voorbeeld hoe je een leuke en mooie stad (ik ben er geboren en woon er nog steeds) kan veranderen in een quasi ‘wereldstad’. Utrecht is geen wereldstad! Willen we ook helemaal niet zijn! Het is hier geen fucking Hong Kong of zo!
Ten slotte: weinig mensen schenken hier aandacht aan. Er wordt een NS-station Vaartsche Rijn gebouwd. Verdubbeling sporen OK, maar wie heeft om dit station gevraagd, circa 500 m van Utr CS? Wordt zeker net zo’n druk station als Utr Zuilen? Gevolg is wel van dit nieuwe beton dat je vanaf de Jutphaaseweg het Klaasje (De Nicolaaskerk) niet meer kan zien. Weer een stadsgezicht weg.
Kortom, wie gaat nu eens zeggen, enough is enough? Of: zullen we even ophouden?
En ondertussen staat het monumentale PTT-gebouw op de Neude leeg. Hebben de geldjongens geen interesse voor want ze mogen er niet aankomen.
Hallo gemeenteraadsleden, wethouders, zijn jullie er nog? Het is ook jullie stad, weet je wel?
Werkt “ene meneer De Vries” die Marcel van Dam vroeger waarschuwde “dat hij zijn carrière wel eventjes zou schaden” tegenwoordig bij de NS?
(citaat uit “Utrecht bevalt” p. 35)
Pas maar op Martine !
HC kon er alleenmaar komen omdat de bevolking het toe liet niemand kwam in opstand, dus de gemeenteraad deed maar wat, Bredero wist hoe het moest de singel dicht en een koop goot.
Tot de bevolking er achter kwam dat een Duitse Ing. het plan had gemaakt om van de singels een rondweg te maken (zo vlak na de oorlog kon dat natuurlijk niet) en Rijkswaterstaat kreeg met de stad ruzie over het dicht gooien van een van hun op dat moment nog hooft vaarweg als dat niet zo was geweest was nu de hele singel dicht gegooid.
Bredero bleek ook niet helemaal koosjer in de oorlog geweest te zijn en vertrok en de gemeente kwam onder curatele van de regering.
Nu zou je denken dat hier lering uit zou worden getrokken,”jammer” er kwam een nieuwe lichting ambtenaren en wethouders die alles nog eens over gingen doen en de stad verkochten aan de hoogste bieder, en de bevolking die nu eindelijk eens wakker schijnt te worden met een voldongen feit is op gezadeld, jammer van die enkelingen die als roepende in de letterlijke en figuurlijke woestijn nu gelijk beginnen te krijgen.
Rotterdam had een enorm bombardementsgebied en moest na de oorlog daar wat mee niet altijd geslaagd maar toch.
Utrecht leek dat ook wel wat en creëerde zijn eigen bombardementsgebied en snee als een taartpunt de as Vredenburg / Paul Krugerbrug weg.
Een vernietiging van heel heel veel cultuur en industrieel erfgoed.
En nu zijn de laatste restjes daarvan aan de beurt, De Van Sijpesteijnkade de Hovenierswoning aan de van Zijstweg en iedereen blijft doof.
Bah, speak for yourself en projecteer niet je eigen mening op alle Utrechters!