De Tussenvoorziening werd in 1993 opgericht in Utrecht en bestaat zodoende al 25 jaar. Tegenwoordig is de Tussenvoorziening een professionele organisatie die hulp geeft aan honderden mensen in Utrecht.

Het was in de begin jaren negentig slecht gesteld met de opvang van daklozen in Utrecht, vooral te zien in de beruchte ‘junkentunnel’ onder Hoog Catharijne. De Sleep Inn, Emmaus Haarzuilens en de kerken in de binnenstad vonden deze situatie onhoudbaar en richtten op 10 december 1993 de Tussenvoorziening op.

Het begon met een kleine organisatie die ongeveer 20 daklozen een plek met lichte begeleiding wilde bieden en opvang organiseerde voor buitenslapers. Een jaar later werd vanuit de ‘Tussenbus’ – die parkeerde in het Moreelsepark – soep en dekens uitgedeeld aan buitenslapers.

Steeds meer organisaties sloten zich aan bij de Tussenvoorziening om kwetsbare mensen aan de onderkant van de samenleving te helpen. Inmiddels zijn er meer dan 10 organisaties betrokken bij het werk, waaronder de NoiZ, ’t Smulhuis, Meisjesstad, Weerdsingel en de Stek.

Professionele organisatie

De Tussenvoorziening ziet als grote successen van de afgelopen jaren de start van Stadsgeldbeheer in 1997, voor de financiële begeleiding van cliënten, Housing First en de gemengde woonvormen in ’t Groene Sticht, Parana en Majella.

In 2018 is de Tussenvoorziening een professionele organisatie die hulp biedt aan bijna 700 mensen in woonvoorzieningen, ruim 120 mensen in de crisisopvang en op jaarbasis ongeveer 700 gasten in de laagdrempelige opvang.

De organisatie krijgt veel hulp van vrijwilligers. Momenteel zetten rond de 450 mensen zich gemiddeld 4,5 uur per week op een of andere manier belangeloos in voor de cliënten. Het gaat om onder meer de Nachtopvang, het Smulhuis, Financieel Vrijwilligers en in de winter als gastheer of –vrouw op de koudweer-locatie Stadsbrug.

De Tussenvoorziening moet de afgelopen maanden concluderen dat hun werk weer belangrijker wordt. “De druk op de opvang neemt toe. Mensen met schulden voor wie hulp tekort schiet, chronische GGZ-patiënten voor wie nergens plek is en andere mensen die tussen wal en schip dreigen te raken vinden een plek bij de Tussenvoorziening. Zo blijft deze hulp ook na 25 jaar nog steeds nodig.”