Utrecht wil de beste stad ter wereld worden voor fietsers. Het actieplan Utrecht Fietst moet deze ambitie van de wethouder van Verkeer, Mobiliteit en Milieu Lot van Hooijdonk mogelijk gaan maken. De Domstad is echter niet de enige gemeente met deze droom. Steeds meer steden in de wereld menen dat de fiets hét vervoersmiddel is om stedelijke gebieden leefbaarder te maken. En hoewel Nederland het fietsland bij uitstek is, is volgens het Amerikaanse medium WIRED en het Deense bureau voor stedelijke ontwikkeling en design Copenhagenize Kopenhagen de beste stad ter wereld voor fietsers op dit moment. DUIC stapte op de fiets, ging op bezoek in Denemarken en maakte deze longread.
Door: Robert Oosterbroek
Utrecht heeft het drukste fietspad van Nederland. Bij het Vredenburg rijden er dagelijks zo’n 25.000 fietsers voorbij. In Kopenhagen daarentegen hebben ze het drukste fietspad ter wereld. 42.000 fietsers passeren hier op werkdagen de brug Dronning Louises in het centrum van de stad.
De Deense hoofdstad staat sinds vorig jaar voor het eerst op plek nummer 1 op de internationaal bekende index van wereldfietssteden van WIRED en Copenhagenize. “Kopenhagen blijft consistent investeren in de fietsinfrastructuur om het zo naar steeds hogere levels te tillen. Kopenhagen is ongeëvenaard in de wereld”, liet de in Canada geboren CEO van Copenhagenize Mikael Colville-Andersen weten toen de lijst gepubliceerd werd. Utrecht staat in deze index op plek nummer drie.
De 48-jarige Mikael is in 2009 begonnen met zijn advies- en designbureau Copenhagenize. “In 2006 maakte ik een foto van een Deense dame op een fiets met een rok aan. Deze ging viral op het internet. In het buitenland vroegen ze zich af hoe vrouwen in godsnaam met een rok kunnen fietsen. Wij weten niet anders. In diezelfde periode kwam fietsen in Kopenhagen op de politieke agenda ze staan. Ik begon met het bloggen over fietsen en van het een kwam het ander.”
“Nu word ik door steden over de hele wereld, van Rusland tot Amerika en Nederlandse plaatsen als Groningen en Amsterdam ingehuurd om mee te denken over stedenbouwkundige vraagstukken met de fiets als hoofdonderwerp. De fiets staat wereldwijd de afgelopen tien jaar weer meer en meer op de politieke agenda’s. In steden als Utrecht en Kopenhagen fietsten heel veel mensen natuurlijk al, maar nu zijn we echter aan het nadenken over de fiets en urbanisatie”, vertelt Mikael.
Hij lacht als ik vertel dat Utrecht de beste stad voor fietsers ter wereld wil worden. Zelf komt hij ook regelmatig in Utrecht: “Het is de beste competitie ter wereld. Wat ik vooral met Utrecht merk, is dat de gemeente het zeker goed doet, maar jullie calvinistische instelling zorgt ervoor dat de status quo van het ‘gewoon goed’ doen moeilijk doorbroken wordt. Utrecht doet het goed, maar meer ook niet. De gemeente doet weinig spectaculaire dingen en er is weinig bling te vinden bij de faciliteiten voor fietsers.” Deze type houding kwam Mikael ook tegen toen hij werd ingehuurd door de gemeente Groningen. “Ze gaven mij de opdracht om met een plan te komen om Groningen internationaal op de kaart te zetten als fietsstad. Ik bedacht de slogan ‘Groningen: the g-spot of bicycle culture’. Dat vonden ze toch iets te bijdehand en kwamen zelf met ‘050 Fietsstad’. Tja, daarmee trek je weinig internationale aandacht.”
Zo ziet het fietsen in Kopenhagen eruit. Het best te bekijken in HD.
Kracht van Kopenhagen
Internationale aandacht voor de fietscultuur in Kopenhagen is er zeker. Buitenlandse media schrijven over de stad, experts komen naar de Kopenhagen om de fijne kneepjes te leren, Deense bureaus als Copenhagenize worden internationaal ingehuurd om te komen spreken en een derde van de toeristen laat weten dat de komst naar de hoofdstad gemotiveerd wordt door de fietscultuur.
Economisch gezien is het dan ook een prettige titel om te hebben. “De kritiek die ik van Nederlandse collega’s krijg, is dan ook wel dat Kopenhagen gewoon goed is in marketing. We zouden onszelf simpelweg verkopen als de beste fietsstad ter wereld. Natuurlijk zijn wij daar ook goed in, maar ik ben ook overtuigd dat ons product gewoon goed is.”
De kracht van de Kopenhagen ligt volgens Mikael in keiharde investeringen, goede branding en dat de fiets als belangrijkste vervoersmiddel op de politieke agenda is gezet. In 2005 werd Ritt Bjerregaard – voormalig Europees commissaris van Milieu, Nucleaire Veiligheid en Consumentenbeleid – verkozen tot burgemeester van Kopenhagen. Te gelijktijdig werd Klaus Bondam verkozen tot wethouder van Techniek- en Milieuzaken. Samen besloten ze dat er flink geïnvesteerd moest worden in de fietsinfrastructuur om de stad leefbaar te houden.
Tegenwoordig werkt Klaus niet meer bij de gemeente en is hij de directeur van de Deense Fietsersbond. Hij gelooft zelf in het democratiseren van gemeentelijke uitgaves aan infrastructuur. “Als belastingbetaler in een goed functionerende democratie wil ik dat de gelden eerlijk verdeeld worden over alle gebruikers van de fiets, het openbaar vervoer en het autogebruik. En helemaal als je je realiseert dat de meeste inwoners van de stad (zestig procent) op hun fiets naar het werk of school gaan. Van alle vervoersbewegingen in de stad naar school of werk, dus ook forenzen die van buiten Kopenhagen komen, staat dit op zo’n 43 procent. Vooral mensen van buiten Kopenhagen brengen dus nog een auto mee de stad in”, vertelt Klaus.
“Ik vraag mij überhaupt af waarom mensen van buiten de stad hun auto willen meenemen naar het centrum. We moeten deze gebruikers veel meer aanmoedigen om hun reis te combineren met het OV of de fiets. We zouden gewoonweg niet zoveel auto’s in stedelijke gebieden moeten hebben.”Enkele maatregelen zijn daar al voor genomen. Zo is het sinds een aantal jaar gratis om een fiets mee te nemen in regionale treinen. Daarmee steeg het aantal passagiers met 8 procent. Ook werd er een groot fietsendeelsysteem ingevoerd. Op zo’n vijftig plekken door de stad staan witte fietsen die tegen een kleine betaling meegenomen kunnen worden. De fietsen zijn voorzien van een elektromotor en een tablet met GPS en wifi waarop onder andere routes uitgestippeld kunnen worden.
Groei van Utrecht
Ook de gemeente Utrecht ziet graag dat Utrecht gedomineerd gaat worden door fietsers, en minder door auto’s. Utrecht is de snelst groeiende regio van Nederland, maar met ongeveer 340.000 inwoners is de stad nog wel aanzienlijk kleiner dan Kopenhagen met zo’n 570.000 inwoners. Beide steden hebben te maken met groei en urbanisatie. De Utrechtse wethouder Lot van Hooijdonk liet eerder over de Utrechtse groei weten: “Dat is mooi, en tegelijk een enorme uitdaging om ons leefklimaat op peil te houden en verder te verbeteren. De fiets speelt daarin een belangrijke rol en dat wordt wat mij betreft alleen maar meer.”
Klaus is tevreden over het fietsendeelsysteem in zijn stad: “Het doel van de fietsen was dat het gebruikt moest worden als een OV-fiets. Maar toeristen vinden het ook geweldig. Deze fiets is maar een eerste stap naar smart mobility. Dit wordt de toekomst van ons verkeer. Ik geloof ook heel erg in nieuwe technologieën en innovaties om het fietsen makkelijker te maken. Kopenhagen is hier sterk in, maar er mag wat mij betreft nog wel meer gebeuren.”
Fietsend door de Deense hoofdstad kom je verschillende innovaties tegen, of bling, zoals Mikael van Copenhagenize het noemt. De groene golf is al op meerdere fietspaden geïntegreerd. Dit zijn lange hoofdfietsroutes waar je constant het groene verkeerlicht haalt als je 20 kilometer per uur fietst. Op weer andere routes wordt met groene led-verlichting langs de paden aangegeven of je harder of zachter moet fietsen om het groene verkeerslicht te halen. Mocht je toch voor rood staan dan zijn er op meerdere plekken hand- en voetrelingen te vinden zodat je rustig kan wachten. Op verschillende locaties staan er ook palen waarop aangegeven wordt hoe veel fietsers er die dag en jaar al gepasseerd zijn. Tevens zijn er speciale prullenbakken voor fietsers te vinden langs de fietspaden om je rotzooi makkelijk te kunnen deponeren.
Verwend
“De fietser moet verwend worden”, meent Mikael. “Hierdoor gaan meer mensen fietsen en zorg je ervoor dat ze zich ook beter aan de regels houden. De veiligheid gaat er dus ook mee omhoog.” In Kopenhagen houden meer fietsers zich aan de regels dan in Nederland. “Hier begaat 7 procent van de mensen overtredingen tijdens een fietstocht, daarvan is 6 procent gelegenheidsovertreder en 1 procent zijn mensen die gewoon maling hebben aan de regelgeving. Bij metingen in Amsterdam kwamen we uit op 15 procent wetsovertreders.”
Naast de wetsovertreders zijn er ook andere verschillen. De technische kwaliteit van de meeste fietsen in Kopenhagen ligt een stuk hoger, je ziet er bijna geen barrels rondrijden. Ook ligt de gemiddelde fietssnelheid hoger en kiest een aanzienlijk deel van mensen er vrijwillig voor om een helm te dragen. Daarnaast zijn er veel meer bakfietsen: 26 procent van alle gezinnen met twee of meer kinderen heeft die. Ook het transport van goederen gebeurt meer met de bakfiets in Kopenhagen dan in Utrecht.
Klaus weet nog een ander voorbeeld te noemen: “Ik heb weleens Utrechtse studenten over de vloer en vraag dan aan ze of ze het oké vinden om een gare fiets te kopen op straat na een nachtje stappen, om zo thuis te komen. De meesten zeggen dan ja. Maar als ik dezelfde vraag stel aan Deense studenten zullen ze bijna allemaal nee zeggen.”
Toch worden dit soort verschillen door Mikael niet alleen aan de cultuur gewijd. “Een goed stedelijk ontwerp en uniformiteit zorgen voor positief gedrag onder fietsers. Maar dat is wel een lastiger punt in Utrecht. De fijnmazigheid van de stad zorgt voor een chaotische lay-out en voelt daardoor minder intuïtief. Daarnaast is uniformiteit erg belangrijk. Wij hebben de gedachte dat er eigenlijk maar vier soorten wegen moeten zijn. Terwijl je in Utrecht vijf kilometer kan fietsen en dan tien verschillende wegtypes kan meemaken. Met verschillende ondergronden, eenrichtingswegen, tweerichtingswegen, verschillende kruispunten en rotondes enzovoort.”
Mikael heeft dit besproken met de Nederlandse Fietsersbond: “Ze zijn ook enthousiast over dit idee maar geven aan dat de gemeentes het maar niks vinden. Terwijl ik denk dat Utrecht ook moet werken aan dit soort uniformiteit: het is goed voor de fietsers, handig voor bezoekers en goed voor de veiligheid. Mensen moeten intuïtief de weg kunnen vinden en dat gaat nu lastig in Utrecht. Het ontwerp van straten beïnvloedt nou eenmaal het gedrag van de gebruikers. Als wij ingehuurd worden door steden dan filmen wij soms dagenlang kruispunten of andere moeilijkere verkeerssituaties om te kijken hoe fietsers zich gedragen en daarop passen wij het ontwerp aan. Het ontwerp moet aangepast worden aan het gedrag van de fietser, de fietser moet zich niet gedwongen voelen om anders te gaan fietsen door een ontwerp.”
Esthetiek
Klaus weet hier nog wel een voorbeeld van: “We zagen dat bij de haven veel fietsers een trap afgingen met de fiets in de hand om een stuk af te snijden. De gemeente heeft toen geld vrijgemaakt om daar een fietsbrug te bouwen.” Er werd een tender uitgeschreven voor een bepaald bedrag. Een partij kwam langs en toonde een offerte van zes keer het bedrag dat genoemd werd in de tender. Het ontwerp was echter zo spectaculair dat de gemeente meteen ja zei. De Cykelslangen (de fietsslang) kwam er en heeft internationale aandacht gekregen. “Dat heeft ook veel waarde. Allerlei buitenlandse journalisten en experts zijn komen kijken. Daarnaast zie je nu iedereen die daar rijdt lachend de brug affietsen. Kopenhagen is er heel goed in om esthetiek te gebruiken bij verkeersoplossingen. Architectuur, design, praktische kennis; alles moet samenkomen in een ontwerp. Ik geloof dat esthetiek iets met mensen doet en dat daardoor de leefbaarheid ook vergroot wordt.”
De leefbaarheid is ook een van de grootste redenen dat Utrecht wereldfietsstad wil worden. In het actieplan van Lot van Hooijdonk wordt het volgende antwoord gegeven op de vraag waarom Utrecht überhaupt wereldfietsstad wil worden: “Utrecht is een plek waar steeds meer mensen graag wonen, werken en leven. Waar dagjesmensen en toeristen met plezier naartoe komen. Dat is heel goed voor de Utrechtse economie, maar die toenemende drukte betekent ook dat we meer moeite moeten doen om onze stad prettig, gezellig, schoon en veilig te houden. De fiets geven we daarbij een hoofdrol. Als we van Utrecht op-en-top wereldfietsstad maken, houden we onze stad (en regio) gezond, in álle opzichten.”
De huidige wethouder Techniek en Milieu in Copenhagen, Morten Kabell, vertelt dat hij regelmatig de provocerende opmerking maakt dat het helemaal niet om de fiets gaat in Kopenhagen: “Dan staan ze bij internationale fietsconferenties toch even verbaasd te kijken.” Hij legt uit: “De fiets is niet het doel. Fietsen is een middel om de mobiliteit te vergroten en om een leefbaardere stad te krijgen.” Jaarlijks besteed de Deense hoofdstad structureel zo’n 14 miljoen aan het fietsenprogramma, los van incidentele uitgaves zoals kosten die worden gemaakt voor fietsbruggen. “Ik zou dit budget graag verdubbelen. Hier is wel geld voor maar dan moeten er wel keuzes worden gemaakt. De gemeenteraad moet daarachter staan.”
Om de fiets meer ruimte te geven kan het gevolg wel zijn dat de auto minder ruimte krijgt. Deze kritiek krijgt de Utrechtse wethouder Van Hooijdonk ook te horen. Morten geeft gelijk toe: “Sommige automobilisten denken vast dat ik de slechtste persoon ben die ooit geboren is op deze wereld. Daar kan ik mee leven. De nationale belangenclub voor autobezitters denkt dat we een verkeerde prioriteit hebben. Maar ach, ongeveer een kwart van de inwoners van de stad heeft maar een auto. Het is een natuurlijk gevolg dat wij de prioriteit leggen bij de fietser.”
Fietsers in Utrecht. Het best te bekijken in HD
Waar Morton duidelijk verschillen ziet met Utrecht, is het gebruik van zogeheten gedeelde ruimtes. “Dit hebben we bijna niet in Kopenhagen. Alle weggebruikers willen we zoveel mogelijk scheiden. Zo hebben wij bijna geen plekken waar voetgangers en fietsers samen op de weg zijn.” Ook in Utrecht speelt deze discussie op het moment. Doordat het steeds drukker wordt in het centrum van Utrecht denkt het college eraan om het winkelgebied waar alleen gewandeld mag worden flink uit te breiden. Vooral op de stukken tussen de Hamburgerstraat en de Potterstraat ontstaat er vaak frictie. Morton: “Wij hebben het ook weleens geopperd maar de politie durfde het niet aan vanwege de verkeersveiligheid.” Hij vertelt verder: “Fietspaden liggen bij ons ook meestal los van de autobaan, als een soort stoep. Bij kruispunten komen ze dan juist weer samen om elkaar goed te kunnen zien bij afslaande bewegingen. Maar ik snap ook wel dat er door de fijnmazigheid van Utrecht geen ruimte is om een paar meter voor de voetganger te hebben, een paar meter voor fietsers en dan ook nog enkele meters voor het autoverkeer. Wij weten in ieder geval dat beschermde fietspaden goed werken, maar ook duurder zijn om te maken.”
Wat Morten en Mikael beiden aanhalen als een goed concept in Utrecht zijn de zogeheten fietsstraten. Wegen waar auto’s te gast zijn en waar fietsers de hoofdweggebruikers zijn. “Dit is dan weer een goed voorbeeld van gedeelde-ruimtegebruik waar de fietser echt baat bij heeft.”
Wat de Denen ook goed vinden aan Utrecht zijn de parkeerfaciliteiten. Hoewel dit hier nog steeds gezien wordt als een uitdaging, veel Utrechters hierover klagen en ook de gemeente toegeeft dat er een gebrek is aan goede stallingen, zijn de Denen onder de indruk van onze oplossingen. Klaus: “Jullie hebben het parkeerprobleem bijna zo goed als opgelost. Natuurlijk moeten er nog wel plekken bijkomen maar Utrecht heeft daar gericht beleid op gemaakt en zijn het aan het uitvoeren.” In Utrecht worden leegstaande panden omgebouwd tot tijdelijke fietsenstallingen, zijn er pop-up stallingen, de grootste stalling ter wereld is in aanbouw en als eerste stad ter wereld is er een verwijssysteem naar lege fietsparkeerplekken.
Ook de Kopenhaagse wethouder roemt Utrecht: “Binnenkort ga ik naar Utrecht om te kijken hoe jullie dit aanpakken want wij hebben hier nog problemen mee. Als tijdelijke oplossingen hebben wij zogeheten fietsbutlers. Deze mensen wijzen fietsers waar ze hun rijwiel het beste kunnen neerzetten, ze zetten gestalde fietsen netjes recht en helpen ook fietsers met lekke banden en andere ongemakken.” Mikael geeft ook meteen toe: “Voor de grootste fietsenstalling ter wereld kunnen wij niks anders doen dan nederig buigen.” Hij vult meteen aan: “Maar er moet nog een hoop gebeuren voordat Utrecht wereldfietsstad zal worden.”
Nijmegen Fietsstad 2016
Dat er nog een hoop moet gebeuren beaamt ook wethouder Van Hooijdonk. Hoewel Utrecht genomineerd was voor de Nederlandse verkiezing Fietsstad 2016, is Nijmegen er met de winst vandoor gegaan. De jury van de Fietsersbond sprak over de situatie in Utrecht als een transitiezone. De gemeente liet daarop weten: “Toch kan de fietser in de komende jaren de vruchten gaan plukken. Met een snel en comfortabel netwerk aan fietsroutes, waarbij de fietser veel voorrang krijgt. Met twee nieuwe fietsbruggen (over het spoor én over het Amsterdam Rijnkanaal). En met meer overdekte stallingsruimte rondom het station.”
Het Actieplan Utrecht Fietst! moet als leidraad gaan dienen om Utrecht wereldfietsstad te maken. De plannen die hierin beschreven worden komen onder andere voort uit achthonderd interviews met fietsers en stadsgesprek Utrecht fietst! De fiets moet ook in Utrecht als primair vervoersmiddel worden gezien. De gemeente wil dit bereiken met drie doelen voor ogen: fietsers faciliteren, fietsen leuker maken, het fietsgebruik van bepaalde doelgroepen vergroten en de fietseconomie stimuleren. Ook het onlangs aangenomen Mobiliteitsplan Utrecht 2025 heeft als doel om de fiets als primair vervoersmiddel in de stad te laten slagen.
Projecten als de bouw van de grootste fietsenstalling ter wereld, de aanleg van comfortabele en snelle fietsroutes zoals het nieuwe fietspad van Lunetten naar het Utrecht Science Park, de primeur van het verwijssysteem naar parkeerplaatsen en de bouw van de fietsbrug die het stadsdeel Leidsche Rijn met de rest van de stad verbindt, moeten Utrecht steeds meer een wereldfietsstad maken. Daarmee blijft Utrecht de vriendschappelijke competitie met steeds meer steden in de wereld aangaan.
16 Reacties
ReagerenInteressant en leuk arikel! Ben 2 jaar geleden een maand in Kopenhagen geweest; mij viel vooral op dat bijna iedereen in Kopenhagen zich netjes aan de regels houdt, hand uitsteekt bij het afslaan, etc.etc.-waar je in Utrecht vnl. hufterigheid van veel fietsgebruikers ziet…
Was pas een lang weekend in Kopenhagen. Een dag een fiets gehuurd en dat was heerlijk. Stad is inderdaad helemaal berekend op fietsers. Maar wat het fietsen vooral fijn maakt daar: het is een mooie stad die ruim is opgezet.
Het faciliteren van fietsgebruik is om diverse reden toe te juichen.
In veel buitenlandse steden kun je na creditcardregistratie gratis gebruik maken van orangebikes, etc. In China ken ik steden met naar schatting meer dan 300 punten in de stad waar je een fiets uit het rek kunt pakken of terugzetten. Gemiddeld 50 fietsen per rek. En iedere dag komen er fietsrekken bij.
In Denemarken wordt fietsen enorm gestimuleerd door de enorm hoge belastingen op autos. Voor middeninkomens is autorijden nagenoeg onmogelijk.
Laat Lotje nog een paar jaar haar gang gaan en dan is Utreg de beste van heeeeel Nederland, heeeeeel Europa en heeeeel de Wereld.
Alleen die “fietsbrug” over het spoor (ik neem aan dat de Rabobrug bedoelt wordt) … daar moet je als fietser afstappen en dan met de trap erop en eraf!
Ja, gaat goed, maar inderdaad, afvalbakken voor fietsers, voet-/handrelingen bij verkeerslichten, cursusje hoe heurt het. En schaf die rare kronkels af, die ervoor moeten zorgen dat de regel ‘rechtdoor op dezelfde weg gaat voor’ voor fietsers niet meer geldt.
Ik mis nog altijd ‘n goede aansluiting van Zuilen op Leidsche Rijn. ‘t is of naar de Utrechtse Ring fietsen of naar Kanaleneiland, of de Demkabrug over en dan de hele Isotopenweg af moeten fietsen om daarna weer terug de andere kant op te moeten :(. Wanneer komt er eindelijk ‘n brug – bij Elinkwijk b.v. – die aansluit op Terwijde en van daar uit op de rest van Ledidsche Rijn???? Gewoon zoals ‘t hoort in ‘n echte fietsstad: vanuit iedere wijk over ‘t kanaal en de A2 kunnen en niet eerst ‘n eind moeten omrijden via ‘n andere wijk.
Ik vind Utrecht niet echt fijn fietsen, maar doe dit wel iedere dag. Te veel stoppen op weg van A naar B (veel verkeerslichten en doorkruizingen met voetgangersoversteken). Dat fietst niet lekker. Daarnaast valt het mij op dat de fietsers in Utrecht nooit hun hand uitsteken. Dit leidt tot valpartijen etc. Niet echt fijn.
Als Utrecht het goed doet betekent dat een acht. Goed is toch prima?
Als je een negen of tien wilt halen is juist dat laatste stuk een duur en ineffectief traject.
Laten we blij met goed zijn, dan hoeft er geen geld verspild te worden voor de laatste wensen, dat geld kan efficiënter en beter besteed worden, er zijn nog wensen genoeg.
@Frank “Voor middeninkomens is autorijden nagenoeg onmogelijk.” en daar ben je blij mee? Dat autorijden nog slechts voor de elite is? Terug naar 1920?
Leuk artikel! Zelfs voor de vakidioot 😉
Wat een groot verschil maakt is dat Kopenhagen een mooi ingerichte, ruim opgezette stad is. Met veel aandacht voor de openbare ruimte. Nederland is echter een fietsland. Het is een mentaliteit. Als je nagaat dat wij onze hele inboedel weten te verhuizen op onze barrels, dan hebben de Denen nog wat van ons te leren.
Voor de inrichting van onze openbare ruimte richten we ons vaak op de zuid Europese landen als voorbeeld. Dat is in veel opzichten prima, maar daar heeft fietsen geen prioriteit. De uitdaging zit om ook hierin te polderen tussen zuid en noord Europa. Maar dan niet op het niveau van 1 stad (al is een goed begin het halve werk), maar op landelijk niveau.
Zo lang de (snor)scooter op het fietspad zijn gang kan gaan heeft een Actieplan weinig zin. In plaats daarvan gaat de verkeersveiligheid in NL al jaren achteruit vanwege een gebrek aan beleid en durf. Bovenstaand artikel is hier een mooi voorbeeld van…
Eens met Tim Blank. De grootste quick win qua veiligheid voor iedereen is dat we het onderscheid snorscooter niet meer maken in de wet. Het zijn de facto gewoon brommers die een kleine technische ingreep ondergaan hebben (eentje die door de meeste snorscooterbezitters ook nog eens ongedaan gemaakt wordt). De huidige situatie (erg brede machines die potentieel een groot snelheidsverschil hebben met fietsers) zorgt voor gevaarlijke situaties met fietsers.
Het wordt tijd dat de landelijke politiek hier haar verantwoordelijkheid neemt. De snorscooter zoals hij in de wet omschreven staat (een fiets met trappers met een motor) is al lang niet niet meer de snorscooter die we nu op onze fietspaden hebben rijden.
Als je met motorische hulp wilt rondrijden op het fietspad dan kun je een elektrische fiets kopen. Als je op een brommer wilt rijden dan kun je dat op de autoweg doen, met een helm op.
Eens met Tim Blank. Teken de petitie ‘Einde voor het blauwe kenteken’ om deze onzinnige categorie in het verkeer op te heffen. Zeker omdat het jaren duurt om met behoud van deze categorie juridisch solide maatregelen te verzinnen en door te voeren om de snorfiets van het fietspad te krijgen. Als er iets is waarin de politiek met daadkracht het leven van veel mensen makkelijk kan verbeteren tegen lage kosten dan is het hier wel!
En de link naar de petitie is ook wel handig natuurlijk
https://eindesnorfietscategorie.petities.nl
Goed artikel zeg! We kunnen inderdaad een hoop leren van Copenhagen en toch veel dingen op onze eigenwijze manier blijven doen. Maar meer ‘framen’, internationaal ‘vermarkten’ en mooi maken helpt wel veel. De prachtige chaos op de Vismarkt niet reguleren maar uitdragen als Uniek Utrecht. Ook graag meer aandacht voor toerisme (waar blijft het fietssysteem met apps en toerisme-info en Bike with a Local?) Verder moeten we de activiteiten op het gebied van ‘fietsinclusiviteit’ (Utrecht fietst! op School en in de Wijk) uitdragen, daar is internationaal waardering en aandacht voor!